Córy Nocy

Bardzo bolesna lektura.
Z przykrością - w naszym spokojnym w miarę wygodnym życiu - czyta się o potwornym losie milionów Kobiet będących ofiarami przemocy seksualnej,
oraz częstokroć za pomocą oszustw i wyzysku uczynionych niewolnicami.
Wiem, że ktoś powie że bardzo wiele Kobiet wybiera taki los,
ale jest jaszcze więcej takich które są po prostu ofiarami,
i nie mają szans na wyrwanie się ze swojej sytuacji, częstokroć w obcym kraju i pilnowane przez stosujących przemoc mężczyzn.
A Dzieci ...?
A dziewczynki niemające nawet kilkunastu lat ...?
Dla mnie jako mężczyzny wiele opisanych historii jest trudnych nawet do wyobrażenia, a dla bardziej empatycznych Kobiet?
Jestem pewien że seks dla pieniędzy lub z przymusu nawet dla Kobiety lubiącej to jest bardzo przykrym doznaniem.
A dla dziesięcio lub nastolatki ...?
Chciałbym tą wypowiedź zakończyć jakoś optymistycznie,
ale jedyne co przychodzi mi na myśl to byśmy w naszym codziennym życiu przeciwstawiali się łatwym prostym ocenom.
Być może za każdą stojącą na ulicy lub na poboczu w lesie Kobietą kryje się jakiś dramat.
Nie wypowiadajmy o nich wulgarnie.
Mamy szczęście że to nie nas spotkał taki los.

PS Jest to absolutnie "nietrafiony" tytuł,
i jeszcze gorsza okładka.

Bardzo bolesna lektura.
Z przykrością - w naszym spokojnym w miarę wygodnym życiu - czyta się o potwornym losie milionów Kobiet będących ofiarami przemocy seksualnej,
oraz częstokroć za pomocą oszustw i wyzysku uczynionych niewolnicami.
Wiem, że ktoś powie że bardzo wiele Kobiet wybiera taki los,
ale jest jaszcze więcej takich które są po prostu ofiarami,
i nie mają szans...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Rozmowy z prostytutkami, nudne jak flaki z olejem.

Rozmowy z prostytutkami, nudne jak flaki z olejem.

Pokaż mimo to

Książka poruszająca temat tabu jakim jest prostytucja. Autorka opisuje mechanizm najstarszego zawodu świata, który występuję w Hiszpanii. Jednak realia można przenieść na grunt także innych państw.
Ciekawa i wstrząsająca, daje do myślenia.

Książka poruszająca temat tabu jakim jest prostytucja. Autorka opisuje mechanizm najstarszego zawodu świata, który występuję w Hiszpanii. Jednak realia można przenieść na grunt także innych państw.
Ciekawa i wstrząsająca, daje do myślenia.

Pokaż mimo to

Mimo wielu nieszczególnie dobrych opinii na temat tej książki, byłam wstrząśnięta po przeczytaniu jej. Prawdziwym szokiem może być czytanie zwłaszcza jej drugiej połowy, w której możemy dowiedzieć się wiele na temat przemocy w tym środowisku, prostytucji dziecięcej, wykorzystywaniu kobiet w czasie wojny itd. I choć książka ma parę niedociągnięć, np, rzeczywiście dość chaotyczne wywiady z prostytutkami, warto ją przeczytać, choćby dlatego, że ma się po lekturze ochotę dziękować Bogu za to, że nie jest się w sytuacji żadnej z przedstawionych w reportażu kobiet i dziewczyn...

Mimo wielu nieszczególnie dobrych opinii na temat tej książki, byłam wstrząśnięta po przeczytaniu jej. Prawdziwym szokiem może być czytanie zwłaszcza jej drugiej połowy, w której możemy dowiedzieć się wiele na temat przemocy w tym środowisku, prostytucji dziecięcej, wykorzystywaniu kobiet w czasie wojny itd. I choć książka ma parę niedociągnięć, np, rzeczywiście dość...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie zaskoczyła, ani nie zawiodła... Piąteczka

Nie zaskoczyła, ani nie zawiodła... Piąteczka

Pokaż mimo to

Książka ma wiele nieścisłości spowodowanych pewnie kiepskim tłumaczeniem.
Błędy w tłumaczeniu (np. "w dwudziestym drugim miesiącu ciąży", jakiś zamiast jakichś, itp).

Książka ma wiele nieścisłości spowodowanych pewnie kiepskim tłumaczeniem.
Błędy w tłumaczeniu (np. "w dwudziestym drugim miesiącu ciąży", jakiś zamiast jakichś, itp).

Pokaż mimo to

W formie reportażu z prostytutkami. Przeciętna.

W formie reportażu z prostytutkami. Przeciętna.

Pokaż mimo to

Co może zepsuć tak dobry (w dziennikarskim tego słowa znaczeniu), ciekawy i wieloaspektowy temat na książkę jak prostytucja? Fatalna autorka. Isabel Pisano, gratulujemy, jesteś jedną z nich.
"Córy nocy" to zestaw wywiadów z kobietami zajmującymi się różnymi formami prostytucji. Spotkamy tu Hiszpanki pracujące w agencjach i klubach, na ulicach, zmuszane do nierządu przemocą, narkomanki, imigrantki z różnych części świata, nieletnie dziewczyny (niektóre mają nawet mniej niż 16 lat!), gwiazdę filmów z gatunku oznaczanego trzema x-ami, a nawet Amerykankę, które przez 3 miesiące żyła w haremie księcia Brunei. Mamy sporo statystyk, na koniec kilka historii okrutnych zabójstw dokonanych na prostytutkach oraz historię mężczyzny wykonującego najstarszy zawód świata.
Materiał jest obszerny, porusza chyba każde zagadnienie związane z wybraną przez Pisano formą zarabiania na życie. Wartość merytoryczna także jest spora, aczkolwiek pewnie już trochę nie aktualna (autorka ukończyła pisać książkę w 2000 roku), ale większość faktów "nie zestarzeje się" nigdy.
Czemu więc się czepiam? Sama autorka nazywa siebie "drobnomieszczańską hipokrytką, która stara się być wyrozumiała" i tu trzeba się z nią bezapelacyjnie zgodzić. Jej negatywne nastawienie do osób, z którymi rozmawia, mimo pozornej obiektywności, wręcz kuje w oczy. Tego wrażenia nie zacierają nawet pochwalne peany na część urody niektórych rozmówczyń (przez które czasami odnosiłam wrażenie, iż Pisano jest zazdrosną krypto-lesbijką). Często wytykała niewiedzę, jednocześnie popisując się swoją, bo chyba tylko to miała na celu, pytając np. o stolicę Brunei Kobietę, która tam mieszkała przez 3 miesiące i nie zamierzała zostać tam na całe życie. Ponadto, jednej z prostytutek na pocieszenie zacytowała samego Paulo Coelho(!). Bądźmy poważni, naprawdę.
W drugiej, bardziej przytłaczającej części, jest z tym lepiej, po części dlatego, że autorka głównie przetwarza to, co napisali już inni.
Kolejnym zarzutem jest nieumiejętność prowadzenia rozmowy. Momentami była zbyt nachalna, kiedy indziej w ogóle nie dociekała, a wszystkie rozmowy są bardzo chaotyczne. Rozumiem, że chciała dokładnie oddać przebieg rozmowy, ale jest przecież doświadczoną dziennikarką, mogła uporządkować te rozmowy, nie upierać się konkretnie na same wywiady. Reportaż daje przecież nieograniczone możliwości co do formy literackiej.
Szkoda, że osoba o tak zamkniętym sercu i umyśle wzięła się za ten temat. Ale w końcu mamy do czynienia z hipokrytką, niby to współczującą, a tak naprawdę pełną obrzydzenia i dumy.

Co może zepsuć tak dobry (w dziennikarskim tego słowa znaczeniu), ciekawy i wieloaspektowy temat na książkę jak prostytucja? Fatalna autorka. Isabel Pisano, gratulujemy, jesteś jedną z nich.
"Córy nocy" to zestaw wywiadów z kobietami zajmującymi się różnymi formami prostytucji. Spotkamy tu Hiszpanki pracujące w agencjach i klubach, na ulicach, zmuszane do nierządu przemocą,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Niesamowicie szczera. Pokazuje świat prostytucji z różnych perspektyw.

Niesamowicie szczera. Pokazuje świat prostytucji z różnych perspektyw.

Pokaż mimo to

Książka Isabel Pisano Córy nocy to pozycja poruszająca temat kontrowersyjny i trudny – prostytucję. Czytając potrzeba było chwili namysłu, aby przetrawić treści, które ze sobą niosła. Nie jest to książka łatwa, ale pokazująca prostytucję „od kuchni”, co jest zaskakujące, wstrząsające i straszne równocześnie.

Autorka Isabel Pisano prowadzi rozmowy z dziewczynami/kobietami (głównie uprawiających prostytucję w Hiszpanii), ale także mężczyzną zajmującymi się tym zawodem, ale czasem również z osobami pomagającymi dziewczynom. W wypowiedziach kobiet można znaleźć wiele słów określających prostytucję, ale chyba nie poznamy w tej książce powodu, dla którego to robią. Poznajemy tutaj ceny za jakie kobiety sprzedają swoje ciała, warunki na jakich to robią. Autorka rozmawia z „ekskluzywnymi” prostytutkami zatrudniających się w agencjach, z tymi „ulicznymi”, które stoją na ulicach, a także z dziewczynkami zmuszanymi do świadczenia usług seksualnych. Autorka w swoich rozmowach odkrywa niebezpieczeństwo jaki niesie ze sobą świat prostytucji: morderstwa, narkotyki, AIDS, gwałty, aborcje.

Czytając Córy nocy nie można powiedzieć: „Już nic mnie zaskoczy”, bo cały czas czytelnik dostaje takie informacje, które po prostu wstrząsają. Jeżeli szukamy w tej książce odpowiedzi na pytanie dlaczego? , ciężko jednoznacznie stwierdzić czy ją znajdziemy. Każda z kobiet, kierowała się innymi pobudkami, aby zacząć zarabiać w ten sposób. Przyznać trzeba, że nieco dziwnie czytało się o życiu innych ludzi, które bardzo często do najłatwiejszych nie należało.

Córy nocy to książka kontrowersyjna, w której sporo kolokwialnego, często wulgarnego języka, czemu chyba nie można się dziwić. Podczas lektury książki nie można oceniać kobiet, które zdecydowały się na rozmowę z autorką, ale też nie można ich usprawiedliwiać, czasami trzeba się poważnie nad treściami zastanowić i ochłonąć, po tym co właśnie przeczytaliśmy. Decydując się przeczytać tę książkę, decydujemy się na wejście w świat, który wcześniej był nam nie znany i na pewno po jej lekturze nie będziemy już tym samym człowiekiem.

Książka Isabel Pisano Córy nocy to pozycja poruszająca temat kontrowersyjny i trudny – prostytucję. Czytając potrzeba było chwili namysłu, aby przetrawić treści, które ze sobą niosła. Nie jest to książka łatwa, ale pokazująca prostytucję „od kuchni”, co jest zaskakujące, wstrząsające i straszne równocześnie.

Autorka Isabel Pisano prowadzi rozmowy z dziewczynami/kobietami...

więcej

mniej

Pokaż mimo to