Historyczno-polityczne zakresy dużo mniej, ale o przygodach artysticznych, o Katmandu i szeroko pojętych poglądach czytałem z największa przyjemnością.
Nie miałem pojęcia kto to mi się podpisał na gitarze za tzw 'studenckich' czasów

Historyczno-polityczne zakresy dużo mniej, ale o przygodach artysticznych, o Katmandu i szeroko pojętych poglądach czytałem z największa przyjemnością.
Nie miałem pojęcia kto to mi się podpisał na gitarze za tzw 'studenckich' czasów

Znam piosenki Jacka od wielu lat. Na te z czasów Salonu Niezależnych nie załapałem się z racji wieku, ale na wiele późniejszych - owszem, z najulubieńszą "A ile" na pierwszym miejscu. Jakiś czas temu obejrzałem go w programie telewizyjnym, w którym opowiadał o swoich ulubionych książkach, no i wreszcie sięgnąłem po "Rozmowę". Niewiele w niej rozmowy, ale to nic nie szkodzi. Przeczytałem z ogromną przyjemnością: i części wspomnieniowe, i części filozoficzno-światopoglądowe są równie ciekawe. Bardzo polecam.

Znam piosenki Jacka od wielu lat. Na te z czasów Salonu Niezależnych nie załapałem się z racji wieku, ale na wiele późniejszych - owszem, z najulubieńszą "A ile" na pierwszym miejscu. Jakiś czas temu obejrzałem go w programie telewizyjnym, w którym opowiadał o swoich ulubionych książkach, no i wreszcie sięgnąłem po "Rozmowę". Niewiele w niej rozmowy, ale to nic nie szkodzi....

Pan J. Kleyf to poeta z tej bajki obok. Obok mnie. Takie światy równoległe. Teoria strun, się to nazywa(?) m.in. Ale jak opowiada, to go słucham. Mówi zresztą prawie wszystko, co chce powiedzieć. Jedna tylko uwaga: książkę należy przeczytać do końca. Do ostaniego zdjecia. Jeżeli, po jakimś fragmencie będziecie mieli dość," bo Kleyf ględzi po krawędzi", radzę dobrej rady przyjęcie:obejrzyjcie na końcu
zdjęcie, zaraz wrócicie do lektury.
Mój własny tytuł wzmiankowanej fotografii: "..a kto czytał...".
polecam

Pan J. Kleyf to poeta z tej bajki obok. Obok mnie. Takie światy równoległe. Teoria strun, się to nazywa(?) m.in. Ale jak opowiada, to go słucham. Mówi zresztą prawie wszystko, co chce powiedzieć. Jedna tylko uwaga: książkę należy przeczytać do końca. Do ostaniego zdjecia. Jeżeli, po jakimś fragmencie będziecie mieli dość," bo Kleyf ględzi po krawędzi", radzę dobrej rady...

Jacek Kleyff to dla mnie przede wszystkim artysta kojarzący się z Salonem Niezależnych i Przeglądem Piosenki Prawdziwej z 1981 r.
Znalazłem w tej książce sporo ciekawych informacji dotyczących okresu młodości Kleyffa. Świetne są opowieści o zarobkowym zbieraniu szyszek czy wyprawie do Nepalu.
Natomiast zupełnie nie interesują mnie jego dzisiejsze sympatie polityczne ani domorosłe tyrady filozoficzne na wszelkie tematy, a te wątki, niestety, zdominowały tę książkę.
Prowadzący tę rozmowę niejaki Kazimierz Malinowski nie ma na nią pomysłu i zupełnie jej nie kontroluje, czego efektem jest totalny chaos chronologiczny.
Spodziewałem się czegoś więcej.

Jacek Kleyff to dla mnie przede wszystkim artysta kojarzący się z Salonem Niezależnych i Przeglądem Piosenki Prawdziwej z 1981 r.
Znalazłem w tej książce sporo ciekawych informacji dotyczących okresu młodości Kleyffa. Świetne są opowieści o zarobkowym zbieraniu szyszek czy wyprawie do Nepalu.
Natomiast zupełnie nie interesują mnie jego dzisiejsze sympatie polityczne ani...

Myślę bardzo podobnie jak Pan Jacek, więc czytało się rewelacyjnie.

Myślę bardzo podobnie jak Pan Jacek, więc czytało się rewelacyjnie.

NIE! Ciekawy człowiek, to był by suchar, gdyby się na takiej ocenie zatrzymać. Interesująca osobowość? To samo. Artystyczna niepokorna dusza? Może, bo co to za nie pokora, która przesiana jest przez obfity plon kompletnej, światopoglądowej, politycznej, religijnej i społecznej ignorancji? Kościół to to to i to, Niesiołowski jest moim politycznym idolem (sic! Tak tak ten syczący, starszy pan co tą panią reżyserkę i dziennikarkę pogonił jak ostatniego tłuka, a wszystko to co sprzeciwia się jego "myśli" to pisoskie) Sto razy przypomniana prawda o fenomenie "bez krwawej rewolucji", ale artysta jak to mawiają koledzy z trzepaka "na chuje". Nie podoba mi się takie uwikłanie w polityczną (regionalną) przede wszystkim poprawność. Albo szufladkowanie, a ten Antek, to fajny chłopak był, ale mu się coś przy tej lustracji ostro w bańce pochrzaniło no i już fajny nie jest, bo fajny jest tylko Adam M. No ja jebie.... I nie ważne, czy ktoś PO zachwala i sika po nogach ze szczęścia na dźwięk słowa Michnik. czy twierdzi, że w Polsce wolności nie ma, a Jarkacz nas z Kotem oswobodzi. Zupełnie to jest nie ważne. Ważne jest by człowiek, którego na okładce bardem, kompozytorem, poetą i malarzem określają, na tym się skupił na czym się najbardziej zna, a nie w rolę politycznej wyrocznię się wycielał. Bo gdyby nie te z dupy wtrącenia, wywiad był by genialny.

NIE! Ciekawy człowiek, to był by suchar, gdyby się na takiej ocenie zatrzymać. Interesująca osobowość? To samo. Artystyczna niepokorna dusza? Może, bo co to za nie pokora, która przesiana jest przez obfity plon kompletnej, światopoglądowej, politycznej, religijnej i społecznej ignorancji? Kościół to to to i to, Niesiołowski jest moim politycznym idolem (sic! Tak tak ten...

Niesamowite... Zgadzam się z niemal każdym słowem, zdaniem, opinią. Od spraw transcendentnych przez politykę i historię, aż po kompletne drobiazgi. I "niemal" oznacza tu ok. 99,999%. Wypisywałbym całymi stronami, przekazując dalej. Rzeczy wyjęte z mojej głowy i opisane tak samo, inaczej, czasem nawet nie wiedziałem, że tak można. Polecam książkę m.in. o Wielkim Nie Wiem wszystkim, którzy nie boją się nie wiedzieć. I którzy boją się tych, co to tyle rzeczy wiedzą na pewno.

Jestem cały czas zdumiony, bo miałem coś takiego tylko raz w życiu, gdy czytałem "Moc współczucia" Dalajlamy - to było moje pierwsze zetknięcie z buddyzmem pisanym. Ale Dalajlama to Dalajlama - w 50% się zgadzałem i czułem, że ktoś wyraża lepiej i pełniej to, co sam myślę i czuję na konkretny temat, a w 50% po prostu wierzyłem mu jako wielkiemu autorytetowi, że tak jest jak mówi. A tutaj po prostu czytam, jak ktoś pisze innymi słowy o tym samym, o czym ja mówię i piszę, i że "od pewnego już czasu" czuje większość rzeczy tak samo jak ja. Że to, co sam opowiadam i pisuję tu i tam, a co - mam wrażenie - jest przez odbiorcę co najwyżej akceptowane i wspierane, ale najczęściej w ogóle niezrozumiałe, ku czemu nie mam wśród znajomych, nieznajomych i przyjaciół ani jednego choć w połowie tak entuzjastycznego jak ja "współodczuwacza", że to wszystko tutaj z wielkim entuzjazmem, niezależnie ode mnie opowiedziane jest innymi słowy, na dodatek przeważnie mocniejszymi i jaśniejszymi. Czuję się tak jak - zachowując właściwe proporcje między mną a starszym i znacznie bogatszym w doświadczenia Jackiem - Piętaszek, który po jakichś mniej-więcej czterech latach na bezludnej wyspie spotkał Robinsona. Choć właściwie, z drugiej strony patrząc, w tej krainie wspólnego spotkania ja jestem bardziej Robinsonem - nierozumiejącym i eksplorującym przybyszem - niż Jacek, który był w Himalajach, ostro medytował latami i ma znacznie bliższy kontakt z naturą niż ja, mimo tego, że to ja mieszkam i cały czas siedzę na wsi.

Niesamowite... Zgadzam się z niemal każdym słowem, zdaniem, opinią. Od spraw transcendentnych przez politykę i historię, aż po kompletne drobiazgi. I "niemal" oznacza tu ok. 99,999%. Wypisywałbym całymi stronami, przekazując dalej. Rzeczy wyjęte z mojej głowy i opisane tak samo, inaczej, czasem nawet nie wiedziałem, że tak można. Polecam książkę m.in. o Wielkim Nie Wiem...

Do użytkownika @ Marek. Dziwne w takim razie, że oceniłeś książkę na 5 ale to już Twoja sprawa. Zasługuje na co najmniej te 2,3 gwiazdki więcej. Dlatego widzę nieścisłość. Może to przez ten mecz... "Rozmowa" jest po prostu wspaniała. Dawno nie obcowałem z kimś tak autentycznym, prawdziwym.
Jacek Kleyff wlał w moje serce wiarę w to, że ludzi dobrej woli w tym kraju nie zabraknie. Otworzył przed czytelnikiem swój świat na oścież ale nie ma w tym ani pretensjonalności ani ekshibicjonizmu. Nad wszystkim czuwa taoistyczna równowaga. Dzięki temu dostajemy szczere myśli człowieka, który nie premedytuje, mówi co mu w duszy gra. Mówi przede wszystkim o "Wielkim nie wiem", które jest tak obce dla pewnej części Polaków. Książka jest przykładem rzadkiej w dzisiejszych czasach rzetelności - maksimum treści, na niecałych 300 stronach bodajże. "Wszystko jest lekko dziwne" Jerzego Radziwiłowicza w tym porównaniu wypada bardzo ale to bardzo blado. Tam czujemy, że ktoś nam robi niesamowitą łaskę. No i 400 stron a tak na prawdę treści przynajmniej połowę mniej...

Jeśli ktoś będzie chciał zakupić książkę to polecam w sklepie Aros. Taniej nie znajdziecie. Od jakiegoś czasu robię tam zakupy i na każdym produkcie zaoszczędziłem już minimum parę złotych.

Do użytkownika @ Marek. Dziwne w takim razie, że oceniłeś książkę na 5 ale to już Twoja sprawa. Zasługuje na co najmniej te 2,3 gwiazdki więcej. Dlatego widzę nieścisłość. Może to przez ten mecz... "Rozmowa" jest po prostu wspaniała. Dawno nie obcowałem z kimś tak autentycznym, prawdziwym.
Jacek Kleyff wlał w moje serce wiarę w to, że ludzi dobrej woli w tym kraju nie...

...czytałem m.in. w trakcie meczu gdy zalewało stadion w W-wie i muszę powiedzieć że p. Jacek bardzo mi pomógł przejść przez to niezwykłe wydarzenie. "Rozmowa" z momentami; bardzo krzepiąca w tym dziwnym "czasie".

...czytałem m.in. w trakcie meczu gdy zalewało stadion w W-wie i muszę powiedzieć że p. Jacek bardzo mi pomógł przejść przez to niezwykłe wydarzenie. "Rozmowa" z momentami; bardzo krzepiąca w tym dziwnym "czasie".