Jedna z opinii przytoczyła już wiele ewidentnych błędów, więc nie ma już sensu tego powtarzać. Jedyne co można dodać, że książkę czyta się niezbyt dobrze. Jest przeładowana faktografią i danymi statystycznymi. W moim subiektywnym odczuciu część o PRL czyta się nieco lepiej, ale nadal jest to pozycja ciężkostrawna.

Jedna z opinii przytoczyła już wiele ewidentnych błędów, więc nie ma już sensu tego powtarzać. Jedyne co można dodać, że książkę czyta się niezbyt dobrze. Jest przeładowana faktografią i danymi statystycznymi. W moim subiektywnym odczuciu część o PRL czyta się nieco lepiej, ale nadal jest to pozycja ciężkostrawna.

Kicha, jedyna książka, którą nie polecam. Masa błędów, za które nie wiadomo czy winić autora czy redakcję. Aż dziw bierze, że PWN tego tytułu nie wycofało z rynku.

Książkę zdecydowanie odradzam.

Błędy w książce, które można znaleźć:

s. 43 „W dniu 1 maja 1915 r. rozpoczęła się wspólna austriacko-niemiecka ofensywa […]” – ofensywa rozpoczęła się 2 maja.
s. 66 „W 1916 r. bank Polska Kasa Pożyczkowa […]” – była to Polska Krajowa Kasa Pożyczkowa.
s. 73 „W dniu 10 listopada 1918 r. Rada Regencyjna przekazała władzę na Królestwem Polskim Józefowi Piłsudskiemu po jego powrocie z więzienia.” – 10 listopada RR nie przekazała władzy J. Piłsudskiemu.
s. 92 „[…] przyszło jednak na ziemiach polskich odegrać zawiązanemu 30 sierpnia 1920 r. w Białymstoku Tymczasowemu Komitetowi Rewolucyjnemu Polski (Polrewkom).” – tak naprawdę został on zawiązany 30 lipca 1920 r.
s. 125 „W dniu 19 stycznia [1921 r. R.K] Sapieha z Aristidem Briandem podpisali układ polityczny o współpracy […]” – oczywiście miało to miejsce 19 lutego 1921 r.
s. 134 „Ostatecznie 19 października 1921 r. powołano tzw. rząd fachowców pod kierownictwem Antoniego Ponikowskiego […] – rząd powołano 19 września 1921 r.
s. 141 „W atmosferze społecznego niezadowolenia i przy braku większości 14 grudnia [1923 r. R.K.] nastąpił upadek gabinetu centroprawicy.” – rząd został zdymisjonowany przez prezydenta 15 grudnia.
s. 143 „Stronnictwa parlamentarne cofnęły swe dotychczasowe poparcie dla rządu i 14 listopada 1925 r. W. Grabski wraz ze swym gabinetem podał się do dymisji.” – rząd podał się do dymisji 13 listopada.
s. 169 „W końcu dopiero po długich staraniach, 14 marca 1923 r., Rada Ambasadorów zdecydowała o uznaniu linii granicznej […]” – decyzja Rady zapadła 15 marca 1923 r.
s. 176 „[…] (24 sierpnia 1919 r. utworzono Policję Państwową).” – PP utworzono 24 lipca 1919 r.
s. 193 „Dopiero 25 grudnia 1925 r., wbrew stanowisku prawicy, uchwalono nową ustawę o przymusowym wykupie ziemie […] – ustawę o reformie rolnej uchwalono 28 grudnia 1925 r.
s. 199 "[…] z gen. Bolesław Wieniawą-Długoszowskim […]” – Wieniawa został generałem w grudniu 1931 r. ze starszeństwem od 1 stycznia 1932 r.
s. 203 „[…] a szefem sztabu oddziałów wiernych Marszałkowi został płk J. Beck.” – Beck był wtedy podpułkownikiem.
s. 213 „[…] ale wówczas nieoczekiwanie 26 września [1927 r. R.K.] rząd [K. Bartla – R.K.] podał się do dymisji […]” – rząd podał się do dymisji 24 września.
s. 219 „Decyzja Rady Naczelnej PPS z grudnia 1928 r. o przejściu do pozycji w stosunku do rządu spowodowała ujawnienie się wewnątrz partii socjalistycznej grupy piłsudczykowskiej i powstanie rozłamowej PPS dawna Frakcja Rewolucyjna […]”. – PPS d. FR powstała w październiku 1928 r., czyli przed decyzją RN PPS o przejściu do opozycji wobec rządu.
s. 224 „SN unikało bezpośrednich ataków na sanację [podczas kampanii wyborczej do Sejmu II kadencji R.K], koncentrując się na podkreśleniu koniecznych dla sprawnego działania państwa reform oraz eksponowania własnych celów ideologicznych – Stronnictwo Narodowe powstało w czerwcu 1928 r., jako odpowiedź na słaby wynik ZLN w wyborach z marca 1928 r.
s. 225 „Elementem dość istotnie utrudniającym kampanię wyborczą [przed wyborami w 1928 r. R.K.] opozycji był, ogłoszony jeszcze w listopadzie 1926 r., dekret prasowy prezydenta […]” – dekret z listopad 1926 r. został uchylony przez Sejm i Senat, dekret o którym mowa pochodził z maja 1927 r.
s. 231 gen. B. Wieniawa-Długoszowski – Wieniawa w 1929 r. nie był generałem
s. 235 „[…] przewieziono aresztowanych do więzienia wojskowego w Brześciu Litewskim, gdzie komendantem został mianowany płk Kostek-Biernacki […]” – w 1930 r. na terenie II RP nie było miejscowości o nazwie Brześć Litewski, od 1923 r. był to Brześć nad Bugiem. W. Kostek-Biernacki de facto nie był komendantem więzienia.
s. 240 „Przez obóz [w Berezie Kartuskiej R.K.] przewinęło się do 1939 r. ok. 16 tys. osób.” – skąd takie dane?, do września 1939 r. było to ok. 3 tys. osób.
s. 248 „[…] gdzie na dworcu przywitał zmarłego Marszałka kardynał Adam Stefan Sapieha […]” – Adam S. Sapieha w 1935 r. był arcybiskupem, kapelusz kardynalski otrzymał w lutym 1946 r.
s. 249 „[…] ale znalezienie zastępcy człowieka, który od utworzenia suwerennej Rzeczypospolitej decydował o jej kształcie politycznym, a przez ostatnie 10 lat sprawował niekwestionowaną władzę dyktatorską w państwie.” – zważywszy, że przewrót majowy zaczął się 12 maja 1926 r., a Marszałek Józef Piłsudski zmarł 12 maja 1935 r., daje to dziewięć lat nie dziesięć, a czy władza była dyktatorska to już kwestia dyskusyjna.
s. 250 „Na mocy ordynacji wyborczej uchwalonej 8 lipca 1935 r. […]” – ordynację uchwalono 28 czerwca 1935 r. na ostatnim posiedzeniu Sejmu III kadencji, 8 lipca weszła ona w życie.
s. 361 „Podpisano go [pakt R.K] po pospiesznej podróży Ribbentropa do Moskwy 24 sierpnia 1939 r. (nazywano go od tej pory paktem Ribbentrop-Mołotow).” – pakt podpisano 23 sierpnia i taka też data widnieje w tablicy na końcu książki.
s. 265 „W dniu 24 sierpnia [1939 r. R.K.] do Gdańska wpłynął szkoleniowy pancernik Schleswig-Holstein […]; s. 274 „[…] «Schleswig-Holstein», który 30 sierpnia płynął z kurtuazyjną wizytą do portu w Gdańsku […]” – czyli kiedy wpłyną do portu (no bo nie do Gdańska) 24 czy 30, jeżeli zaś wierzyć wspomnieniom mjra Sucharskiego było to 25 sierpnia.
s. 272 „W 1939 r. na czele dowództwa całej armii niemieckiej (Oberkommando des Heeres) jako jej główno dowodzący (Oberbefehlshaber des Heeres) stał feldmarszałek Walther von Brautschitsch” – nie wiem czy OKH było dowództwem całej armii, bo się na tym nie znam, ale Walther von Brautschitsch w 1939 r. na pewno nie był feldmarszałkiem, był gen. płk. (czyli w polskiej nomenklaturze bodajże generałem armii),o czym pisze zresztą sam Autor na stronie 373.
s. 267 „Na IV Kongresie SL, w lutym 1938 r. w Warszawie […]” – Kongres odbył się w Krakowie nie w Warszawie.
s. 389 „Po raz pierwszy zmotoryzowane oddziały niemieckie na przedpolu Warszawy pojawiły się już 8 października.” – oczywiście było to 8 września.
s. 427 „25 września [1939 r. R.K] w Warszawie grupa oficerów […] założyła podporządkowane legalnym władzom rządowym dowództwo konspiracyjnej organizacji wojskowej Służba Zwycięstwu Polski.” – SZP powołano 27 września 1939 r.
s. 427 S. Niedziałkowski – kim był S. Niedziałkowski nie wiem, powinno być M. (Mieczysław) Niedziałkowski.
s. 427-427 „We Francji premier powołał już w październiku [1939 r. R.K] specjalny Komitet Ministrów dla Spraw Kraju […] – komitet powołano w listopadzie a nie październiku 1939 r.
s. 437 „Wydany 15 grudnia [1943 r. R.K] Manifest PKWN […]” – mowa o Manifeście Krajowej Rady Narodowej nie PKWN.
s. 440 „Proces kształtowania struktur zakończyło powołanie, rozkazem gen. Sikorskiego z 15 lutego 1942 r., Armii Krajowej […]” – rozkaz ten datowany jest raczej na 14 lutego 1942.
s. 443 „Wachlarz był podzielony na 6 odcinków […]” – odcinków było pięć.
s. 443 „Najbardziej spektakularnym sukcesem polskiego wywiadu było przejęcie w 1943 r. przechwyconego przez AK pocisku rakietowego V2 […] – pocisk przechwycono w maju 1944 r.

Kwestie dyskusyjne:

s. 46 „Chrzest bojowy [II Brygada Legionów R.K] przeszła w bitwie pod Rarańczą, której kulminacyjnym momentem było starcie 13 czerwca 1915 r. pod Rokitną. W jej trakcie szarża ułanów II Brygady na okopy obsadzone przez piechotę doprowadziła do przełamania pozycji rosyjskich.” – szarża sama w sobie nie doprowadziła do przełamania, ponieważ załamała się a Austriacy nie posłali za kawalerią piechoty. Dopiero w nocy Rosjanie opuścili okopy, jednak nadal w tym rejonie trwały walki pozycyjne, więc jako takiego przełamania nie było.
s. 110 „Pierwszy okres stosunków polsko-ukraińskich zdominował konflikt zbrojny o Lwów, który wybuchł niemal natychmiast po zakończonej I wojnie światowej.” – walki we Lwowie rozpoczęły się 1 listopada, zawieszenie broni na froncie zachodnim nastąpiło 11 listopada, zaś pokój brzeski na froncie wschodnim podpisano 3 marca 1918 r., więc nijak nie można powiedzieć, że konflikt „wybuchł niemal natychmiast po zakończonej I wojnie światowej”.
s. 121 „[…] podczas bitwy nad Niemnem, stoczonej w dniach 20-25 września.” – zaś w tablicy na s. 852 jako datę bitwy podano 20-28 IX, w historiografii spotykane są obie daty, jednak należałoby przyjąć jedną z nich (raczej 20-28 września) i się tego trzymać.
s. 164 Agudat Jisrael – powszechnie przyjętą formą jest Agudat Israel (warto w tym wypadku chyba zastosować zapis użyty w Encyklopedii Palestyńskiej (T. 1, Z. 1, Warszawa 1938, kol. 53-57),gdzie mamy właśnie formę Agudat Israel.
s. 166 „W Galicji po zjednoczeniu obu organizacji w 1933 r. zaczęła działać pod nową nazwą Zjednoczenie Partii Hitachdut-Poale Syjon […]” – pomijając fakt, że występuje również pod inną nazwą to działała on tylko w Galicji Wschodniej, w Zachodniej PS-P i „Hit” działały nadal oddzielnie.
s. 186 „[…] na przełomie 1925 i 1926 r. kurs złotego spadł już do poziomu 6,9 zł za 1 dolara USA.” – stwierdzenie to jest o tyle prawdziwe co i bardzo nieprecyzyjne, ponieważ kurs silnie się wahał i dochodził w tym czasie nawet do 10 zł za 1 dolara USA.
s. 193 „W sumie do 1938 r. rozparcelowano 2 mln ha.” – tylko w jakim okresie, bo jeżeli od odzyskania niepodległości to było to 2 650 tys.
s. 286 Kwestia ultimatum wobec Litwy z 17 marca 1938 r. i tego jak wyglądały relacje po jego przyjęciu, tezy zawarte w podręczniku wydaje się dyskusyjna, chociażby w świetle książek prof. Łossowskiego.
s. 379 „Armia polska wystawiła w momencie wybuchu wojny 39 dywizji piechoty (ponadto sformowano jeszcze dwie dodatkowe, tzw. improwizowane).” – raczej taki był plan, jednak mobilizacji nie ukończono przed niemiecką agresją 1 września.

Kicha, jedyna książka, którą nie polecam. Masa błędów, za które nie wiadomo czy winić autora czy redakcję. Aż dziw bierze, że PWN tego tytułu nie wycofało z rynku.

Książkę zdecydowanie odradzam.

Błędy w książce, które można znaleźć:

s. 43 „W dniu 1 maja 1915 r. rozpoczęła się wspólna austriacko-niemiecka ofensywa […]” – ofensywa rozpoczęła się 2 maja.
s. 66 „W 1916 r....

Życzę powodzenia wszystkim weteranom OH którzy będą się musieli przeorać przez te cegłę ;)

Życzę powodzenia wszystkim weteranom OH którzy będą się musieli przeorać przez te cegłę ;)