Piekło i Niebo. Część druga

,,Piekło i niebo” to ostatnia część trylogii o losach rodzin Mainów i Hazardów. Charles po stracie ukochanej samotnie wychowuje syna i przystępuje do wojska, które zajmuje się kontrolowaniem Indian. Nie planuje kolejnych związków, jednak spotkanie młodej aktorki Willi chwieje jego postanowieniem. George i Constance próbują dojść do siebie po wojnie, Billy i Brett wyjeżdżają do Kalifornii, a owdowiała Madeline samodzielnie zarządza plantacją ryżu. Postanawia przyczynić się do poprawy losu czarnoskórych, co budzi niechęć w południowym społeczeństwie. Ashton zostaje zmuszona do prostytucji, ale nie rezygnuje z chęci zdobycia władzy i zemsty na rodzinie. Żadne z nich nie jest świadome, że Elkanah Bent nadal żyje i chce zniszczyć oba rody.

Wydaje mi się, że ta część jest najlepsza. Najbardziej dynamiczna, pełna zwrotów akcji i dramatów, a nie tylko opisów bitew i działań politycznych, choć i tych nie brakuje. Opisy działań Benta i jego chęci zemsty są przerażające, budzą grozę i sprawiają, że czytelnik nie może się oderwać i chce się upewnić, że naprawdę wszystko dobrze się skończy. Równie wyraziste są opisy uczuć bohaterów, którzy zostali skrzywdzeni nie tylko przez swojego wroga, ale i przez wojnę. Ta część jest najbardziej gorzka, ale i dająca nadzieję, że może być lepiej, a miłość, przyjaźń i tolerancja zatriumfują. Chwilami nie chciało mi się wierzyć, że Mainowie i Hazardowie tak łatwo zaakceptowali to, że ich przyjaciele walczyli po drugiej stronie frontu i tak naprawdę mogli stać się własnymi mordercami, ale może miało to pokazać, że dla zwykłych, ,,szarych” ludzi działania polityczne nie miały tak dużego znaczenia. Warto zauważyć, że każdy z bohaterów przeszedł przemianę – George z kobieciarza stał się przykładnym ojcem rodziny, Virgilia zapomniała o swoim fanatyzmie i zrozumiała, że zmiany trzeba zaprowadzać stopniowo, a Charles po stracie Augusty boryka się z życiem, wyrzutami sumienia i musi na nowo uczyć się ufać i kochać, także własnego syna. Jego wątek jest zdecydowanie najbardziej emocjonujący i rozbudowany, nawet relacja z Willą została opisana w sposób bardziej stopniowy niż zazwyczaj u Jakesa.

Nadal jest tu coś, co było siłą poprzednich tomów – dbałość o realia historyczne i refleksje autora na ich temat. Jakes cytuje fragmenty gazet z tamtego okresu, wypowiedzi polityków, bardzo szczegółowo opisuje okres Odbudowy na Południu. Nie tworzy wizji poprawnej politycznie i dopasowanej do współczesności, wprost pisze o rasizmie w całej Ameryce, o tym że ówcześni ludzie nie dorośli do pełnej demokracji. Jednocześnie zwraca uwagę na działania Madeline, która próbuje zapewnić równość dzięki nauce. Jakes nie dzieli stron konfliktu na dobrych i złych, zwraca uwagę na okrucieństwa, ale i cierpienia zarówno Konfederatów, jak i Jankesów. W tym tomie pojawia się również wątek Indian, którzy początkowo są dla Charlesa wrogami, a w końcu stają się sojusznikami, których dyskryminacja została opisane w bardzo dokładny sposób.

Jak powrót do wcześniejszych części chwilami był rozczarowujący, tak ,,Piekło i niebo” absolutnie mnie nie zawiodło. Polecam bardzo gorąco.

,, (...) nigdy nie mamy gwarancji na szczęśliwe życie, a jedynie na życie...”

,,Piekło i niebo” to ostatnia część trylogii o losach rodzin Mainów i Hazardów. Charles po stracie ukochanej samotnie wychowuje syna i przystępuje do wojska, które zajmuje się kontrolowaniem Indian. Nie planuje kolejnych związków, jednak spotkanie młodej aktorki Willi chwieje jego postanowieniem. George i Constance próbują dojść do siebie po wojnie, Billy i Brett wyjeżdżają...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

No i dotarłem do końca tej historii. Bynajmniej nie była to podróż nudna, ani bezwartościowa, było zupełnie przeciwnie. Trylogia stworzona przez Johna Jakesa na stałe zagości w panteonie moich ulubionych opowieści. Znów była ciekawa akcja, znów było sporo momentów gorzkiej refleksji nad ludzkim losem. Autor ponownie omówił jeszcze jeden z "problemów" w historii Ameryki. Tym razem była to kwestia Indian. Może nie była przedstawiona tak jak wojna secesyjna, ale i tak czytało się o tym z przyjemnością.

No i dotarłem do końca tej historii. Bynajmniej nie była to podróż nudna, ani bezwartościowa, było zupełnie przeciwnie. Trylogia stworzona przez Johna Jakesa na stałe zagości w panteonie moich ulubionych opowieści. Znów była ciekawa akcja, znów było sporo momentów gorzkiej refleksji nad ludzkim losem. Autor ponownie omówił jeszcze jeden z "problemów" w historii Ameryki. Tym...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

To już ostatnia część znakomitej trylogii Johna Jakes'a. "Piekło i Niebo" zaczyna się uroczystościami z okazji zwycięstwa, a kończy wystawą z okazji 100 lecia powstania państwa. Chociaż wojnę wygrała północ nie oznaczało to zapoczątkowania rewolucji społecznej, ale dawało nadzieję na powolną ewolucję i zmiany w świadomości. W młodym państwie pojawiła się też paląca potrzeba rozwiązania kwestii indiańskiej. Te zdarzenia są tłem wydarzeń w których uczestniczy rodzina potentata hutniczego z Pensylwanii Hazarda i plantatora ryżu z Karoliny Południowej Maina.

Autorowi udało się połączyć przyjemne z pożytecznym. Mamy tutaj wartką i wciągającą akcję oraz historię przedstawienia najważniejszych wydarzeń z dziejów Stanów Zjednoczonych. Pisarz w swojej powieści przedstawia jak mały i bezbronny wydaje się człowiek w starciu z nieuchronnym losem. Jak często nam się wydaje, że mamy wszystko pod kontrolą, a wystarczy jedno zdarzenie, które zburzy ten obraz i spowoduje, że kolejny raz upadniemy.

Emocje i uczucia mają wpływ na nasze życie. Żyjemy w swoim własnym świecie pełnym iluzji. Nie ważne, czy dotyczy to chęci zemsty, czy stworzenia sobie swojej idealnej wizji świata i społeczeństwa. Te iluzje często zostają burzone jak domki z kart. Ale są takie wartości, które nigdy nie zostają zniszczone i utrzymują nasz świat w całości. To miłość, przyjaźń, rodzina, wiara i nadzieja potrafią przetrwać czasy młodości, różnice społeczne, wojnę i wszelkie przeciwności losu.

Na tych ideałach wyrósł mit Zjednoczonych Stanów Ameryki państwa wolności i równych szans dla wszystkich, a te ideały przetrwały do naszych czasów.

To już ostatnia część znakomitej trylogii Johna Jakes'a. "Piekło i Niebo" zaczyna się uroczystościami z okazji zwycięstwa, a kończy wystawą z okazji 100 lecia powstania państwa. Chociaż wojnę wygrała północ nie oznaczało to zapoczątkowania rewolucji społecznej, ale dawało nadzieję na powolną ewolucję i zmiany w świadomości. W młodym państwie pojawiła się też paląca potrzeba...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ostatni tom trylogii oprócz kontynuowania losów dwóch rodzin - Hazardów i Mainów podejmuje też kwestię Indian.

Jednym z bohaterów książki jest George A. Custer, który przewodził masakrze nad Washita River, w czasie której zamordowano około stu Czejenów. Mordowano starców i dzieci. Zabijano nawet konie (800 koni) po to, by inni Indianie nie mogli z nich skorzystać.

Trylogia opisuje ~35 lat historii Stanów Zjednoczonych. Od pierwszego spotkania się Georga i Orry'ego West Point w 1848 roku, po rok 1877 - koniec Odbudowy.

Jest jeszcze epilog. W roku 1883 w West Point spotyka się następne pokolenie Hazardów i Mainów.

Ostatni tom trylogii oprócz kontynuowania losów dwóch rodzin - Hazardów i Mainów podejmuje też kwestię Indian.

Jednym z bohaterów książki jest George A. Custer, który przewodził masakrze nad Washita River, w czasie której zamordowano około stu Czejenów. Mordowano starców i dzieci. Zabijano nawet konie (800 koni) po to, by inni Indianie nie mogli z nich...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ostatni tom trylogii Johna Jakesa zamyka historię rodzin Hazardów i Mainów. Odniosłem wrażenie, że autor zakończył książkę i całą trylogię, bo po prostu musiał - pewne wątki się wyczerpały, pewne formuły zużyły i ciężko by było coś więcej z tego wycisnąć. Niemniej jednak warto przeczytać ten ostatni tom - choćby po to, by poznać zakończenie i pożegnać się z głównymi bohaterami. No i po to, by przekonać się, że nadzieja może być silniejsza od strachu, a wolność i odwaga to być może najbardziej godne szacunku i zachodu przymioty człowieka.

Ostatni tom trylogii Johna Jakesa zamyka historię rodzin Hazardów i Mainów. Odniosłem wrażenie, że autor zakończył książkę i całą trylogię, bo po prostu musiał - pewne wątki się wyczerpały, pewne formuły zużyły i ciężko by było coś więcej z tego wycisnąć. Niemniej jednak warto przeczytać ten ostatni tom - choćby po to, by poznać zakończenie i pożegnać się z głównymi...

więcej

mniej

Pokaż mimo to