Jako wielbicielka Żydów oraz osoba namiętnie szlajająca się po rozmaitych cmentarzach (pierwszeństwo mają oczywiście kirkuty) nie mogłam sobie odpuścić lektury tej książki. "Macewy codziennego użytku" w chwili otworzenia stanowiły dla mnie już legendę, pamiętam dyskusje na temat tej publikacji oraz tego, co wnosi do polskiego dyskursu o ratowaniu żydowskiego dziedzictwa.
Co będę dużo mówić, przez wiele lat mieszkałam prawie rzut beretem od terenu, gdzie jest cmentarz, chociaż nic już na to nie wskazuje. Wołomiński kirkut jest bowiem ogołocony z nagrobków. Wszyscy mieszkańcy wiedzą, jaką tajemnicę skrywa to miejsce, a co poniektórzy są w stanie powiedzieć, co się stało z macewami. Słyszałam historie o fundamentach, podmurówkach, krawężnikach czy też utwardzaniu dróg.
Album Baksika zaskakuje i szokuje zarazem. Byłam wstrząśnięta z powodu tego, co przeczytałam i zobaczyłam, nie miałam pojęcia, że w tak silny sposób odbiorę tę książkę.Nie ma tu mowy o ocenianiu - obok tych, którzy kradli macewy z cmentarzy, tłukli je lub przerabiali na koła szlifierskie zestawono także ludzi ratujących kamienie nagrobne. Historia z pewnym toczkiem szlifierskim opowiedziana przez autora na wstępie jest przecudowna. Ale na tym cudowność się kończy.
Przeczytajcie koniecznie.
Dłuższa opinia tutaj: --> https://czechozydek.wordpress.com/2015/05/06/lukasz-baksik-macewy-codziennego-uzytku/

Jako wielbicielka Żydów oraz osoba namiętnie szlajająca się po rozmaitych cmentarzach (pierwszeństwo mają oczywiście kirkuty) nie mogłam sobie odpuścić lektury tej książki. "Macewy codziennego użytku" w chwili otworzenia stanowiły dla mnie już legendę, pamiętam dyskusje na temat tej publikacji oraz tego, co wnosi do polskiego dyskursu o ratowaniu żydowskiego dziedzictwa.
Co...