Bardzo dobrze napisana biografia autora Narnii. Podaje fakty, a nie domniemania. Świetnie ukazuje też sylwetkę autora poprzez jego działa. Polecam każdemu kto chce lepiej poznać C.S.Lewisa

Bardzo dobrze napisana biografia autora Narnii. Podaje fakty, a nie domniemania. Świetnie ukazuje też sylwetkę autora poprzez jego działa. Polecam każdemu kto chce lepiej poznać C.S.Lewisa

Pozycja absolutnie warta przeczytania! Twórczość C.S. Lewisa ( dla wtajemniczonych po prostu Jacka) nie jest mi obca. Czytanie jego książek dostarcza sporej dawki przyjemności. Biorąc pod uwagę sposób pisania, formułowania myśli i tematy, które porusza - czuje się szczerze ukontentowna. Dlatego ostatnimi czasy silnie szukając autorytetow sięgam po biografie, po to żeby sprawdzić co tak naprawdę działo się w życiu ludzi, którzy w jakiś sposób mnie zaciekawili. Lewis był szalenie intrygującym człowiek, z pewnością przyczynił się do tego, że lepiej poznałam Boga. Dzięki przedstawieniu historii jego życia oraz skrotowemu przeglądowi jego myśli możemy spojrzeć na świat z jego perspektywy, a przede wszystkim zobaczyć w tym wszystkim działanie Boga.

Pozycja absolutnie warta przeczytania! Twórczość C.S. Lewisa ( dla wtajemniczonych po prostu Jacka) nie jest mi obca. Czytanie jego książek dostarcza sporej dawki przyjemności. Biorąc pod uwagę sposób pisania, formułowania myśli i tematy, które porusza - czuje się szczerze ukontentowna. Dlatego ostatnimi czasy silnie szukając autorytetow sięgam po biografie, po to żeby...

Ostatnimi czasy moje czytelnicze (i nie tylko) życie zostało całkowicie zdominowane przez dwóch bardzo sympatycznych angielskich dżentelmenów. Słowem, mój nieco sfatygowany umysł i rozedrgane serce przyjmuje do siebie jedynie prozę (lub poezję, lecz w niewielkim stopniu) wielce poważanych profesorów, przyjaciół – Lewisa i Tolkiena. I choć próbuję przemawiać do samej siebie (Kingo droga, zobacz jak ładnie ten Myśliwski wygląda. O, widzisz? Uśmiecha się do ciebie z półeczki. A tu pani Musierowicz… Zobacz, jakie urocze frywolitki. Tak, Kingo, to coś dla ciebie. Miłe, przyjemne, o książkach. A jak się na Anglię uparłaś, to może siostry Bronte? „Wichrowe wzgórza”, „Profesor” – same wspaniałe powieści!) na nic się to jednak nie zdaje. Mam gdzieś wszystkie inne książki! Liczy się tylko Tolkien i mój już „stary przyjaciel” Lewis. I tu na pomoc przybyło wydawnictwo „W drodze” i włoski autor Paolo Gulisano. Żądna historii o Inklingach, angielskim dwudziestym wieku i Dwóch Ulubionych Autorach (autorytetach wręcz),z radością sięgnęłam po biografię C. S. Lewisa i automatycznie zagłębiłam się w lekturę.

Kochany Jack (może wykazuję tu zbyt wielką zażyłość, ale o tym panu nie umiem myśleć inaczej niż o przyjacielu czy ulubionym, niesamowicie mądrym wujku) nie miał najłatwiejszego dzieciństwa. Ulsterska, purytańska surowość, przedwczesna śmierć matki, nikłe kontakty z ojcem. Ale były książki, które naszego drogiego Autora jakoby ukształtowały. Była nieokiełznana wyobraźnia i zachwyt mitologią. Były gadające zwierzęta i inne światy. W końcu była Radość, o której Jack pisał w swojej autobiografii „Zaskoczony Radością”.

Profesor był postacią bardzo nietuzinkową i fascynującą. Na początku pesymista, trochę pyszałek, siedzący z nosem w książkach. Bywając wśród ateistów i racjonalistów (a także nieżyczliwych, okropnych wręcz „kolegów”),sam porzucił chrześcijaństwo – wiarę swojej matki. Później była nauka u profesora Kirkpatricka (bardzo ciekawego, lecz niestety niemającego zbyt dobrego wpływu na małoletniego Jacka) i okropna I wojna światowa (A co robił Lewis w okopach? Czytał książki!). Nasz bohater nigdy nie porzucił miłości do mitologii. Coś pisał, coś wymyślał, ciągle szukał, zachwycał się. Aż przyszedł do niego Bóg, dał mu kilka dobrych książek, postawił przed nim kilku przyjaciół – chrześcijan i… Pyk! Niegdyś zadeklarowany ateista, który o niektórych autorach mówił „ten dobrze pisze, ale ma też wadę: jest chrześcijaninem”, został zamknięty w pułapkę. Zaczął wierzyć.

Jack był bez wątpienia uroczym człowiekiem. Lubiano go w towarzystwie. Miał wielu wspaniałych przyjaciół (Tolkien, Barfield, Campbell, Dyson, Williams, później św. Jan Calabria – listownie i ukochana – Joy),a sam był żywy, energiczny, pełen radości i wręcz hałaśliwy (!?).

"Lewis jest energiczny i wesoły jak zawsze, ale nadaje się mu zbyt duży rozgłos jak na gust jego czy kogokolwiek z nas. "Peterborough", zwykle dość rozsądny, wyrządził mu wątpliwy zaszczyt szczególnie nietrafionym i głupim akapitem w "Daily Telegraph" z zeszłego wtorku. Zaczynał się od słów "Ascetyczny p. Lewis" - !!! Pytam się Ciebie! Podczas bardzo krótkiego posiedzenia, jakie odbyliśmy dziś rano, rozprawił się z trzema kuflami i powiedział, że zaczyna się „ograniczać” w Wielkim Poście"

Niewątpliwie dobra jest ta biografia. Interesująca, barwna (bo takie było życie Lewisa),sprawnie napisana. Paolo Gulisano nie podaje nam suchych faktów, konkretów rodem z encyklopedii. On prosto, lecz dosadnie opowiada historię niezwykłego człowieka – angielskiego profesora – od wczesnego dzieciństwa aż do schyłku życia. Autor z głęboką wrażliwością analizuje dzieła Jacka (a także wspomina o innych książkach (np. Orwella) – dla mnie cudnie!),pisze o spotkaniach Inklingów (rewelacyjny rozdział!),nie stroni też od humoru, cytuje Tolkiena (W ogóle Tolkiena jest w tej książce dużo. Bo trudno mówić o jednym, nie wspominając drugiego)). Ta biografia przybliża nam obraz Lewisa jako człowieka z krwi i kości, z wadami, wieloma talentami, rozterkami, przyjaźniami. A przy tym jest w tej książce miejsce na refleksję i zadumę, a także na przypomnienie sobie najważniejszych dzieł pisarza.
Dobra to lektura, po prostu.

Ostatnimi czasy moje czytelnicze (i nie tylko) życie zostało całkowicie zdominowane przez dwóch bardzo sympatycznych angielskich dżentelmenów. Słowem, mój nieco sfatygowany umysł i rozedrgane serce przyjmuje do siebie jedynie prozę (lub poezję, lecz w niewielkim stopniu) wielce poważanych profesorów, przyjaciół – Lewisa i Tolkiena. I choć próbuję przemawiać do samej siebie...

Po książce "O modlitwie. Listy do Malkolma" jest to w niedługim czasie już drugie moje spotkanie z twórczością C.S. Lewisa. Tym razem zainteresowała mnie jego biografia "C.S. Lewis. Od Narnii do Ewangelii" napisana przez Paolo Gulisano. C.S. Lewis był fascynującą postacią, a jego życie w nierozerwalny sposób wiąże się z dziełami, które nam pozostawił. Poznając historię życia pisarza lepiej rozumiemy prezentowane przez niego w wielu utworach poglądy i możemy spojrzeć na rzeczywistość jego oczami.

Autora "Opowieści z Narnii" jako pisarza i człowieka ukształtowało wiele różnorodnych czynników: rodzina (wybitnie purytańska) oraz miejsce urodzenia (Belfast, prowincja Ulster),traumatyczne przeżycia z czasów nauki w angielskich college'ach, okropności I Wojny Światowej, których doświadczył na własnej skórze, porzucenie wiary i przejście na ateizm, wiara w racjonalizm zaszczepiona przez prywatnego nauczyciela Kirckpatricka. Wszystko to spowodowało, że młody Lewis stał się zniechęconym do życia pesymistą. Dopiero odkrycie przez niego książek G.K. Chestertona wzruszyło jego serce. Kolejnym istotnym czynnikiem okazała się fascynacja Jacka (taki przydomek przybrał w dzieciństwie po ukochanym psie Jackiem, ponieważ nie lubił imienia Clive) kulturą dawnych mieszkańców Północy, ich mitami, legendami, sagami, ich historią i językiem. Zbliżyła go ona do J.R.R. Tolkiena, który został jego przyjacielem do końca życia. Tolkienowi udało się dokonać wyłomu w sercu Jacka i sprawić, że do jego wnętrza przeniknęło światło wiary.

Lewis i Tolkien, trudno jest mówić o jednym, nie wspominając drugiego. Wpływali na siebie i dopingowali się wzajemnie. Gdyby nie ich spotkanie, pewnie nie było by dziś takich dzieł światowej literatury jak "Opowieści z Narnii" i "Władca pierścieni". Obaj panowie uczestniczyli w spotkaniach nieformalnej grupy intelektualistów i przyjaciół znanej pod nazwą Coalbiters ("zjadacze węgla"),a potem jako Inklingowie, których połączyły kulturalne pasje i zainteresowania. To tam właśnie czytali sobie i pozostałym członkom grupy fragmenty swoich utworów a następnie o nich dyskutowali. Tolkien przekonał Lewisa, że mity nie są kłamstwem ani oszustwem, że Ewangelia to Mit, który stał się Historią, Faktem i wydarzył się na prawdę, powodując w ten sposób nawrócenie się przyjaciela na chrześcijaństwo. Lewis na nowo odkrył świat chrześcijańskich wartości i postanowił podzielić się nimi pisząc o nich mniej lub bardziej otwarcie w swoich książkach, zwracając się do wszystkich chrześcijan i zawsze uważając aby unikać kwestii, które dzielą Chrześcijan. W wielu rzeczach związanych ze współczesnym światem oraz nauką widział zagrożenia i zło. Mówił o nich otwarcie, nazywając po imieniu największe grzechy człowieka, którymi według niego były pycha i idolatria.

"C.S. Lewis. Od Narnii do Ewangelii" to bardzo dobrze napisana książka, jedna z najlepszych biografii jakie miałem przyjemność czytać w życiu. Autor nie ogranicza się w niej wyłącznie do podania suchych faktów czy spisania ważniejszych wydarzeń z życia C.S. Lewisa, ale prostym, czystym i pięknym językiem wyjaśnia genezę powstania większości utworów, dokonuje syntezy jego twórczości, opisując jednocześnie przemianę jaka się w nim dokonała.

Po książce "O modlitwie. Listy do Malkolma" jest to w niedługim czasie już drugie moje spotkanie z twórczością C.S. Lewisa. Tym razem zainteresowała mnie jego biografia "C.S. Lewis. Od Narnii do Ewangelii" napisana przez Paolo Gulisano. C.S. Lewis był fascynującą postacią, a jego życie w nierozerwalny sposób wiąże się z dziełami, które nam pozostawił. Poznając historię...