Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pod względem wydawniczym, książka prezentuje bardzo wysoki poziom - zarówno dzięki dobrej jakości „komponentom” z jakich jest wykonana (twarda oprawa) jak i z racji bogatej szaty graficznej (mapy, zdjęcia). Treść natomiast woła o pomstę do bogów. Pod tym względem „Historia…” przypomina raczej rodzaj pracy magisterskiej (rozmiarowo doktoranckiej) posiadającej niewyselekcjonowany materiał, niesprawdzonej pod kątem błędów czy nielogiczności, z przypadkowym doborem informacji i niedopracowaną dostatecznie kompozycją. Pewne fragmenty – biogramy podają wręcz absurdalnie nieważne szczegóły z życia znanych Finów. Inne postacie czy wydarzenia zostały niemal całkiem pominięte np. morderstwo Bobrikowa czy (prawie wszystkie) działania wojenne. Historia wojny zimowej czy kontynuacyjnej została opisana na tak minimalnej liczbie stron, że chyba więcej treści autorka poświęciła stosunkom wymiany kulturalnej między Polską a Finlandią w XX-leciu między-wojennym (która to współpraca jak sama autorka wspomina była raczej nikła!). W ogóle niezwykle słabo i niejasno są opisane dzieje Finlandii do czasów średniowiecza, później z resztą nie jest lepiej. Dopiero wiek XIX przynosi dokładniejszy opis dziejów tego kraju dalekiej północy. Tylko że „dokładniejszy” u Szordykowskiej oznacza popadnięcie w kolejną przesadę – mamy więc tu przedstawione nieistotne informacje jak na przykład procent produkcji rzepaku w stosunku do ogółu rolnictwa, zagmatwane dzieje reform edukacji, czy ustawodawstwo pro-rosyjskie w Finlandii i wielokrotne przerabianie tematu Generalnego Gubernatora. Autorka niespecjalnie stara się zainteresować czytelnika historią tego pięknego i tajemniczego kraju jakim jest Finlandia. Książkę mogę ze spokojem nazwać „Student Killerem”. Niejednokrotnie przydrzemałem na jakichś rozwleczonych opisach, czy zdaniach zajmujących pół strony bitego tekstu.