Punkt Borkmanna

To jest taki Hakan Nesser jakiego lubię. Po pierwszej części, która zdecydowanie do najlepszych nie należała, druga wypada bardzo dobrze. Interesująca zagdka, śledztwo, rozwiązanie.
Polecam zacząć od tej części, a pierwszą po prostu pominąć.

To jest taki Hakan Nesser jakiego lubię. Po pierwszej części, która zdecydowanie do najlepszych nie należała, druga wypada bardzo dobrze. Interesująca zagdka, śledztwo, rozwiązanie.
Polecam zacząć od tej części, a pierwszą po prostu pominąć.

Nie było źle ale miałam cichą nadzieję na coś lepszego. Fabuła bardzo ciągnęła się i czasami mnie przynudzała. Z jednej strony trzymała jakieś tam napięcie, a z drugiej strony były w tej książce fragmenty monotonne. Jedno muszę autorowi przyznać - wymyślił zakończenie, na które w życiu bym nie wpadła i zaskoczył mnie tym pozytywnie.

Nie było źle ale miałam cichą nadzieję na coś lepszego. Fabuła bardzo ciągnęła się i czasami mnie przynudzała. Z jednej strony trzymała jakieś tam napięcie, a z drugiej strony były w tej książce fragmenty monotonne. Jedno muszę autorowi przyznać - wymyślił zakończenie, na które w życiu bym nie wpadła i zaskoczył mnie tym pozytywnie.

Są wspólne elementy z Mankellem. To oczywiste. Historie Nessera bronią się same w sobie. Tutaj akcja nie pędzi jak w kolejce górskiej, ale tego Autora ceni się za trochę inne rzeczy. Niezmiennie polecam cykl o inspektorze Van Veeterenie.

Są wspólne elementy z Mankellem. To oczywiste. Historie Nessera bronią się same w sobie. Tutaj akcja nie pędzi jak w kolejce górskiej, ale tego Autora ceni się za trochę inne rzeczy. Niezmiennie polecam cykl o inspektorze Van Veeterenie.

Książkę przesłuchałem w formie słuchowiska radiowego w języku niemieckim. Płytkę z nagraniem udało mi się wypożyczyć w mojej lokalnej bibliotece. Od jakiegoś czasu chciałem sięgnąć po jakąś książkę Hakana Nessera. Miałem trochę nadzieje że jego twórczość spodoba mi się podobnie jak twórczość Henninga Mankela i że znajdę kolejnego autora którego wszystkie książki po kolei będę czytać lub też przesłuchiwać. Cieszę się że sięgnąłem po „Punkt Borkmana”. Ale myśle że jak na razie poprzestanę na tej książce tego autora i nie będę sięgał po dalsze. Jak dla mnie to trochę za mało psychologii było w tej książce.
Niemiecki tytuł brzmiał inaczej niż polski. Można go przetłumaczyć na polski jako „Czwarta Ofiara”. No właśnie, dlaczego czwarta ofiara? W krótkim czasie dochodzi do trzech morderstw no i policjanci prowadzą wyścig z czasem aby jak najprędzej złapać mordercę gdyż czwarta ofiara wydaje się być nieunikniona.
Zakończenie bardzo intrygujące i mało spodziewałem się takiego rozwoju akcji. Szukam dalej autora kryminałów którego twórczość mnie zaintryguje tak jak twórczość Henninga Mankella.

Książkę przesłuchałem w formie słuchowiska radiowego w języku niemieckim. Płytkę z nagraniem udało mi się wypożyczyć w mojej lokalnej bibliotece. Od jakiegoś czasu chciałem sięgnąć po jakąś książkę Hakana Nessera. Miałem trochę nadzieje że jego twórczość spodoba mi się podobnie jak twórczość Henninga Mankela i że znajdę kolejnego autora którego wszystkie książki po kolei...

Ziiiiimno :) Jest klimat, jest intryga, może za mało "opasłe" ;) jak na typową klasykę skandynawskiego kryminału. Taki troszkę kompromis pomiędzy mroźnymi cegiełkami z północy a 300 stronicowymi "cobenami". Trochę szkoda że intryga przewidująca i udało mi się ja dość szybko rozwiązać ale i tak z przyjemnością przeczytałam.

Ziiiiimno :) Jest klimat, jest intryga, może za mało "opasłe" ;) jak na typową klasykę skandynawskiego kryminału. Taki troszkę kompromis pomiędzy mroźnymi cegiełkami z północy a 300 stronicowymi "cobenami". Trochę szkoda że intryga przewidująca i udało mi się ja dość szybko rozwiązać ale i tak z przyjemnością przeczytałam.

Punkt Borkmanna to moment w śledztwie, w którym nie potrzebne są już dodatkowe informacje i dane. Śledczy musi po prostu usiąść i poukładać w spójną całość wszystko, czego dowiedział się wcześniej.

W drugiej części serii komisarz Van Veeteren przebywa na wakacjach. Kilkadziesiąt kilometrów od miejsca, które wybrał na swój relaks, w miejscowości Kaalbringen dochodzi do dwóch zabójstw. Na pierwszy rzut oka kompletnie szalony człowiek odrąbuje ludziom głowy siekierą. Nic więc dziwnego, że miejscowa policja, do tej pory zajmująca się głównie kradzieżami łódek, pobiciami i, sporadycznie, narkotykami, potrzebuje pomocy. Spodziewają się, że przysłany zostanie im jakiś ważniak i zasadniczo niewiele się mylą, choć Van Veeteren wydaje się być mniej niesympatyczny i gburowaty niż w części wcześniejszej.

Właśnie ta część wcześniejsza, czyli "Nieszczelna sieć" bardzo podobała mi się ze względu na konstrukcję i prowadzenie relacji ze śledztwa. Moim skromnym zdaniem, "Punkt Borkmanna" jest w tej kategorii jeszcze lepszy. Całe dochodzenia trwa około miesiąc, a czytelnik z kolejnymi etapami śledztwa bez problemu może się zapoznać. Nie są one traktowane po macoszemu. Opisy są dokładne, ale nie nużące, dynamiczne, wciągające czytelnika w akcję.

Nesser umknął także przed pułapką, w którą dostać się było nietrudno, stosując motyw zdolnego śledczego, wspomnianego wyżej „ważniaka”, przyjeżdżającego na prowincję. Łatwo wyobrazić sobie schemat, w którym Van Veeteren byłby jedynym myślącym pośród wioskowych głupków. Tymczasem tak nie jest. Policjanci z Kaalbringen są fachowcami, którzy przez przyjazdem wsparcia zajmowali się sprawą, przesłuchiwali świadków, a których teraz, jako miejscowych i znających środowisko, Van Veeteren często prosi o pomoc i to bez zadęcia nieobcego niektórym geniuszom. Lokalna policja to, równie dopracowani psychologicznie i biograficznie: zdolna i ambitna Beate Moerk, inspektor Münster zmagający się z rodzinnymi kłopotami czy też Kropke - spec od researchu, narzekający na nadmiar nadgodzin.

Można zarzucić Nesserowi, że pomiędzy bohaterami, także policjantami, zachodzi zbyt mało interakcji. Dla mnie jednak to spory atut. Nigdy nie byłam zwolenniczką bardzo rozbudowanych wątków prywatnych, doceniam więc, że Nesser pisze o nich tylko tyle, ile potrzebujemy dla uwiarygodnienia postaci i ich psychologicznego zbudowania. Doceniam również realia jesiennego, szwedzkiego miasteczka, które poza sezonem turystycznym popada w charakterystyczny marazm.

Ja polecam, choć osoby dla których skandynawski kryminał sprowadza się do pani Lackberg, pewnie będą rozczarowane.

Punkt Borkmanna to moment w śledztwie, w którym nie potrzebne są już dodatkowe informacje i dane. Śledczy musi po prostu usiąść i poukładać w spójną całość wszystko, czego dowiedział się wcześniej.

W drugiej części serii komisarz Van Veeteren przebywa na wakacjach. Kilkadziesiąt kilometrów od miejsca, które wybrał na swój relaks, w miejscowości Kaalbringen dochodzi do...

Podobnie jak pierwsza część-prosta i przyjemna.
Z bombą na końcu! ;)
Polecam.

Podobnie jak pierwsza część-prosta i przyjemna.
Z bombą na końcu! ;)
Polecam.

Druga książka o komisarzu van Veeterenie, który tym razem próbuje powstrzymać szaleńca zabijającego siekierą mężczyzn, jacy stosunkowo niedawno zamieszkali w mieście. Czy to jedyne, co łączy wszystkich zamordowanych? A jeśli to jest klucz, jak odkryć kto zabija? Czy można się tego domyślić dysponując poszlakami i dowodami z miejsc zbrodni? Van Veeteren głęboko wierzy w tytułowy punkt Borkmana. Wytycza on moment w śledztwie, gdy ma się wystarczającą ilość informacji, aby odkryć sprawcę. Przekonamy się, czy ma rację.

Druga książka o komisarzu van Veeterenie, który tym razem próbuje powstrzymać szaleńca zabijającego siekierą mężczyzn, jacy stosunkowo niedawno zamieszkali w mieście. Czy to jedyne, co łączy wszystkich zamordowanych? A jeśli to jest klucz, jak odkryć kto zabija? Czy można się tego domyślić dysponując poszlakami i dowodami z miejsc zbrodni? Van Veeteren głęboko wierzy w...

Komisarz Van Veeteren prowadzi kolejne dochodzenie. W miejscowości Kaalbringen przy uzyciu siekiery giną trzy osoby:
1. narkoman z kilkoma wyrokami;
2. szanowany przedsiębiorca;
3. młody lekarz.
Co łączy te trzy zabójstwa? Co stało się z policjantką, która również prowadziła dochodzenie? Czy komisarzowi uda się tak rozegrać partię szachów by w końcówce powiedzieć szach i mat?

Komisarz Van Veeteren prowadzi kolejne dochodzenie. W miejscowości Kaalbringen przy uzyciu siekiery giną trzy osoby:
1. narkoman z kilkoma wyrokami;
2. szanowany przedsiębiorca;
3. młody lekarz.
Co łączy te trzy zabójstwa? Co stało się z policjantką, która również prowadziła dochodzenie? Czy komisarzowi uda się tak rozegrać partię szachów by w końcówce powiedzieć szach i mat?

Van Veeteren zostaje oddelegowany do Kaalbringen, aby wesprzeć miejscową policję w schwytaniu seryjnego mordercy "Rzeźnika". Niby ofiar nic z sobą nie łączy ... a jednak. Na koniec śledztwa Van Veeteren stwierdza, że jest to jeden z najsympatyczniejszych morderców w jego karierze komisarza.
Fabuła dobrze skonstruowana, jak zwykle Hakan Nesser zadbał o wszystkie szczegóły, śledztwo w tempie spokojnym, bardzo spokojnym ale dla mnie chyba za spokojnym ... mimo dobrej intrygi czasami przysypiałam, może to była nie ta chwila dla tej książki. Przeczytałam, zapomniałam.

Van Veeteren zostaje oddelegowany do Kaalbringen, aby wesprzeć miejscową policję w schwytaniu seryjnego mordercy "Rzeźnika". Niby ofiar nic z sobą nie łączy ... a jednak. Na koniec śledztwa Van Veeteren stwierdza, że jest to jeden z najsympatyczniejszych morderców w jego karierze komisarza.
Fabuła dobrze skonstruowana, jak zwykle Hakan Nesser zadbał o wszystkie szczegóły,...