Historia Finlandii to tytuł mylący dla czytelnika. W rzeczywistości jest to Historia Finlandii w latach 1809-1917, bo w tej epoce autorka się specjalizuje i widać to niestety bardzo wyraźnie. Od prehistorii do czasów napoleońskich całe dzieje kraju zostały streszczone bodajże na 30 stronach (licząc z tytułową) i nie zawierają właściwie nic poza zwykłym laniem wody. Czasy Wielkiego Księstwa pod panowaniem rosyjskim opisane o wiele obszerniej i ta część pracy przedstawia się jeszcze przyzwoicie. Problem w tym, że niemal całą uwagę skupiono na relacjach z caratem, pomijając kulturę niemal całkowicie (poza wymienieniem kilku nazwisk). Minusem jest też dość toporny język autorki.

Przy ocenie pracy warto jednak pamiętać, że Szordykowska stara się nie dublować treści przytoczonych w książce o tym samym tytule autorstwa Tadeusza Cieślaka. Wydaje się, że intencją wydawcy było wypełnienie luki przybliżając czytelnikom tematy, których Cieślak nie poruszał, lub ledwie zasygnazlizował. Mam też wrażenie że obie prace mocno ze sobą korelują. Nie zapoznawszy się ze starszym opracowaniem trudno ocenić rzetelnie wykład zawarty w niniejszej publikacji. Jeśli uwzględnimy te uwagi, ocena poszybuje mocno w górę tym bardziej, że historia Finalndii to w Polsce raczej nisza, dlatego doceniam trud włożony w przybliżenie nam historii tego kraju.

Historia Finlandii to tytuł mylący dla czytelnika. W rzeczywistości jest to Historia Finlandii w latach 1809-1917, bo w tej epoce autorka się specjalizuje i widać to niestety bardzo wyraźnie. Od prehistorii do czasów napoleońskich całe dzieje kraju zostały streszczone bodajże na 30 stronach (licząc z tytułową) i nie zawierają właściwie nic poza zwykłym laniem wody. Czasy...

Prawdopodobnie najgorsza historia Finlandii w dziejach Finlandii. Niektóre kompletnie losowe fakty o małym znaczeniu podkreślone jakby były najważniejsze, niektóre bardzo ważne rzeczy pominięte prawie całkowicie. Wszystko napisane chaotyczniej niż ta recenzja, a piszę ją będąc nielicho zdenerwowanym i zupełnie się nie staram o porządek. Tak, każdy kto ma choć odrobinę wiedzy historycznej i rozum i godność człowieka będzie sobie rwał włosy z głowy czytając te bzdury. Pomijając już samą historię Finlandii, niektóre rzeczy pisane przez autorkę wprost urągają logice (uwaga uwaga, wytwarzane z krzemu kopie rycerskie 8000 lat pne). Poza tym przynajmniej niektóre akapity są wręcz żywcem przetłumaczone i skopiowane z innych książek, tylko że nieudolnie (vide strony o prehistorii a A History of Finland Jutikkali i Pirinena). Poza tym autorka wyraźnie nie umie pisać poprawną, spójną polszczyzną, a ktokolwiek był odpowiedzialny za redakcję i korektę tej książki już nigdy nie powinien być odpowiedzialny za redakcję/korektę żadnej książki. Serio, jeśli ciekawi cię historia Finlandii sięgnij po komentarze na Facebooku, artykuł na Wikipedii albo śmieszne internetowe komiksy. Albo po dowolną inną książkę o historii Finlandii, może być tylko lepiej. A jeśli jesteś studentem jak ja i serio musisz to przeczytać, żeby twoja bibliografia wyglądała ładnie, to przygotuj się na zejście w najniższy krąg piekła.

Prawdopodobnie najgorsza historia Finlandii w dziejach Finlandii. Niektóre kompletnie losowe fakty o małym znaczeniu podkreślone jakby były najważniejsze, niektóre bardzo ważne rzeczy pominięte prawie całkowicie. Wszystko napisane chaotyczniej niż ta recenzja, a piszę ją będąc nielicho zdenerwowanym i zupełnie się nie staram o porządek. Tak, każdy kto ma choć odrobinę...

Pod względem wydawniczym, książka prezentuje bardzo wysoki poziom - zarówno dzięki dobrej jakości „komponentom” z jakich jest wykonana (twarda oprawa) jak i z racji bogatej szaty graficznej (mapy, zdjęcia). Treść natomiast woła o pomstę do bogów. Pod tym względem „Historia…” przypomina raczej rodzaj pracy magisterskiej (rozmiarowo doktoranckiej) posiadającej niewyselekcjonowany materiał, niesprawdzonej pod kątem błędów czy nielogiczności, z przypadkowym doborem informacji i niedopracowaną dostatecznie kompozycją. Pewne fragmenty – biogramy podają wręcz absurdalnie nieważne szczegóły z życia znanych Finów. Inne postacie czy wydarzenia zostały niemal całkiem pominięte np. morderstwo Bobrikowa czy (prawie wszystkie) działania wojenne. Historia wojny zimowej czy kontynuacyjnej została opisana na tak minimalnej liczbie stron, że chyba więcej treści autorka poświęciła stosunkom wymiany kulturalnej między Polską a Finlandią w XX-leciu między-wojennym (która to współpraca jak sama autorka wspomina była raczej nikła!). W ogóle niezwykle słabo i niejasno są opisane dzieje Finlandii do czasów średniowiecza, później z resztą nie jest lepiej. Dopiero wiek XIX przynosi dokładniejszy opis dziejów tego kraju dalekiej północy. Tylko że „dokładniejszy” u Szordykowskiej oznacza popadnięcie w kolejną przesadę – mamy więc tu przedstawione nieistotne informacje jak na przykład procent produkcji rzepaku w stosunku do ogółu rolnictwa, zagmatwane dzieje reform edukacji, czy ustawodawstwo pro-rosyjskie w Finlandii i wielokrotne przerabianie tematu Generalnego Gubernatora.

Autorka niespecjalnie stara się zainteresować czytelnika historią tego pięknego i tajemniczego kraju jakim jest Finlandia. Książkę mogę ze spokojem nazwać „Student Killerem”. Niejednokrotnie przydrzemałem na jakichś rozwleczonych opisach, czy zdaniach zajmujących pół strony bitego tekstu.

Pod względem wydawniczym, książka prezentuje bardzo wysoki poziom - zarówno dzięki dobrej jakości „komponentom” z jakich jest wykonana (twarda oprawa) jak i z racji bogatej szaty graficznej (mapy, zdjęcia). Treść natomiast woła o pomstę do bogów. Pod tym względem „Historia…” przypomina raczej rodzaj pracy magisterskiej (rozmiarowo doktoranckiej) posiadającej...