Ciekawe i dosyć oryginalne spojrzenie na mit grecki, zwłaszcza, że mało osób zna motyw ,,widma” Heleny Trojańskiej, a współcześni twórcy raczej demonizują jej małżeństwo z Menelaosem.

W starożytnej interpretacji mitu trojańskiego pojawiał się również pomysł, że Helena nigdy nie przybyła do Troi i nie żyła z Parysem, a na jej miejsce zostało podstawione przez boginię Herę widmo. Natomiast prawdziwa Helena przebywała w Egipcie, wiernie czekając na swojego męża Menelaosa. Tragedia Eurypidesa rozpoczyna się właśnie w Egipcie kilka lat po zakończeniu wojny trojańskiej. Po śmierci dobrego króla Proteusza na tronie zasiada jego syn, który próbuje zmusić Helenę do małżeństwa i przekonać ją, że Menelaos nie żyje. Niespodziewanie jednak Helena spotyka swojego męża, który przypłynął do Egiptu z jej widmem.

Dramat podchodzi do postaci mitologicznych i ich relacji w zupełnie inny sposób niż jest to przedstawione w większości współczesnych filmów i powieści, gdzie Helena to płytka lalunia, a Menelaos tyran lub nieudacznik, którego przymuszona żona porzuciła dla zakochanego Parysa. Tymczasem w większości przekazów mitologicznych jest wspomniane, że Helena wyszła za Menelaosa z miłości, a podczas pobytu w Troi tęskniła za nim i żałowała swojej niewierności. Taką właśnie historię przedstawia nam Eurypides(może wyjąwszy niewierność) – historię miłości małżonków, która przetrwała lata mimo goryczy i cierpień jakie się z nią wiązały i która ostatecznie przebaczyła i zatriumfowała. I dla mnie to jest o wiele bardziej romantyczne niż ucieczka od męża z kochankiem i potajemne schadzki, ale może ja jakaś nieczuła jestem.

Jeśli chodzi o pozostałe kwestie, to może nie do końca można nazwać tą sztukę tragedią, bo poza wątkiem rozdzielenia zakochanych nie jest zbyt dramatyczna, ale na pewno zaciekawia przedstawieniem bohaterów i wartką akcją. Nie jest to takie arcydzieło jak ,,Medea”, ale zawiera cechy, który bardzo podobały mi się w tamtym dramacie. Przede wszystkim, bohaterowie Eurypidesa nie są jedynie narzędziami w rękach bogów, sami podejmują decyzje i ponoszą ich konsekwencje, potrafią też zawalczyć o samych siebie. Również tu pojawia się wątek kobiecej godności i potrzeby szacunku ze strony mężczyzn, a także solidarności między kobietami i ich wzajemnego zrozumienia. Helena Eurypidesa nie jest tylko piękna i zachwycająca, ale również mądra i sprytna. Zdecydowanie silnym kobiecym charakterem jest też księżniczka Teonoe. Swoją drogą, Eurypides musiał mieć w sobie jakieś cechy starożytnego feministy, skoro u niego nawet głównym głosem chóru jest kobieta.

Krótko mówiąc, to dobra, interesująca i dosyć oryginalna tragedia(a może i komedia) antyczna. Warto się zapoznać.

,, Ty mnie masz, ja ciebie!
Słońc tysiąc świeciło nam w znanej potrzebie(…)”

Ciekawe i dosyć oryginalne spojrzenie na mit grecki, zwłaszcza, że mało osób zna motyw ,,widma” Heleny Trojańskiej, a współcześni twórcy raczej demonizują jej małżeństwo z Menelaosem.

W starożytnej interpretacji mitu trojańskiego pojawiał się również pomysł, że Helena nigdy nie przybyła do Troi i nie żyła z Parysem, a na jej miejsce zostało podstawione przez boginię Herę...

Polecam również słuchowisko polskiego radia z Zelnikiem, Łapickim, Sewerynem, i innymi.

Ten rytm, ta fraza...

Polecam również słuchowisko polskiego radia z Zelnikiem, Łapickim, Sewerynem, i innymi.

Ten rytm, ta fraza...

Bardziej komedia niż tragedia, miejscami nieco przesadnie naiwna, ale czyta się ją naprawdę przyjemnie.

Bardziej komedia niż tragedia, miejscami nieco przesadnie naiwna, ale czyta się ją naprawdę przyjemnie.