„Przemówił Pan, Bóg nad bogami i nie milczy” (Ps 50,1.3). Chcemy podczas tych rozważań słuchać z lękiem i drżeniem Boga, który mówi, pragniemy podjąć Jego zaproszenie: „Posłuchaj, mój ludu, chcę przemawiać” (Ps 50,7).

Moim zamierzeniem jest sprawienie, by raczej przemówiło Słowo, niż żebym ja mówił o nim. Pragnę, aby nie stało się ono zwykłym przedmiotem, ale zawsze pozostało podmiotem, który przemawia do nas z Bożym autorytetem i wobec którego możemy jedynie zawołać jak Samuel: "Mów, Panie, bo sługa Twój słucha! (zob. 1 Sm 3,11).

Panie, nie pozwól, żebyśmy przeczytali stronice Twojego Pisma świętego i nie spotkali Cię przechadzającego się w raju Twojej Biblii. Ośmielamy się wypłynąć na morze Twojej Mądrości. Ześlij Twe Boskie tchnienie, Ducha Świętego, abyśmy rzeczywiście mogli wypłynąć na pełne morze i przyjść do Ciebie po wodzie. Daj nam serce proste, zdolne do zdumienia i zadrżenia na dźwięk Twego głosu, jak dzieci, które podskakują na głos ojca, przyjaciele na głos przyjaciela, żona na głos męża. Wraz z oblubienicą z Pieśni nad Pieśniami prosimy Cię: Daj mi usłyszeć swój głos!