Książka w mojej opinii jest dobra, ale posiada kilka wad, które omówię później. Książka jest stricte archeologiczna, jest to omówienie odkryć archeologicznych głównie XX i początkach XXI wieku. Książka zawiera niestety przestarzałą wiedzę [stan wiedzy na I połowę 2004 roku] co też trzeba mieć na uwadze, jeśli chce się zapoznać z jej treścią.

Jak zawsze zacznę od wydania, a nawet wcześniej od zakupu książkę kupiłem za kilka złotych [dosłownie] w księgarni internetowej, nie opłaca się dawać za nią więcej niż z 10/15zł z faktu, że zawiera już archaiczną wiedzę.

Z racji, że dawno miałem w szkole omówienie Mezopotamii i zawsze były to powierzchowne informacje, to chciałem zacząć od podstaw samych i owa pozycja [krótka, bo niecałe 190 stron] wydawała mi się odpowiednia i rzeczywiście tak było.

Książka zawiera 49 zdjęć i ponad 147 rycin/rysunków/schematów czy jakkolwiek ich nie nazwiemy wizualizacji masy znalezisk archeologicznych w tym kolorowych, co pomaga zrozumieć lepiej czytany tekst pokazując jak wygląda dzisiaj pieczenie chleba, które się przez tysiąclecia nie zmieniło czy masę znalezisk jak chociażby ceramikę czy figurki bóstw lub zwierząt, biżuterię etc. Czasami jednak oznaczenia na rycinach [oznaczenia liczbowe lub literowe] się zlewają z ryciną i ciężko je dostrzec w kilku momentach. Na uwagę zasługuje, że autorka zachęca do poczytania samemu na tematy omawiane przez nią u innych autorów [jak polecenie książki pana Roafa Mezopotamia, czy wielu prac naukowych na konkretne poruszane zagadnienia].

Okładka miękka, [co mi nie odpowiada] format wydaję mi się za duży względem grubości, ale dość duże literki mogą ułatwić czytanie osobą, które mają problemy ze wzrokiem.

Niestety, z racji że jestem sceptykiem wszelkich datowań radiowęglowych czy innymi izotopami byłem sceptyczny do tez datowania [nie chronologii!] warstw i na stronie 118 autorka mówi, że znaleziono figurki w warstwie z okresu wczesnodynastycznego III, a one same są datowane na okres wczesnodynastyczny II i mówi, że tę sprzeczność

"tłumaczy fakt, że figurki były zniszczone, połamane i znaleziono je w wypełnisku domów, a nie w świątyni; można zatem przyjąć, że zostały wykonane w okresie wcześniejszym"

Tutaj mamy sytuację, gdzie zamiast z faktu wyciągać wniosek, to mamy koncepcję do której dopasowujemy fakt odkryty. To jest pseudonaukowe podejście i nie rozumiem, dlaczego ten fakt interpretuje się tak, a nie inaczej? I gdzie ten fakt, że figurki były połamane wspiera tezę, że pochodzą z okresu wcześniejszego? Również mogą wspierać tezę [teraz mnie naszła], że ktoś sobie je wyprodukował w domu, a jak uległy zniszczeniu lub garncarz je zrobił, lub ktoś hobbistycznie i mu nie wyszło, lub wyszło, a ktoś zepsuł itp. Więc nie rozumiem jak to wspiera tezę pani Doroty Ławeckiej, a jak wspiera to czemu nie wspiera któreś z moich tez?

Książka zawiera również słowa jak "założenie", czy "wypełnisko" i jeszcze kilka innych, które nie są wyjaśnione [załozenie to termin z budownictwa jakby ktoś nie wiedział, ja też nie wiedziałem] których nie ma wyjaśnionych w przypisach. Zdarzyły się też z 2-3 literówki.

Książka moim zdaniem z perspektywy czasu zbyt wcześnie napisana. Za dużo szczególnie rozdziały 5-6 zawierają zbyt wiele spekulacji i założeń o słabym materiale, który by dobrze argumentował takie, a nie odmienne stanowisko.

Na plus zasługuje fakt, że pani doktor wskazuje na prace nauką, która mówi, że zmiany klimatu spowodowały kryzys zasiedlenia północnej Mezopotamii w III tysiącleciu p.n.e. Co kłóci się, z współczesną narracją, że zmiany klimatu to wina człowieka, bo jak sama autorka mówi w swojej książce, osuszanie się klimatu mogła następować "nagle", więc czemu by nie założyć, że teraz też mamy podobne zmiany bez przyczyny człowieka, lub z jego minimalnym udziałem, lub też z udziałem ale nie przemysłu, ale chociażby manipulowania pogodą?

Poziom merytoryczny zachowany, rozdziały fajnie się uzupełniają, wiele rycin i zdjęć. Niestety owa niekonsekwencja ze strony 118 jak i poboczne już błędy nie pozwalają mi ocenić wyżej tej książki pomimo pokazania ile można wyczytać z ceramiki samej, oraz innych bardzo istotnych w tego typu pracach wątków jak na 6/10 jednak z uwagi, że staram się zachować obiektywizm, lecz mógłbym się gdzieś mylić czy być nadmiernie czepliwym człowiekiem dałbym 6.5, z uwagi że nie ma połówek oceny wystawiam 6, gdyż ocena 7 byłaby zbyt wysoka według mnie.

Zatem
Wygląd: 6/10
Treść: 7/10
Poręczność: 6/10

Książka w mojej opinii jest dobra, ale posiada kilka wad, które omówię później. Książka jest stricte archeologiczna, jest to omówienie odkryć archeologicznych głównie XX i początkach XXI wieku. Książka zawiera niestety przestarzałą wiedzę [stan wiedzy na I połowę 2004 roku] co też trzeba mieć na uwadze, jeśli chce się zapoznać z jej treścią.

Jak zawsze zacznę od wydania, a...

Tytuł może być trochę mylący. Myślałem, że jest to książka o dziejach politycznych i kulturowych Mezopotamii czasów sumeryjskich. Tymczasem rzeczywiście jest to książka o Sumerze, ale z perspektywy archeologicznej. Dopiero wówczas sprawdziłem, że autorka jest archeolożką. Ławecka streszcza więc na początku historię wykopalisk, ale w kolejnych rozdziałach właściwie bazuje na przytaczaniu różnych ekspedycji archeologicznych, głównie z ostatniej ćwierci XX wieku, i powstałych na wskutek nich odkryć. Cała książka się na tym opiera. Jeden rozdział poświęcony jest klimatowi tego regionu. Ale jednak większość to bardzo macosze i fragmentaryczne podejście do opisania geopolityki mezopotamskiej na podstawie wykopalisk, znalezionych tamże artefaktów, tabliczek i innych zabytków – są tu zwarte opisy miast i krain, rejonów, poszczególnych ludów zamieszkujących tereny. Im dalej, tym bardziej przypomina mi to akademicki podręcznik do archeologii. Następuje tu szczegółowy opis i analiza odnalezionej ceramiki oraz historia tejże. Na dalszych kartach, zajmując najwięcej miejsca, rozciąga się szczegółowy opis materiałów używanych do budowy budynków, autorka zalewa nadmiarem szczegółów architektonicznych dotyczących budowy domów, świątyń czy spichlerzy. Przybiera to formę, stety lub niestety, suchego wyliczania faktów i danych, szeregu dat i datowań, objaśnień periodyzacyjnych i subtelnych detali, ostrożnie prowadzonych wniosków i potencjalnych hipotez. Pochwalić można za mnogość ilustracji, przedstawiających głównie ceramikę, ale w szczególności rozmaite plany budynków i szkice inżynieryjne tychże. Publikacja ta może zainteresować głównie archeologów, architektów i inżynierów, którzy sympatyzują akurat ze starożytnym Bliskim Wschodem. Dla pozostałych to raczej trudna rzecz do przełknięcia. Poza tym po dwóch dekadach zdążyła już stracić na aktualności, gdyż odkrycia co roku posuwają się powoli do przodu.

Tytuł może być trochę mylący. Myślałem, że jest to książka o dziejach politycznych i kulturowych Mezopotamii czasów sumeryjskich. Tymczasem rzeczywiście jest to książka o Sumerze, ale z perspektywy archeologicznej. Dopiero wówczas sprawdziłem, że autorka jest archeolożką. Ławecka streszcza więc na początku historię wykopalisk, ale w kolejnych rozdziałach właściwie bazuje na...

Raport z naszego stanu wiedzy o północnej Mezopotamii w III tysiącleciu p.n.e. na rok 2004. Książka pisana dobrym, dość prostym językiem, opatrzona licznymi ilustracjami i mapkami. Nadal jednak jest to przede wszystkim wyliczenie i opis przedmiotów oraz budowli, które udało się odkopać. Miłośnicy archeologii powinni być usatysfakcjonowani lekturą, pozostali czytelnicy mogą się trochę wynudzić.

Raport z naszego stanu wiedzy o północnej Mezopotamii w III tysiącleciu p.n.e. na rok 2004. Książka pisana dobrym, dość prostym językiem, opatrzona licznymi ilustracjami i mapkami. Nadal jednak jest to przede wszystkim wyliczenie i opis przedmiotów oraz budowli, które udało się odkopać. Miłośnicy archeologii powinni być usatysfakcjonowani lekturą, pozostali czytelnicy mogą...