To, że jakikolwiek ekonomista był/jest w stanie nabrać się na Keynesowskie teorie to jakiś nieśmieszny żart, który pokazuje ile warte są w rzeczywistości tytuły naukowe. I choć keynesizm jest nadal jednym z dominujących nurtów w ekonomi to jednak, na szczęście, powoli, bo powoli, ale jednak odchodzi się od tych błędnych koncepcji ekonomicznych.
Keynes nigdy nie był szczególnie dobrym i oczytanym ekonomistą. Popełniał banalne błędy, z których wyciągał takiej samej jakości wnioski. Nie rozumiał lub nie znał wielu teorii, o których pisał. Pech chciał, że wielu innych ekonomistów było podobnymi dyletantami, a czasy w jakich Keynes pisał sprzyjały popularności tego typu treści. Polityczne upodobania wzięły górę nad rozumem.

To, że jakikolwiek ekonomista był/jest w stanie nabrać się na Keynesowskie teorie to jakiś nieśmieszny żart, który pokazuje ile warte są w rzeczywistości tytuły naukowe. I choć keynesizm jest nadal jednym z dominujących nurtów w ekonomi to jednak, na szczęście, powoli, bo powoli, ale jednak odchodzi się od tych błędnych koncepcji ekonomicznych.
Keynes nigdy nie był...

Książka fundamentalna do zrozumienia współczesnego kapitalizmu oraz jego przyszłości.
Mimo iż przed Keynesem istniały krytyki neoklasycznej ekonomii (w postaci prac np. Joan Robinson czy Michała Kaleckiego),to ciężko zanegować wpływ popularności myśli autora na makroekonomię.
Krytykując dogmaty ortodoksyjnej ekonomii jak ekonomię strony podażowej (supply-side),oparcie płac na bezpośrednich kosztach pracy, racjonalność jednostki, dużą rolę oszczędności i dążenie automatyczne kapitalizmu do pełnego zatrudnienia. Wprowadzał jednocześnie nowe pojęcia takie jak efektywny popyt, preferencje płynności, mnożnik, "niepewność" (z której potem Minsky tworzył swój legendarny model rozwijany obecnie przez Prof. Steve'a Keena.
I aczkolwiek po "Keynesowkiej rewolucji" myśl Keynesa została zredukowana do neoklasycznej syntezy ("zbękarconego keynesizmu" jak to Joan Robinson nazywała) , a następnie wyparta w myśli (niesłusznie) przez monetarystów, to nie oznacza to że Keynes jest martwy.
Wręcz przeciwnie, na podstawie jego myśli postkeynesiści dalej rozwijają keynesowską myśl makroekonomiczną czego najdobitniejszym przykładem jest Nowoczesna Teoria Monetarna (MMT)
I za to trzeba bardziej postrzegać ocenę tej książki jako ocenę paradygmatu który wyznaczyła i tego jak kreuje przyszłość ekonomicznej myśli.
Jedno oczko oceny odejmuje za język. Jakkolwiek w miarę jest spójny, to Keynes pisze momentami za bardzo chaotycznie.

Książka fundamentalna do zrozumienia współczesnego kapitalizmu oraz jego przyszłości.
Mimo iż przed Keynesem istniały krytyki neoklasycznej ekonomii (w postaci prac np. Joan Robinson czy Michała Kaleckiego),to ciężko zanegować wpływ popularności myśli autora na makroekonomię.
Krytykując dogmaty ortodoksyjnej ekonomii jak ekonomię strony podażowej (supply-side),oparcie...

Książka napisana ciężko, odrobinę szyderczo i niechlujnie. W pierwszym rozdziale poruszana jest ogólna teoria zatrudnienia, którą Keynes zamierzał rozszerzyć i doprecyzować w dalszej części książki (w następnym rozdziale),czego tak na prawdę nie czyni już w całej książce. Spostrzegawczemu czytelnikowi rzuci się w oczy nieznajomość niektórych teorii przez Keynesa, zwłaszcza tych, które krytykuje u prof. Pigou (krytyce jego teorii poświęca dość sporą część książki). Wiele jest wnioskowań przy ceteris paribus, z których potem wyciągany jest jeden żelazny wniosek. Autor moralizuje i przyjmuje ton wszechstronnego erudyty, co jednak nie zgadza się chociażby z ilością przywołanych źródeł i autorów.

Książkę polecam głównie tym, którzy będąc już zaznajomieni z różnymi doktrynami gospodarczymi oraz teorią ekonomii, zechcą poszerzyć swój horyzont o uwagi tej ciekawej postaci XX wieku. Proponuję jednak sporą dawkę dystansu w przyjmowaniu niektórych wniosków wyciąganych przez Keynesa, wiele z nich zostało na bazie teorii oraz empirycznie podważonych. Niemniej jednak wpływ, jaki wywiera na obecny nurt ideologiczny pozostaje bezpodstawnie ogromny.

Książka napisana ciężko, odrobinę szyderczo i niechlujnie. W pierwszym rozdziale poruszana jest ogólna teoria zatrudnienia, którą Keynes zamierzał rozszerzyć i doprecyzować w dalszej części książki (w następnym rozdziale),czego tak na prawdę nie czyni już w całej książce. Spostrzegawczemu czytelnikowi rzuci się w oczy nieznajomość niektórych teorii przez Keynesa, zwłaszcza...