Wychowałem się na komiksowej wersji Thorgala.

Z ciekawości sięgnąłem po wersję w prozie, ale z przykrością muszę stwierdzić, że dotarłem zaledwie do 50, może 60 strony...i na tym się skończyło. Nie wrócę więcej do tej książki.

Jeśli zechcę znów sobie przypomnieć losy Thorgala (a myślę że nadejdzie jeszcze taki dzień) to sięgnę po komiks.

Wychowałem się na komiksowej wersji Thorgala.

Z ciekawości sięgnąłem po wersję w prozie, ale z przykrością muszę stwierdzić, że dotarłem zaledwie do 50, może 60 strony...i na tym się skończyło. Nie wrócę więcej do tej książki.

Jeśli zechcę znów sobie przypomnieć losy Thorgala (a myślę że nadejdzie jeszcze taki dzień) to sięgnę po komiks.

1.Przepisanie komiksu do książki.
2.Czyta się szybko, lekko, przyjemnie i tyle. Język prosty raczej młodzieżowy.
3. Uwielbiam Thorgala :-)

1.Przepisanie komiksu do książki.
2.Czyta się szybko, lekko, przyjemnie i tyle. Język prosty raczej młodzieżowy.
3. Uwielbiam Thorgala :-)

Praktycznie geneza Thorgala. Bardzo lubię, polecam szczególnie przed sięgnięciem do serii komiksów.

Praktycznie geneza Thorgala. Bardzo lubię, polecam szczególnie przed sięgnięciem do serii komiksów.

Książka nie powaliła mnie na kolana, a szkoda, bo zapowiadała się ciekawie. Przeczytałam ją z powodu, ze ją kupiłam i w kolejce do przeczytania czekały kolejne pozycje.
5/10

Książka nie powaliła mnie na kolana, a szkoda, bo zapowiadała się ciekawie. Przeczytałam ją z powodu, ze ją kupiłam i w kolejce do przeczytania czekały kolejne pozycje.
5/10

Fanów komiksowych przygód, o chłopcu wyrzuconym na brzeg przez morze, który został znaleziony przez wikingów i zaadoptowany przez ich wodza, pewnie ucieszył fakt, że ma powstać książkowa wersja powieści. Niestety, ale powstała lektura, która została nazwana rzekomym światowym bezcelerem ma naprawdę mało wspólnego z rysunkową serią. Osoby oczekujące po książce doskonałości, oryginalności, większej liczby szczegółów z życia głównego bohatera w zasadzie, nie mają czego szukać w "Thorgalu: Dziecku z gwiazd". Sprawy mogą się jednak mieć nieco inaczej, dla tych, którzy szukają bardzo lekkiej lektury i nie mieli wcześniej styczności z komiksami.

Thorgal jako niemowlę został znaleziony przez grupę wikingów, wracających do domu z długiej, bezowocnej wyprawy. Pozbawieni nadziei na wzburzonym morzu, wojownicy czekali na cud. Objawił im się on, jako światło, w którego miejscu znaleźli dziwną stalową kołyskę z przymierającym głodem, nagim niemowlęciem. Wódz plemienia, którego poprzednie dzieci zmarły wcześniej, postanowił przygarnąć dziecko i zaadoptować je, jako swoje. Z biegiem lat malec rósł, a jego stanowisko wśród rodaków stało się tak niewiadome, jak miejsce, z którego pochodził. Bo mimo tego, że wielu wierzyło, że Thorgal został zesłany przez bogów na ziemię, niektórzy i tak mieli go za obcego, nie godnego nazywaniem wikingiem. Śmierć przybranej matki odmieniła chłopca, jednak to utrata ojca, przyczyniła się do zmian w jego życiu, na zawsze.

Nigdy nie miałam okazji na zetknięcie się z komiksami o przygodach Thorgala, więc aby napisać tę recenzję, postanowiłam zapoznać się, przynajmniej z ich częścią. Jak się przekonałam na własne oczy "Thorgal: Dziecko z gwiazd" zawiera treść około dziesięciu tomów rysunkowego spektaklu. Nie zorientowane w temacie osoby, powinny wiedzieć, że wszystkie te komiksy opowiadają o dzieciństwie głównego bohatera i o tym właśnie jest cała książka. Na tych, którzy już obserwowali przygody niesamowitego wojownika, czeka małe deja vu, na drugą grupę odbiorców lekka, niezbyt ciekawa przygoda.

Myśląc o samej przygodzie Thorgala, który w końcu mieszkał wśród wikingów, miałam nadzieję, ze trafię, na mocną, okrutną fantastykę. Wikingowie w końcu słynęli z tego, że byli okrutni i nieustraszeni, jednak w obu nośnikach (książce i komiksie) nie ma zbyt wiele okrucieństwa. Mniejsza zresztą o to, bo kiedy już rozpocznie się lekturę recenzowanego przeze mnie egzemplarzu, trudno jest przeboleć inny fakt. "Thorgal: Dziecko z gwiazd" jest książką mocno ociosaną i to tępym toporkiem.

Autorka rozpoczęła swoje dzieło, prawie, tak, jak rozpoczyna się komiks. Różnica jednak jest w tym, że tam początek miał pewne ręce i nogi, tu wyciągnięta scena z wątku powoduje, że czytelnik od razu zostaje wrzucony w wir zdarzeń, nawet dobrze nie wiedząc o co, tak do końca chodzi. To jednak za mało. Głównym problemem powieści jest styl pisarki. Od rozpoczęcia lektury do jej końca, nie mogłam się pozbyć wrażenia, że gdyby pisał ją kto inny, dzieło wyglądałoby inaczej. Pisarka, nie dość, że rzuca nas w wir rozpoczętej sceny - już na początek - to dodatkowo skraca opisy i dialogi, jak tylko się da. W taki właśnie sposób, nie można po prostu nie odnieść wrażenia, że styl pisania Amelie Sarn jest strasznie lekki, pozbawiony jakiejkolwiek składni, a nawet można go uznać, za prymitywny.

Fabuła książki również nie jest lepsza. Pisarka zmieniła kilka rzeczy, jeżeli chodzi o postacie zapożyczone z komiksu - przynajmniej ja to tak odebrałam. Nie jest to minusem, wręcz przeciwnie. Ale naprawdę, jeżeli ktoś czytał komiksy, to w książce nie ma czego szukać. Powieść nie jest ułożona chronologicznie w stosunku do pierwowzoru. Zawarte w książce zdarzenia, zostały wycięte z oryginału. Oprócz tego, żadnych rewelacji. Poczynania bohaterów są widoczne gołym okiem i szybko można je przewidzieć. Podział na dobro i zło, również nie jest, jakoś zaskakująco zatarty. Wszystko jest raczej otwartą kartą. Napisana przez Amelie Sarn książka jest tym samy, jednak bez obrazków.

Wydaje mi się, że tom mimo swoich licznych wad, może spodobać się pewnej grupie czytelników. "Thorgal: Dziecko z gwiazd" bez licznej przemocy i krwi oraz nierozwiniętych wątkach pewnie przyciągnie uwagę młodszych odbiorców. Z książki można się wiele nauczyć o życiu wikingów i samych ich zwyczajach, jednak luki w prawdziwości ich natury, dają swoje, ale za to autorki nie można już winić. Cóż, do czasu, aż znowu ktoś nie wpadnie na genialny pomysł, aby odnowić to dzieło, musimy się cieszyć, tym co już mamy. Jak na razie dowiedzieliśmy się, że nie tak łatwo jest napisać powieść, nawet jeżeli ma się już pokazany pierwowzór w najłatwiejszej postaci, czyli obrazkowej.

Fanów komiksowych przygód, o chłopcu wyrzuconym na brzeg przez morze, który został znaleziony przez wikingów i zaadoptowany przez ich wodza, pewnie ucieszył fakt, że ma powstać książkowa wersja powieści. Niestety, ale powstała lektura, która została nazwana rzekomym światowym bezcelerem ma naprawdę mało wspólnego z rysunkową serią. Osoby oczekujące po książce doskonałości,...

Ja rozumiem, że przerabianie komiksu (a właściwie komiksów) na powieść wymaga pewnych zabiegów nadających całości spójny kształt - tu trzeba coś dodać, tam rozszerzyć, ówdzie przerobić, ale po co autorka zmieniała rzeczy, których zmieniać wcale nie musiała, np. historię Slivii - tego kompletnie nie rozumiem. Do tego wyszło zupełnie bezsensownie i idiotycznie, bo z fabuły wynika, że Gandalf był dwóch miejscach na raz - został w wiosce i jednocześnie jakoś udało mu się teleportować (do tego przed drakkarami Leifa) na Wyspę Wśród Lodów. Kompletny klops z tym wątkiem. Ale inne się lepiej lub gorzej wybroniły i całość daje wcale fajną młodzieżową fantastykę dla niezbyt wymagających. Można przeczytać, ale jakoś szczególnie nie polecam.

Ja rozumiem, że przerabianie komiksu (a właściwie komiksów) na powieść wymaga pewnych zabiegów nadających całości spójny kształt - tu trzeba coś dodać, tam rozszerzyć, ówdzie przerobić, ale po co autorka zmieniała rzeczy, których zmieniać wcale nie musiała, np. historię Slivii - tego kompletnie nie rozumiem. Do tego wyszło zupełnie bezsensownie i idiotycznie, bo z fabuły...

Główny bohater Thorgal to postać z komiksów Grzegorza Rosińskiego i ta książka przedstawiła historię tego bohatera w powieści. Z tego, co wyczytałam, okazało się, że nasz waleczny Thorgal ma już miliony fanów. Ja, przyznam się, że nie czytam komiksów, i kompletnie ich nie lubię, więc oczywiście ta postać była mi zupełnie nieznana. Niestety w powieści tej jest poprzekręcanych mnóstwo detali znajdujących się w komiksie, przez jego fani nie będą pewnie zadowoleni z tej książki. Ja, nie czytając komiksu, mogę śmiało stwierdzić, że historia była bardzo ciekawa i naprawdę z przyjemnością ją pochłaniałam.

„Thorgal. Dziecko z gwiazd” to historia o przygodach wikingów. Fabuła nawiązuje do starożytnych legend i cywilizacji. Mamy sposobność poznać tu trochę magicznego świata. Główny bohater od dziecka jest wyjątkowy. Zacznijmy od tego, że ma przybranych rodziców. Ojciec – wódz wikingów, znalazł go nad brzegiem morza. Chłopcu nie było łatwo, gdyż inne dzieci wyzywały go od bękartów. Uważali, że nigdy nie zostanie on prawdziwym wikingiem. Największe problemy zaczęły się jednak, kiedy umarła jego matka, a następnie ojciec. Pierwsza przyjaźń, miłość, samodzielne życie. To wszystko spotkało ośmiolatka, który wyrasta na prawdziwego mężczyznę na kartach tej książki.

Prosty język, wielowątkowa akcja i ciekawy pomysł na fabułę, stanowią idealne połączenie. Jest to coś oryginalnego, czego jeszcze nie czytałam. Postacie były całkiem dobrze wykreowane. Najbardziej rzekł mnie jednak świat przedstawiony.

Sięgnęłam po tę powieść, tak naprawdę nic o niej nie wiedząc. Odnosiłam wrażenie, że jest to książka dla młodszych czytelników, jednak bardzo mi się podobała. Mi to trochę przypominało pierwsze spotkanie z Harrym Potterem w podstawówce. Mimo kolejnych lat, nigdy z tego nie wyrosłam i z przyjemnością do niej wracam. Również w „Thorgal. Dziecko z gwiazd” odnalazłam nutę dzieciństwa i bardzo ciekawie spędziłam przy niej czas.

Książka ta jest pełna akcji i ma w sobie coś sympatycznego. Główny bohater urzekł mnie od samego początku. Często byłam zaskakiwana. Ta książka, to doskonałe wytchnienie od czegoś cięższego. Czyta się ją niesamowicie szybko, jest lekturą na jeden wieczór, tak dla odprężenia. Myślę, że spodoba się też każdemu młodszemu czytelnikowi, bo jest to ona pełna ważnych wartości, nie nudzi, wciąga nas w wir przygód. Z chęcią przeczytam pozostałe utwory opowiadające o losach Thorgala, a może nawet sięgnę po komiks.

Główny bohater Thorgal to postać z komiksów Grzegorza Rosińskiego i ta książka przedstawiła historię tego bohatera w powieści. Z tego, co wyczytałam, okazało się, że nasz waleczny Thorgal ma już miliony fanów. Ja, przyznam się, że nie czytam komiksów, i kompletnie ich nie lubię, więc oczywiście ta postać była mi zupełnie nieznana. Niestety w powieści tej jest...

!

!

Thorgal to jednak postać komiksowa, w książce nie porywa tak jak na kartach komiksu.

Thorgal to jednak postać komiksowa, w książce nie porywa tak jak na kartach komiksu.

Żałuje, żałuje że tak późno przeczytałem tą książkę.

Żałuje, żałuje że tak późno przeczytałem tą książkę.