Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka tylko dla PRAWDZIWYCH mężczyzn. Powielanie schematów i sztampowi bohaterowie. Kolejny raz przekonałem się na własnej skórze, że ta seria powinna skończyć się już po trzecim tomie.

Książka tylko dla PRAWDZIWYCH mężczyzn. Powielanie schematów i sztampowi bohaterowie. Kolejny raz przekonałem się na własnej skórze, że ta seria powinna skończyć się już po trzecim tomie.

Choć fabuła wciąga, to jest irytująco absurdalna i bardzo przewidywalna. Mordercy w tej serii zawsze są geniuszami, którzy wiedzą wszystko, wszystko przewidują, potrafią się przemieszczać w bezszelestny sposób i z prędkością światła. No i oczywiście jak zawsze wszystkiemu winny jest Jurek Walter. Myślę, że ten koncept już się wyczerpał. Brakuje mu świeżości, a nieświeży produkt często prowadzi do niestrawności, też tych literackich.

Choć fabuła wciąga, to jest irytująco absurdalna i bardzo przewidywalna. Mordercy w tej serii zawsze są geniuszami, którzy wiedzą wszystko, wszystko przewidują, potrafią się przemieszczać w bezszelestny sposób i z prędkością światła. No i oczywiście jak zawsze wszystkiemu winny jest Jurek Walter. Myślę, że ten koncept już się wyczerpał. Brakuje mu świeżości, a nieświeży...

Patrząc na "Posiadłość East Lynne" z dzisiejszej perspektywy, można by zarzucić tej powieści, że jest zbyt moralizatorska, miejscami zbyt przewidywalna, zbyt przegadana. Że autorka ma denerwującą manierę zwracania się bezpośrednio do czytelnika, niczym nauczycielka, która strofuje niegrzecznego ucznia uniesionym w grożącym geście palcem. Myślę jednak, że ocenianie najbardziej chyba znanej powieści Ellen Wood według współczesnych standardów, zgodnie z powszechnym dzisiaj ahistorycznym podejściem do literatury, jest sporym błędem. Historia została opublikowana w 1861 roku i właśnie w kontekście tego czasu oraz obowiązującego wtedy systemu wartości musi być odczytywana. A jest to mimo swoich małych niedociągnięć powieść bardzo wciągająca, napisana sprawnie, z paletą wyrazistych i nieoczywistych postaci. Od bardzo dawna nie poświęciłem kilku godzin snu na to, aby dowiedzieć się, co będzie dalej. Prawdziwy wiktoriański page-turner!

Patrząc na "Posiadłość East Lynne" z dzisiejszej perspektywy, można by zarzucić tej powieści, że jest zbyt moralizatorska, miejscami zbyt przewidywalna, zbyt przegadana. Że autorka ma denerwującą manierę zwracania się bezpośrednio do czytelnika, niczym nauczycielka, która strofuje niegrzecznego ucznia uniesionym w grożącym geście palcem. Myślę jednak, że ocenianie...