Autorka- hrabina uczestniczka wydarzeń w Wersalu (żyła w latach 1634-1693) zajęła się między innymi opisem dworu Ludwika XIV w czasach małżeństwa Henrietty Anny Stuart z Filipem Orleańskim – bratem króla.
Książeczka okazała się nie być biografią tytułowej Henrietty, ale ma pewne atuty, których po tym tytule bym się w ogóle nie spodziewał. O ile pierwsza połowa tej książki dotycząca lat 1659-1670 (rok śmierci Henrietty) skupiona jest ściśle na przedstawieniu dworu Ludwika XIV (miłostkach, romansach i małżeństwach, grach i podchodach damsko-męskich) to druga część książki zatytułowana jest „Relacja z dworu francuskiego z lat 1688 i 1689”.
Przyznam, że pierwsza część książki (ok. 100 stron) jest mocno męcząca, gdyż skupiona li tylko na tym kto z kim i dlaczego spiknął się na dworze. Druga część książki (również prawie 100 stron),zdaje się być napisana przez zupełnie inną osobę, którą interesuje przede wszystkim wojna dziewięcioletnia.
Na szczęście mamy już książki Napoleona V „Wojna Francji z Ligą Augsburską. Działania na morzu” oraz „Wojny Ludwika XIV”. Jednakże ani w jednej ani w drugiej nie poświęcono tyle miejsca działaniom lądowym roku 1688 i 1689 i tego jak widział to dwór francuski ile zawiera ta książeczka o niepozornym tytule.
In minus autorka nie wpisała prawie żadnych dat i czasami wciąż przeplata wiadomości z frontu wiadomościami o romansie czy małżeństwie na dworze np. z kim związał się jakiś marszałek Ludwika XIV. Plus jednak taki, że o pierwszych dwóch latach wojny mamy prawie 95 stron.
Dość szeroko jest więc opisany atak na Palatynat i tworzenie się koalicji antyfrancuskiej. A więc po sukcesie austriackim w Belgradzie, mamy trwogę wynikłą z desantu Wilhelma Orańskiego w Anglii. Ucieczkę królowej i króla Anglii do Francji. Zbrojenie wojska do interwencji w Irlandii(ale o tym można było też przeczytać w „Boyne” Wojtczaka).
Przede wszystkim w tym tytule można wyczytać więcej o jednej z przyczyn tej wojny – próbie osadzenia stronnika Francji ks. Wilhelma von Furstenberga w elektoracie kolońskim.
Dalej mamy krótki, ale szerszy niż gdzie indziej opis kolejnych zdobyczy i ataków francuskich w Palatynacie – Phillipsburg, Heidelberg, Mannheim, Spira, Moguncja, Wormacja, Koblencja, Kehl, Frankenthal, Stuttgart, Heilbronn. Odrobinę można wyczytać o miejscu działania poszczególnych marszałków i dowódców francuskich: Durasa, Catinata, Bouflersa, Vaubana, Noaillesa, De Lorge.
W 1689 możemy zaznajomić się z przebiegiem kontrataku wojsk Bawarii, Saksonii, Brandenburgii i Lotaryngii. Niszczenie i wysadzanie twierdz palatynackich przez wycofujących się Francuzów, umacnianie twierdz nabrzeżnych przez Vaubana przed spodziewanym desantem angielsko-holenderskim. Dowiadujemy się również o pierwszych problemach finansowych Francji.
„Delfin udał się tego dnia zwiedzać Heidelberg i podano mu pić z owej słynnej beczki która budzi podziw w całych Niemczech. Za powrotem został powiadomiony, że Mannheim chce kapitulować. Zamierzano jakiś czas nie przyjmować kapitulacji, zanim twierdza się nie podda. Uznano jednak w końcu, że należy ją przyjąć, zamierzano bowiem zaatakować cytadelę od strony miasta.”
Jeżeli ktoś chce poczytać coś więcej o wojnie z Ligą Augsburską po polsku to warto zerknąć na drugą część „Dziejów Henrietty Angielskiej”.

Autorka- hrabina uczestniczka wydarzeń w Wersalu (żyła w latach 1634-1693) zajęła się między innymi opisem dworu Ludwika XIV w czasach małżeństwa Henrietty Anny Stuart z Filipem Orleańskim – bratem króla.
Książeczka okazała się nie być biografią tytułowej Henrietty, ale ma pewne atuty, których po tym tytule bym się w ogóle nie spodziewał. O ile pierwsza połowa tej książki...