Raczej esej niż książka, te 127 stron tekstu jest oszukane, ponieważ jest użyta wyjątkowo duża czcionka na małej stronie z dużymi odstępami i szerokimi marginesami...chyba bardziej tego tekstu nie dało się rozciągnąć. Jakby ten tekst ścieśnić do normalnych stron to może by wyszło ze 40 stron, ale to dobrze ponieważ czytać się tego nie da ze względu na bardzo dużo błędów merytorycznych, wynikających prawdopodobnie z bardzo kiepskiego tłumaczenia.
Ilość błędów stylistycznych i merytorycznych, czasami powoduje, że nie da się tego czytać (jedna z władców, rządził wg. autora/tłumacza ponad 130 lat:)),ale czym bliżej współczesności tym lepiej i w zasadzie ostatni rozdział jest całkiem ok i on też zajmuje największą część książki.
Esej można przeczytać, ale jak się nie przeczyta to też niewiele się traci.

Raczej esej niż książka, te 127 stron tekstu jest oszukane, ponieważ jest użyta wyjątkowo duża czcionka na małej stronie z dużymi odstępami i szerokimi marginesami...chyba bardziej tego tekstu nie dało się rozciągnąć. Jakby ten tekst ścieśnić do normalnych stron to może by wyszło ze 40 stron, ale to dobrze ponieważ czytać się tego nie da ze względu na bardzo dużo błędów...

Ta książka jest maksymalnym skrótem dziejów cywilizacji indyjskiej od jej początków aż po koniec XX stulecia. Zwięzłość Autora jest zgoła niesamowita, bo ujęcie takiej masy zagadnień na około 120 stronach robi wrażenie. Materiał podzielony jest na cztery części: Indie starożytne, Indie muzułmańskie, Rządy kolonialne, Indie współczesne. Daje się zauważyć zdecydowanie większa szczegółowość ostatniego rozdziału. Wadą książki są nieczytelne mapy. Poza tym mamy tu najważniejsze informacje, daty i postacie, wszystko przystępnie sformułowane. Książka dobra na początek.

Ta książka jest maksymalnym skrótem dziejów cywilizacji indyjskiej od jej początków aż po koniec XX stulecia. Zwięzłość Autora jest zgoła niesamowita, bo ujęcie takiej masy zagadnień na około 120 stronach robi wrażenie. Materiał podzielony jest na cztery części: Indie starożytne, Indie muzułmańskie, Rządy kolonialne, Indie współczesne. Daje się zauważyć zdecydowanie większa...

Szukanie wiedzy na temat historii Indii zaczęłam od Bashama - pierwsza książka w mojej indyjskiej bibliotece – potem "Pawi tron" Hansena o Mogołach, oczywiście "Historia Indii" Kieniewicza, ale i z allegro "Dzieje Indii" Panikkara. Z czasem do tych książek doszły "Odkrycie Indii" Nehru – gorąco polecam – niedawno "Nowa historia Indii" Wolperta. Najnowszą historię poznaję w "Od Curzona do Nehru i później" (Durga Das) i w "India After Gandhi" (Ramachandra Guha). Ostatnio przybyła mi niemiecka wersja dziejów Indii Hermana Kulke i Dietmara Rothermunda. Wciąż to czytam i czytam. Wracając. Nie doczytując. Próbując zapamiętać. Zapominając.

Tę historię, wydaną przez lubiane przeze mnie akademickie wydanie DIALOG, polecam komuś, kto chciałby szybko przebiec przez dzieje Indii. Zaledwie sto dwadzieścia siedem stron, a na nich kilka tysięcy lat historii Indii. To oczywiście ogromny skrót francuskiego historyka Michela Boivina, pracującego w Centrum Badań nad Indiami i Południową Azją. Michel Boivin to spec od historii sufizmu w Dolinie Indusu. Tu przedstawia on nam historię Indii w czterech częściach. Ten podział narzuca się pewnie każdemu z zakochanych w Indiach – znacie książkę o tym tytule też Francuza Jeana Claude'a Carriere? -
• Indie starożytne
• Indie muzułmańskie
• Indie podbite przez Brytyjczyków
• Indie niepodległe

Gdzie znaleźć książki Ravindera Kumara, indyjskiego historyka z Kaszmiru, który twierdzi, że to, co Indie właśnie tworzą to nie państwo-naród, ale państwo-cywilizacja, cywilizacja różnorodnych kultur? Jak doszło do utworzenia tej cywilizacji? O tym opowiada M.B. Czasem w pośpiechu gubiąc niektóre informacje. Gubiąc? Trzeba coś wybrać, by było krótko, więc pomijanie jest świadome. Ale dlaczego w I rozdziale o cywilizacji doliny Indusu daremnie szukam choćby przybliżonej daty jej początku. Jej, a więc i historii Indii! Znajduję jednak tylko datę – ok. 18OO roku p.n.e. - kres cywilizacji Doliny Indusu spowodowany najazdem Ariów.
Mimo to książkę czytam z dużą ciekawością, wdzięczna, że stanowi tak krótką syntezę dziejów Indii. Mam ochotę przedstawić w oparciu o tę książeczkę na blogu pokrótce historię Indii. Porządkując ją sobie w głowie podczas pisania.

Kopiuję tu moją opinię z mojej strony nietylkoindie.pl (tam z ilustracjami)

Szukanie wiedzy na temat historii Indii zaczęłam od Bashama - pierwsza książka w mojej indyjskiej bibliotece – potem "Pawi tron" Hansena o Mogołach, oczywiście "Historia Indii" Kieniewicza, ale i z allegro "Dzieje Indii" Panikkara. Z czasem do tych książek doszły "Odkrycie Indii" Nehru – gorąco polecam – niedawno "Nowa historia Indii" Wolperta. Najnowszą historię poznaję w...