@Jarek
 Deputat na marihuanę, typowy stereotyp, że poeci jarają  😀

@Jarek
 Deputat na marihuanę, typowy stereotyp, że poeci jarają  😀

Wiem! Ale tutaj pasuje jak ulał ;-)

Wiem! Ale tutaj pasuje jak ulał ;-)

@Arszu poeci nie jarają... pieką ciasteczka z trawką. Pali plebs słuchający rapu  😆

@Arszu poeci nie jarają... pieką ciasteczka z trawką. Pali plebs słuchający rapu  😆

Wildstein, Panie, Bronisław Wildstein. Wildstein dostał już wszystkie nagrody literackie, które mogą mu przyznać instytucje państwowe, wydaje go PIW w pięknych okładkach, synekury na niego czekają, a jego prozę tłumaczy się za publiczne pieniądze na obce języki, w których nikt jej nie kupi, ale to nieważne, bo ważne jest, że będzie mógł napisać o sobie, że tłumaczy się go na obce języki. Po polsku też zresztą nikt jej nie kupuje, więc to nie jest argument. Jedna z jego książek z 2022 roku ma na LC jednego (!) czytelnika, czyli pewnie samego autora, więc możemy przyjąć, że nawet własny syn go nie czyta. 

Chociaż akurat mu się nie dziwię.  

Nie chcę uprawiać w tym miejscu neoliberalnej gadki, bo PIW jest instytucją polskiej kulturze potrzebną jak powietrze, ale mamy tu do czynienia z patologią widoczną jak na dłoni, ale najwyraźniej nikogo już to nie oburza.

Wildstein, Panie, Bronisław Wildstein. Wildstein dostał już wszystkie nagrody literackie, które mogą mu przyznać instytucje państwowe, wydaje go PIW w pięknych okładkach, synekury na niego czekają, a jego prozę tłumaczy się za publiczne pieniądze na obce języki, w których nikt jej nie kupi, ale to nieważne, bo ważne jest, że będzie mógł napisać o sobie, że tłumaczy się go...

tak mi się jakoś cisnęło na usta... Transakcja wymienna. Ja Tobie pracę a Ty mi zapłatę. A zaopiekować muszę się sobą sama, ewentualnie do pomocy mam kotke, przyjaciół i rodzine  😀 nikt mi nie rozkłada czerwonego dywanu jak przychodzę do pracy 

tak mi się jakoś cisnęło na usta... Transakcja wymienna. Ja Tobie pracę a Ty mi zapłatę. A zaopiekować muszę się sobą sama, ewentualnie do pomocy mam kotke, przyjaciół i rodzine  😀 nikt mi nie rozkłada czerwonego dywanu jak przychodzę do pracy 

Za wszystkim stoją ludzie, dopóki nie zainteresujemy tym milionów, jak  np. piłką, tenisem to pieniędzy i sponsorów z tego na nie będzie, chyba że małe grono bogatych będzie w stanie zapłacić za tomik jak za obraz na aukcji, ale wyniesienie tej „literatury pięknej” hehe (bo o niej tu gównie mowa) do takiej  rangi raczej nikomu nie grozi. Co najwyżej za pińcet lat pincetą ktoś nasz artefakt, (najlepiej w butelce) przewertuje, to już jednak prestiż i bogactwo po śmierci, jak na prawdziwego twórcę przystało. Kupuję sobie taki tygodnik, w którym jest zawsze jakiś wierszyk czy galeria malarzy absolwentów i tam cena to 1000zł, to 2500zł to 10tyś., różnie, nie mam pojęcia, czy to się sprzedaje, ale ustalmy, że ta cena  robi wrażenie, jakiś pobyt ją winduje. Czy wyobraża sobie ktoś tomik za taką sumę? Niech będzie jeden egzemplarz z autografem dla kolekcjonera, reszta kopii dla plebsu, poezja podobno jest w tej niszy wyższego doznania 😀 , tudzież komiks? - chociaż tu już perełki za parę stów są i owszem. Sprzedaż 500 sztuk drugoligowego poety to pewno już taki sukces, że można się zapić czymś tanim ze szczęścia. Dlatego tylko przyklejony Nobel, ale w młodym wieku, aby potem nazwisko robiło swoje, albo nagroda Nike co rok, dwa najlepiej waloryzowana, pozwoliłaby jako tako się ustawić finansowo. W prozie już jest lepiej, milionerem można zostać 😉

 

Za wszystkim stoją ludzie, dopóki nie zainteresujemy tym milionów, jak  np. piłką, tenisem to pieniędzy i sponsorów z tego na nie będzie, chyba że małe grono bogatych będzie w stanie zapłacić za tomik jak za obraz na aukcji, ale wyniesienie tej „literatury pięknej” hehe (bo o niej tu gównie mowa) do takiej  rangi raczej nikomu nie grozi. Co najwyżej za pińcet lat pincetą...

Kmioty polskie[bookLink]4973469|Kmioty polskie[/bookLink] dowiodły, że poezje może tworzyć każdy  😅

Kmioty polskie[bookLink]4973469|Kmioty polskie[/bookLink] dowiodły, że poezje może tworzyć każdy  😅

 [bookCover]4973469|Kmioty polskie[/bookCover]

Wiesz, obrazy teoretycznie też, AI pewno piękne i to w krótszym czasie, dobry magik też namaluje, co nie oznacza, że sztuka to sztuka 😀, zawodowca nie nabierzesz.

Wiesz, obrazy teoretycznie też, AI pewno piękne i to w krótszym czasie, dobry magik też namaluje, co nie oznacza, że sztuka to sztuka 😀, zawodowca nie nabierzesz.

Coś w tym jest. Patrząc na dzisiejszą "sztukę" czuje, że nas "zawodowcy" nabierają  😁 Mam na myśli tzw. "sztukę współczesną"... banan przyklejony do ściany srebrna taśmą...

Coś w tym jest. Patrząc na dzisiejszą "sztukę" czuje, że nas "zawodowcy" nabierają  😁 Mam na myśli tzw. "sztukę współczesną"... banan przyklejony do ściany srebrna taśmą...

@ISIA Zgadzam się z rdzeniem Twojej wypowiedzi, ale mam jedno małe "ale". 

Wydaje mi się, że z dotarcie do milionów czytelników w internetowym zalewie informacji jest albo wypadkową niezwykle rzadkich zbiegów okoliczności, albo efektem marketingowym. Nie przeceniałbym więc tego czynnika. 

Natomiast zgadzam się z innymi argumentami. Niedawna noblistka Annie Ernaux aż do emerytury pracowała jako nauczycielka w szkole. Gombrowicz jako emigrant w Argentynie pracował jako urzędnik w banku. Można długo wymieniać.

Sam wyjechałem z Polski z powodów sercowych i musiałem na pół roku zdjąć koronę i zająć się sprzątaniem. Chociaż niestety nie jestem ani wybitnym, ani pisarzem. 

@ISIA Zgadzam się z rdzeniem Twojej wypowiedzi, ale mam jedno małe "ale". 

Wydaje mi się, że z dotarcie do milionów czytelników w internetowym zalewie informacji jest albo wypadkową niezwykle rzadkich zbiegów okoliczności, albo efektem marketingowym. Nie przeceniałbym więc tego czynnika. 

Natomiast zgadzam się z innymi argumentami. Niedawna noblistka Annie Ernaux aż do...

@Lis Gracki
Jasne zdarza się tak, z drugiej strony zobacz, nawet taki performer gdzie można się czuć, albo chcieć się czuć oszukanym, bo najwidoczniej sprawia nam to przyjemność, zarabia na tym świetne pieniądze (pal licho czy to na serio, czy nie), są tacy, co zapłacą, bawią się tym, będzie o tym głośno, jest zakup. Tu zapomnij. Zdarzają się w innych dziedzinach żarty, co potem stają się hitami, weźmy takiego Franka Kimono  😀, było wzięcie. Powiedzmy, że w miasteczku jest kabaret bilety po 200zł sala raczej pełna i dobrze, tak ma być, potem w księgarni autor bilety po 300zł, co ja mówię? jakie bilety!, żeby za darmo kto przyszedł i książkę kupił, 15 stołków przygotowanych. 

@tzaw
Te miliony to z rozpędu napisałem,  kilkanaście czy kilkaset tysięcy to i tak byłby szał. Masz rację, tutaj jak widać nawet  bardzo znani, muszą jeszcze dorabiać, albo być dotowani, tak jakby nikomu to nie było potrzebne, tylko się o tym mówi, mlaska,  że to coś wielkiego, ale za marne pieniądze. Co to za sztuka. 

@Lis Gracki
Jasne zdarza się tak, z drugiej strony zobacz, nawet taki performer gdzie można się czuć, albo chcieć się czuć oszukanym, bo najwidoczniej sprawia nam to przyjemność, zarabia na tym świetne pieniądze (pal licho czy to na serio, czy nie), są tacy, co zapłacą, bawią się tym, będzie o tym głośno, jest zakup. Tu zapomnij. Zdarzają się w innych dziedzinach żarty, co...

@Arszu ale ja się zgadzam - jeśli ktoś chce być oszukany to nie mam z tym problemu :) Ja po prostu wołam: król jest nagi  😈

@Arszu ale ja się zgadzam - jeśli ktoś chce być oszukany to nie mam z tym problemu :) Ja po prostu wołam: król jest nagi  😈

@Lis Gracki jednak 120tys dolców jak wyczytałem przytulił, a banana rozebrał potem 😄 i zjadł. Ja takiego samego w biedronce widziałem, ale bez taśmy. 

@Lis Gracki jednak 120tys dolców jak wyczytałem przytulił, a banana rozebrał potem 😄 i zjadł. Ja takiego samego w biedronce widziałem, ale bez taśmy. 

@Arszu miałem na myśli miliiony, o których pisała ISIA. Ale Twoje porównania z artystami z innych dziedzin wydają mi się trafione. W krajach anglosaskich i niemieckojęzycznych jest jeszcze tradycja wydawania ograniczonej liczby podpisanych elitarnych egzemplarzy z podpisem autora. W Polsce nawet tej małej tradycji brakuje.

Jeszcze gorzej, kiedy porównamy pisarzy ze światem sportu, na który lekką reką wydaje się publiczne miliony na budowę hal i stadionów dla prywatnych klubów. 

Dlatego wydaje mi się, że naprawdę każde wojewódzkie miasto mogłoby mieć wzorem Krakowa własny program dla młodych literatów. To są jakieś ochłapy w porównaniu z tym, co wydaje się na sport.

W regionie, na którego granicy leży moja miejscowość, ogłoszono kilka lat temu konkurs dla pisarza-blogera, który zamieszka na zamku i będzie o tym pisać na blogu, żeby popularyzować region. Można więc czerpać obopólne korzyści z takich programów. 

@Arszu miałem na myśli miliiony, o których pisała ISIA. Ale Twoje porównania z artystami z innych dziedzin wydają mi się trafione. W krajach anglosaskich i niemieckojęzycznych jest jeszcze tradycja wydawania ograniczonej liczby podpisanych elitarnych egzemplarzy z podpisem autora. W Polsce nawet tej małej tradycji brakuje.

Jeszcze gorzej, kiedy porównamy pisarzy ze...

@tzaw ten fragment o milionach czytelników był oczywiście ironiczny :)
Bo właśnie za to odpala się dolę wydawnictwu - że nie trzeba robić tego całego szumu wokół siebie i swojej książki samodzielnie, promocji, reklamy, marketingu, dystrybucji, itd, itp, nieskończonej liczby działań, które nie są tworzeniem, a które trzeba wykonać, żeby za rezultat naszych wysiłków twórczych inni ludzie chcieli zapłacić.
I jeśli ktoś faktycznie chce się utrzymywać z bycia artystą, to musi sobie zdawać sprawę, że w takiej pracy samego aktu tworzenia jest w porywach max 20%, reszta to zabieganie o fundusze albo promocja swojej marki. I to jest PRACA, którą trzeba wykonać, czy się na to ma ochotę, czy akurat zupełnie nie. Albo trzeba za nią zapłacić komuś innemu. 
Tak jak napisałeś, są różne projekty i inicjatywy lokalne, z których można czerpać środki. Tylko to też nie są pieczone gołąbki, które same wpadają do gąbki. Trzeba napisać projekt i wysłać zgłoszenie. Na 5 miejsc jest 150 kandydatów.  Nie przechodzisz selekcji i odpadasz. Ale się nie poddajesz. Piszesz następny projekt. Przechodzisz selekcję i uzyskujesz wysoką ocenę merytoryczną, ale na twój akurat zabrakło już pieniędzy, po miesiącu wysiłków i przygotowań dostajesz w nagrodę życzenia powodzenia w kolejnej edycji. Piszesz następny projekt. Wow! Przyznali ci pieniądze! Na oficjalnej i uroczystej gali wręczenia stypendiów artystycznych dostajesz uścisk dłoni Prezydenta Miasta i zdjęcie w gazecie. Gala odbywa się w listopadzie. Po fafnastu mailach do Urzędu Miasta pieniądze masz na koncie już w kwietniu następnego roku. Tymczasem jesz szczaw i mirabelki i piszesz następny projekt. Do Ministerstwa Kultury, budżet państwa, poważna sprawa. Wow! Przyznali ci pieniądze! Nadal co prawda ich nie masz na koncie, ale ministerstwo chwali się na swojej stronie, że ci dali, więc cały świat może się dowiedzieć, że istniejesz i zzielenieć z zazdrości. Ty też byś chętnie zzieleniał, gdybyś je w końcu dostał. Mirabelki już się przejadły. Tymczasem miasto ogłasza przetarg na tak zwane Otwarte Pracownie. Dostaniesz pomieszczenie gratis i będziesz mógł tworzyć w spokoju przez następne trzy lata. Cudownie!  Trzeba napisać wniosek i wysłać zgłoszenie z dokumentacją wieloletniej działalności artystycznej. Na 5 miejsc jest 500 kandydatów, ale masz już wyrobioną markę, więc ci przyznają. Zatęchłą klitkę z odpadającym tynkiem, nieremontowaną od 50 lat, bez centralnego ogrzewania, bo takie miasto ma do zaoferowania. Cieszysz się jak dziecko. Na remont wydajesz kilkanaście tysięcy, zarobione w wakacje w pracy na budowie, przez następne pół roku skuwasz tynki i zrywasz podłogi, nie masz siły tworzyć, bo po powrocie do domu padasz na pysk. Ale masz w końcu swoją pracownię, do której zaglądają lokalne pijaczki oraz pies z kulawą nogą, bo miasto zużyło już tegoroczny budżet na promocję, więc nikt o tobie nie wie. Za to Urząd przysyła kontrolę, która ogląda z podziwem i uznaniem pięknie wyremontowane wnętrze i pyta kiedy wreszcie będzie pierwsza wystawa, bo zgodnie z umową masz w tym roku zrobić cztery. Nie masz co pokazać, bo od sześciu miesięcy nie robisz nic innego tylko remontujesz te cholerne wnętrza, więc robisz wystawy koleżankom i kolegom. Na wernisażu wystawy dowiadujesz się, jakim jesteś szczęściarzem, że dostałeś tę pracownię. Kiwasz głową, bo nie masz siły na nic innego. Na finisażu wystawy dowiadujesz się, że koledzy się obrazili, bo napisałeś kiepskie teksty do katalogu i w ogóle za mało włożyłeś pracy w promocję ich sztuki, pewnie z zazdrości, dlatego nic się nie sprzedało. Kiwasz głową, bo nie masz siły na nic innego. Wychodzisz z pracowni, zamykasz drzwi na klucz, klucz wrzucasz do studzienki kanalizacyjnej i idziesz pracować na kasie w Biedronce.
W tej historii tylko ostatnie zdanie nie jest prawdziwe, bo przecież jesteś artystą i tworzenie jest całym twoim życiem ;) 

@tzaw ten fragment o milionach czytelników był oczywiście ironiczny :)
Bo właśnie za to odpala się dolę wydawnictwu - że nie trzeba robić tego całego szumu wokół siebie i swojej książki samodzielnie, promocji, reklamy, marketingu, dystrybucji, itd, itp, nieskończonej liczby działań, które nie są tworzeniem, a które trzeba wykonać, żeby za rezultat naszych wysiłków twórczych...

Zaczęłam pisać jak to wygląda na co dzień  i coś jakby mi się ulało ;) 
Ale taka jest rzeczywistość, w tej historii wszystkie fakty są prawdziwe. 
Znam bardzo wielu artystów różnych dziedzin, pisarzy akurat najmniej, ale myślę, że wśród nich jest podobnie, i po zastanowieniu tylko jedna osoba utrzymuje się wyłącznie z czystej pracy twórczej, po kilkudziesięciu latach w zawodzie i wyrobieniu sobie nazwiska, które przyciąga tłumy. Z takiego miejsca można negocjować stawki za występ dające życie na dobrym poziomie, ale najpierw do tego miejsca trzeba dojść, wysiłkiem, ciężką pracą, determinacją i zdobywaniem środków utrzymania z innych źródeł.
Może niekoniecznie na kasie w Biedronce, częściej bliżej swojego zawodu, kompozytorzy piszą muzykę do gier, malarze projektują foldery reklamowe, a pisarze pracują w bibliotece.
Wracając zaś do tematu książek to ostatnio czytałam autobiografię Mariny Abramović, jak ktoś nie wie to wybitna artystka sztuki performensu, i ona też przez większość życia utrzymywała się z pracy innej niż twórczość, pomimo bycia nagradzaną i podziwianą na międzynarodowych festiwalach artystycznych, wystawianą w muzeach, pieniądze jednak za tym nie szły. Dorabiała różnymi dziwnymi rzeczami, między innymi robieniem wełnianych skarpetek na drutach, a do pieniędzy doszła dzięki swojemu talentowi do wynajdowania zrujnowanych nieruchomości w świetnych lokalizacjach i sprzedawaniu ich po remoncie z wielokrotnym przebiciem. Tak że tak.

Zaczęłam pisać jak to wygląda na co dzień  i coś jakby mi się ulało ;) 
Ale taka jest rzeczywistość, w tej historii wszystkie fakty są prawdziwe. 
Znam bardzo wielu artystów różnych dziedzin, pisarzy akurat najmniej, ale myślę, że wśród nich jest podobnie, i po zastanowieniu tylko jedna osoba utrzymuje się wyłącznie z czystej pracy twórczej, po kilkudziesięciu latach w...

@ISIA  He, kurczę myślę, że to "robienie na drutach wełnianych skarpetek" to najlepszy performens, gdyby to zrobiła publicznie w odpowiedniej oprawie to też by miała 120tyś dolarów za występ.

@ISIA  He, kurczę myślę, że to "robienie na drutach wełnianych skarpetek" to najlepszy performens, gdyby to zrobiła publicznie w odpowiedniej oprawie to też by miała 120tyś dolarów za występ.

Czy książka jest już na Lubimyczytać? :)

Czy książka jest już na Lubimyczytać? :)

Nie, jeszcze nie ma - wydawca ma odebrać nakład z drukarni wciągu tygodnia i wprowadzi do  obrotu. Wtedy się pewnie pojawi  😄 Ale ja jej nie wprowadzę do LC by nie zostać zdoxxowany  😉

Nie, jeszcze nie ma - wydawca ma odebrać nakład z drukarni wciągu tygodnia i wprowadzi do  obrotu. Wtedy się pewnie pojawi  😄 Ale ja jej nie wprowadzę do LC by nie zostać zdoxxowany  😉

Czyli wystarczy śledzić najnowsze pozycje w katalogu, zawęzić do autorów polskich i kategorii SF, to może się uda ją odnaleźć ;) Pozdrawiam

Czyli wystarczy śledzić najnowsze pozycje w katalogu, zawęzić do autorów polskich i kategorii SF, to może się uda ją odnaleźć ;) Pozdrawiam

To prawda, brak odpowiedzi na nadesłane propozycje wydawnicze potrafi zniechęcić. Ze swojej strony mogę ci jedynie polecić, żebyś po odczekaniu jakiegoś czasu ponowiła tę akcję wysyłkową, bo raz, że często zmienia się osoba decyzyjna/recenzenci, do których trafiają książki do oceny, a dwa, że równie płynne są trendy na rynku książki i to, co nie wzbudziło większego zainteresowania w zeszłym miesiącu, może się wpasować w księgarniane trendy za pół roku.
Co do reszty twojego komentarza, to pełna zgoda. Co prawda mam w wydawnictwie dwie osoby, z którymi łączą mnie bardzo bliskie, wręcz przyjacielskie relacje, ale zbytnia poufałość z "górą" potrafi tylko przysporzyć problemów, bo też łatwiej zbyć kogoś, z kim jest się zbyt blisko. Tutaj potrzeba równowagi, bo tylko wtedy ten układ jest naprawdę zdrowy.
Pozdrawiam z pracy w jakże urągającym "prawdziwemu artyście" handlu ;) Mimo trzech wydanych książek i czwartej w drodze nawet przez myśl mi nie przechodzi przejście na "zawodowstwo" czy liczenie na to, że np. instytucje miałyby mi się dokładać do mojego hobby. To większa fantastyka niż ta, która wychodzi mi spod klawiatury.

To prawda, brak odpowiedzi na nadesłane propozycje wydawnicze potrafi zniechęcić. Ze swojej strony mogę ci jedynie polecić, żebyś po odczekaniu jakiegoś czasu ponowiła tę akcję wysyłkową, bo raz, że często zmienia się osoba decyzyjna/recenzenci, do których trafiają książki do oceny, a dwa, że równie płynne są trendy na rynku książki i to, co nie wzbudziło większego...

Obie macie bardzo dojrzałe, niestety rzadko spotykane wśród pisarzy podejście. Brawo!

Obie macie bardzo dojrzałe, niestety rzadko spotykane wśród pisarzy podejście. Brawo!

@Anieszka, gratuluję trzech (a zaraz czterech) wydanych książek :) Również pracuję w handlu i nie mam z tym problemu. Chętnie przeszłabym na zawodowstwo, bo doba jest niestety za krótka, żeby napisać wszystko, co w głowie siedzi. Tyle, że w tym momencie byłoby to po prostu głupie. 
Dziękuję za radę, żeby ponownie wysłać książkę do wydawnictw. To mi trochę otworzyło oczy. Swoją propozycję wysłałam ponad rok temu, więc faktycznie może już czas spróbować ponownie.  

@Anieszka, gratuluję trzech (a zaraz czterech) wydanych książek :) Również pracuję w handlu i nie mam z tym problemu. Chętnie przeszłabym na zawodowstwo, bo doba jest niestety za krótka, żeby napisać wszystko, co w głowie siedzi. Tyle, że w tym momencie byłoby to po prostu głupie. 
Dziękuję za radę, żeby ponownie wysłać książkę do wydawnictw. To mi trochę otworzyło oczy....

@Batalia, po prostu jestem realistką :)

@Batalia, po prostu jestem realistką :)

Pierwszą radą dla autorów, jaką znalazłam w różnych anglojęzycznych poradnikach było 'don't quit your day job'. Nie rzucaj pracy (jeśli ją masz oczywiście). Nawet pani Rowling, obecnie jedna z najlepiej sprzedających się marek na rynku wydawniczym w skali globalnej, przestała pracować zdaje się dopiero po trzecim czy czwartym Potterze, kiedy było już absolutnie pewne że pomysł chwycił i seria jest na fali wschodzącej. Smutne ale prawdziwe - zaledwie 1-2% pisarzy jest w stanie utrzymać się ze swojej pisaniny, reszta musi to traktować jako mniej lub bardziej kosztowne hobby.

Pierwszą radą dla autorów, jaką znalazłam w różnych anglojęzycznych poradnikach było 'don't quit your day job'. Nie rzucaj pracy (jeśli ją masz oczywiście). Nawet pani Rowling, obecnie jedna z najlepiej sprzedających się marek na rynku wydawniczym w skali globalnej, przestała pracować zdaje się dopiero po trzecim czy czwartym Potterze, kiedy było już absolutnie pewne że...

@Batalia, to akurat realizm 😉 Po prostu wiem, na jaką ścieżkę wkraczałam biorąc się za pisanie literatury z niszowego gatunku, jakim jest dark fantasy. No i mam na utrzymaniu duet dziecko plus pies, więc tu też wkroczyła chłodna kalkulacja, że na jedzenie i smaczki dla tych potworów nie uciułam nic z samych tantiemów 😂

@Lilithtak naprawdę te moje książki i tak niewiele znaczą. Pisząc o nich zależało mi na przedstawieniu jakiegoś punktu odniesienia, bo znam też kilku autorów z jedną czy dwoma książkami na rynku, którzy z marszu wymagają od wydawców nie wiadomo jakiego traktowania i np. zakładają sobie plany, by w ciągu roku przejść na utrzymywanie się wyłącznie z pisania. Coś jak wspomniana poetka z tego artykułu. Poza tym życzę Ci takiego pogodzenia pisania z życiem, żebyś miała na nie jak najwięcej czasu i oczywiście tego, żeby pojawił się odzew od wydawcy.

W ramach ciekawostki, tak w temacie generycznych odpowiedzi, znacznie gorsze są te nie na temat. W moim przypadku od bodajże trzech wydawców otrzymałam odpowiedź, że nie są zainteresowani wydawaniem pozycji dla dzieci i młodzieży. Tak, przeczytali tylko tytuł maila (trylogia nazywa się "Dzieci Starych Bogów"). Nie czytali nawet pierwszego akapitu maila, w którym wspominałam o naturalistycznym przedstawieniu przemocy, w tym seksualnej. Więc czasem trzeba się dobijać po kilka razy, aż wreszcie ktoś tam rzeczywiście pochyli się nad twoim tekstem. 

@Batalia, to akurat realizm 😉 Po prostu wiem, na jaką ścieżkę wkraczałam biorąc się za pisanie literatury z niszowego gatunku, jakim jest dark fantasy. No i mam na utrzymaniu duet dziecko plus pies, więc tu też wkroczyła chłodna kalkulacja, że na jedzenie i smaczki dla tych potworów nie uciułam nic z samych tantiemów 😂

@Lilithtak naprawdę te moje książki i tak niewiele...

@Agnieszka Dziękuję za podzieleniem się doświadczeniem w kontaktach z wydawcami :) Faktycznie, tam też pracują tylko ludzie. 

@Agnieszka Dziękuję za podzieleniem się doświadczeniem w kontaktach z wydawcami :) Faktycznie, tam też pracują tylko ludzie.