"Żywot i śmierć" to raczej w kategorii kuriozum teatrzyków licealnych. Zwłaszcza poassus pod koniec kiedy robimy fikołka i z dalekiej Kalifornii trafiamy na chwilę na dzisiejsze forum Gazeta.pl żeby sobie Iszabel Shatrawska mogła bryznąć swoimi urojeniami o dzisiejszej Polsce.
Ale z drugiej strony nie wątpię, że czytelnicy Gazety Wyborczej się tym czymś zachwycają, zapewne właśnie przez ten wybryzg.
& 

"Żywot i śmierć" to raczej w kategorii kuriozum teatrzyków licealnych. Zwłaszcza poassus pod koniec kiedy robimy fikołka i z dalekiej Kalifornii trafiamy na chwilę na dzisiejsze forum Gazeta.pl żeby sobie Iszabel Shatrawska mogła bryznąć swoimi urojeniami o dzisiejszej Polsce.
Ale z drugiej strony nie wątpię, że czytelnicy Gazety Wyborczej się tym czymś zachwycają, zapewne...

W tym typie można by z ostatniego czasu wymienić  Akuszerki[bookLink]4998839|Akuszerki[/bookLink]

W tym typie można by z ostatniego czasu wymienić  Akuszerki[bookLink]4998839|Akuszerki[/bookLink]

 [bookCover]4998839|Akuszerki[/bookCover]

Lub "Gorzko, gorzko" Bator
 

Lub "Gorzko, gorzko" Bator
 

Taki rok.

Taki rok.

Nie wiem czemu, ale się domyślam  😉

Nie wiem czemu, ale się domyślam  😉

Zdajesz sobie sprawę, że nominowane są książki wydane w ZESZŁYM roku, co nie? "Chłopki", obstawiam, za rok będą na tej krótkiej liście.

Żal ci, że "Extinguish the Heat" Katarzyny Barlineckiej nie dostało nominacji? Czy bardziej "Unique" Aleksandry Negrońskiej? Pewnie parę lat temu na szczycie tej listy, czy też topie, była Blanka Lipińska. I o czym to świadczy?

Ja żałuję, że przegapilem promocję na "Gdynię" wczoraj w ebookpoint. W robocie nie mailem czasu, a w domu wyleciało mi z głowy...

Zdajesz sobie sprawę, że nominowane są książki wydane w ZESZŁYM roku, co nie? "Chłopki", obstawiam, za rok będą na tej krótkiej liście.

Żal ci, że "Extinguish the Heat" Katarzyny Barlineckiej nie dostało nominacji? Czy bardziej "Unique" Aleksandry Negrońskiej? Pewnie parę lat temu na szczycie tej listy, czy też topie, była Blanka Lipińska. I o czym to świadczy?

Ja żałuję,...

Oczywiście, że sobie zdaję, wszystko się zgadza - skoro wydane w zeszłym roku to już dawno powinny trafić pod strzechy. No chyba, że demos czekał aż autorytety oznaczą dzieła, obsypią je nagrodami i dopiero wtedy rzucą się do księgarni by wyrywać sobie egzemplarze z trzeciego dodruku.

Coś wolno rynek reaguje na takie perły 😆

Oczywiście, że sobie zdaję, wszystko się zgadza - skoro wydane w zeszłym roku to już dawno powinny trafić pod strzechy. No chyba, że demos czekał aż autorytety oznaczą dzieła, obsypią je nagrodami i dopiero wtedy rzucą się do księgarni by wyrywać sobie egzemplarze z trzeciego dodruku.

Coś wolno rynek reaguje na takie perły 😆

To są tak elitarne pozycje że plebs po prostu nie dorasta.
& 

To są tak elitarne pozycje że plebs po prostu nie dorasta.
& 

Zupełnie nie dziwne :)
Akurat te dwie, które z tej listy czytałam (Migot i Cena), to bardzo wymagające lektury o trudnych, złożonych, niejednoznacznych sprawach. Świetnie napisane i udokumentowane, oceniam je bardzo wysoko, ale czytać je należy powoli i z namysłem, wpisując we własne rozumienie świata.  I nie były to doświadczenia czytelnicze, które w jakimkolwiek momencie nazwałabym "przyjemnym". 
A dla odmiany na liście Top 100 LC jest może z dziesięć pozycji, którym chciałabym dać szansę ;)
O czym to świadczy? Wydaje mi się, że o niczym specjalnie odkrywczym. Że wśród wartych czytania książek są takie do rozkoszowania się lekturą, które sprawiają, że czytanie jest przyjemne i one zawsze znajdą rzesze czytelników.
A są też te, które mówią nam coś ważnego o świecie i choćby nawet miały jedynie pięciu czytelników na krzyż, to po nie również warto sięgnąć.
Oprócz tego jest cała masa zadrukowanego papieru, która nie należy do żadnej z powyższych kategorii, więc zamiast jałowo spierać się "o wyższości gustów plebejskich nad elitarnymi i vice versa", można się skupić na tępieniu tychże, z pożytkiem dla całej ludzkości :D

Zupełnie nie dziwne :)
Akurat te dwie, które z tej listy czytałam (Migot i Cena), to bardzo wymagające lektury o trudnych, złożonych, niejednoznacznych sprawach. Świetnie napisane i udokumentowane, oceniam je bardzo wysoko, ale czytać je należy powoli i z namysłem, wpisując we własne rozumienie świata.  I nie były to doświadczenia czytelnicze, które w jakimkolwiek momencie...

Migot to chyba najsłabsza książka Wiśniewskiej

Migot to chyba najsłabsza książka Wiśniewskiej