Dzisiejszy człowiek z pewnością jest bardziej wrażliwy niż kiedyś. Problemy ze znalezieniem sensu życia, podołaniem odpowiedzialności, konfrontacją ze złem ukazują ogrom ludzkiej niepewności. Ten brak spójności jest świadectwem życia wewnętrznego, w którym nie ma jedności. Aby ją osiągnąć, należy spojrzeć własnej słabości w twarz. Pierwszym krokiem jest przyjęcie postawy otwarcia i oczekiwania, które mają obudzić pragnienia naszej duszy. Bóg chce wejść z impetem w nasze życie, dać nam zakosztować swojej obecności i przekazać nam swój pokój i swoją radość. Najpierw musimy jednak otworzyć serce na Miłość, a umysł na światło Boże. Czy można zatem podjąć ryzyko omówienia tematu życia wewnętrznego? Tak, ponieważ chodzi o królestwo Boże w naszym sercu! Czy możemy myśleć, że nawiążemy relację z Bogiem, pomijając życie wewnętrzne? Nie, ponieważ wymaga ona doświadczenia osobistego spotkania z Bogiem.
Wejdźmy więc w swoje wnętrze i zastanówmy się nad gotowością naszej duszy i nad naszym pragnieniem przyjęcia i wysłuchania Go.