Wybraliśmy zwycięskie prace:

złotówka
EwaWu
TheBodzior
afro
Allan

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Wybraliśmy zwycięskie prace:

złotówka
EwaWu
TheBodzior
afro
Allan

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi serdecznie dziękujemy!

Wyniki ogłosimy niebawem.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi serdecznie dziękujemy!

Wyniki ogłosimy niebawem.

Czasem zdarza się, że muszę wybrać się do lekarza i spędzić mnóstwo czasu w kolejce przed jego gabinetem. Na takie okazje mam przygotowane w pogotowiu zawsze parę książek. Są to przeważnie thrillery medyczne. Zupełnie inaczej czyta się taki utwór w domu a zupełnie inaczej w placówce medycznej. Świat, w który przenosi mnie książka jest wówczas bliższy światu rzeczywistemu. Bardziej czuje się wówczas specyfikę thrilleru. Książkowa rzeczywistość staje się zbliżona do świata realnego. Czuję, że jestem w centrum wydarzeń. Siedzę i czekam a dookoła mnie chodzą lekarze i pielęgniarki. Na kartach książki tło akcji bywa podobne. Myśl, że wszystko co dzieje się w książce mogłoby się przydarzyć tu i teraz wywołuje gęsią skórkę. Po prostu thrillery medyczne mają to do siebie, że na własnej skórze można poczuć prawdziwy dreszczyk emocji. Kolejną sprawą jest to, że taki typ literatury jest wehikułem czasu. Jesteś ostatni w kolejce i zaczynasz czytać. Akcja tak cię pochłania, że nie zauważasz kiedy nadchodzi czas na twoją kolej. Czas się nie dłuży a ja nie mam poczucia zmarnowanych kilku godzin z mojego życia.

Czasem zdarza się, że muszę wybrać się do lekarza i spędzić mnóstwo czasu w kolejce przed jego gabinetem. Na takie okazje mam przygotowane w pogotowiu zawsze parę książek. Są to przeważnie thrillery medyczne. Zupełnie inaczej czyta się taki utwór w domu a zupełnie inaczej w placówce medycznej. Świat, w który przenosi mnie książka jest wówczas bliższy światu rzeczywistemu....

Życie bywa trudne do zniesienia, zwłaszcza, gdy jest się chorym. Podobno nieszczęścia chodzą parami. W tym przypadku, przypomina to bardziej zlot rodzinny, ze wszystkimi prawnukami, kuzynami trzeciego stopnia i zapomnianymi krewnymi zza granicy. Nikt nie odwiedza lekarza dla przyjemności. Czekanie godzinami na swoją kolej, wielkie kłótnie o godzinę przyjęć, numerki, miejsca siedzące, wszystko doprawione charakterystycznym smrodem. Człowiek nie wie czy śmierdzi, bo kogoś trawi choroba, czy to leki, a może ktoś jeszcze wyznaje slogan „częste mycie skraca życie”. Wszystko jest tak absurdalne, że tylko absurd może pomóc. Ironia i sarkazm niech będą naszą tarczą! Śmiejmy się w poczekalni do stron, podśpiewujmy w myślach „always look on the bright side of life”. Kto jest do tego najlepszy? Jeremy Clarcson i jego świat. Wykpijmy rzeczywistość. Może nam też pomóc Artur Andrus i jego najlepsze teksty w „Blog osławiony między niewiastami”. Czysty kabaret, tyle, że nie na scenie. Jeśli chcemy mimo wszystko wczuć się w klimat medyczny, podpowiem: „Pacjentka z sali numer 7” Baptista Beaulieu. Na głupotę jeszcze nie wynaleziono lekarstwa. A niech się świat wali, sąsiad z boku kaszle, recepcjonistka przypomni nam panią z urzędu. Śmiejmy się! Może to właśnie będzie dla nas najlepsza terapia.

Życie bywa trudne do zniesienia, zwłaszcza, gdy jest się chorym. Podobno nieszczęścia chodzą parami. W tym przypadku, przypomina to bardziej zlot rodzinny, ze wszystkimi prawnukami, kuzynami trzeciego stopnia i zapomnianymi krewnymi zza granicy. Nikt nie odwiedza lekarza dla przyjemności. Czekanie godzinami na swoją kolej, wielkie kłótnie o godzinę przyjęć, numerki, miejsca...

Jestem osobą nerwową, czasem można odnieść wrażenie, że wręcz porywczą. Wszak nie każdemu zdarza się działać na pohybel tym, którzy raczyli mnie czymś zdenerwować. Pamiętam jak za cudownych czasów licealnych podrzuciłam koleżance do plecaka zbuka w stanie wybitnego rozkładu tylko za to, że ta napisała na mnie niemiłego smsa do jednego chłopaka. A wtedy, gdy zapisałam kolegę na kurs samoobrony dla obłąkanych? He, to było dobre. Ale wróćmy do rzeczy. Bardzo nie lubię płaczących dzieci, matek sądzących, że im wszystko wolno, rozmów telefonicznych gdy wszystko słychać wokoło. I tego czekania. Nie jestem cierpliwa. Na poczekalni te wszystkie ryzyka ujawniają się ze zwielokrotnioną siłą, poddając się efektowi synergii. Nie pozostaje nic innego jak oddać się pokrzepiającej i wyciszającej lekturze. Te cechy posiada "Śmierć w Wenecji". Akcja toczy się powoli, spokojnie. Nic tylko leżymy, siedzimy bądź patrzymy. Języka Manna jest na tyle genialny, że na samą myśl czuję upał adekwatny do świata przedstawionego. Dziecko obok krzyczy? A co mnie to obchodzi, ja leżę na plaży.

Jestem osobą nerwową, czasem można odnieść wrażenie, że wręcz porywczą. Wszak nie każdemu zdarza się działać na pohybel tym, którzy raczyli mnie czymś zdenerwować. Pamiętam jak za cudownych czasów licealnych podrzuciłam koleżance do plecaka zbuka w stanie wybitnego rozkładu tylko za to, że ta napisała na mnie niemiłego smsa do jednego chłopaka. A wtedy, gdy zapisałam kolegę...

Umarli mają głos [bookLink]242679|Umarli mają głos [/bookLink]
Ja wybrałabym "Umarli mają głos", książkę, w której opisane są sesje zwłok. Jest to książka adekwatna do sytuacji...

Umarli mają głos [bookLink]242679|Umarli mają głos [/bookLink]
Ja wybrałabym "Umarli mają głos", książkę, w której opisane są sesje zwłok. Jest to książka adekwatna do sytuacji...

 [bookCover]242679|Umarli mają głos[/bookCover]

Najlepsza książka przyspieszająca monotonnie toczący się czas w poczekalni to taka, która przeniesie w odmienny świat. To książka, która nieustannie wzbudza ciekawość co będzie działo się kilka wersów później i wciąga nas w wir czytania. Na przykład: Przypadki Robinsona Cruzoe - D.Defoe.

Najlepsza książka przyspieszająca monotonnie toczący się czas w poczekalni to taka, która przeniesie w odmienny świat. To książka, która nieustannie wzbudza ciekawość co będzie działo się kilka wersów później i wciąga nas w wir czytania. Na przykład: Przypadki Robinsona Cruzoe - D.Defoe.

Mój wybór był prosty. Na poczekalni spędziłem wiele godzin. Niezależnie czy uciążliwość oczekiwania dotyczyła wizyty u stomatologa, chirurga, pediatry czy okulisty sytuacje zdarzające się w danym miejscu powtarzały się z zadziwiającą regularnością. Płacz, nerwowe stąpanie, muzyka w słuchawkach, telefony od bliskich, wpychanie się w kolejkę czy wreszcie opowieści o spędzonym dniu każdemu chcącemu Cię wysłuchać, to absolutny chleb powszedni. Próbowałem kilku lektur, w nadziei że znajdę złoty środek. Był niezwykle wciągający "Władca pierścieni", przerażające "Lśnienie", nie stroniąca od humoru "Czysta anarchia" czy wreszcie poważny "Pod wulkanem". Tylko jak skupić się nad losami więzionego Froda, gdy dziecko obok śmieje się do grzechotki, jak poczuć grozę i atmosferę Panoramy, gdy kobieta z kolejki opowiada przez telefon sąsiadce o zdradzie małżeńskiej. Każdy ma chwile dekoncentracji po całym dniu pracy i to one psuły mi odbiór. Znalazłem jednak książkę idealną na tę okazję. Jest nią "Gra w klasy" Julio Cortazara. Tu nie ma znaczenia czy czytasz od początku, czy od końca. Mogę z powodzeniem rozpocząć lekturę od dowolnego zdania i wiem, że odkryję coś innego, niż gdybym do powieści zabierał się w sposób standardowy. Ekstremalne otoczenie wcale nie przeszkadza, a wręcz jeszcze bardziej pobudza zmysły czytelnika do podjęcia zabawy wytyczonej nam przez autora. Mając do wyboru 20 klocków różnego koloru mogę ułożyć wieżę na kilkadziesiąt sposobów. Mając do dyspozycji kilkanaście tysięcy słów mogę bawić się w nieskończoność.

Mój wybór był prosty. Na poczekalni spędziłem wiele godzin. Niezależnie czy uciążliwość oczekiwania dotyczyła wizyty u stomatologa, chirurga, pediatry czy okulisty sytuacje zdarzające się w danym miejscu powtarzały się z zadziwiającą regularnością. Płacz, nerwowe stąpanie, muzyka w słuchawkach, telefony od bliskich, wpychanie się w kolejkę czy wreszcie opowieści o spędzonym...

Za każdym razem, gdy idę do lekarza, muszę zaopatrzyć się w ciekawą książkę, która „przyspieszy” czas oczekiwania i odciągnie od przytłaczającej atmosfery chorych. Wszak trwanie w poczekalni nie należy do przyjemnych, a nie można sobie pozwolić na takie marnotrawstwo czasu, tak dla nas cennego. Gdy następnym razem będę zmuszona odwiedzić lekarza pierwszego kontaktu, z pewnością wezmę egzemplarz będący w stanie przenieść mnie w gorączce do cieplutkiego miejsca, takiego, który ukoi ból głowy i sprawi, że zapomnę o jesiennym katarze. W zasadzie zawsze zabieram ze sobą książkę, którą aktualnie czytam, ale gdybym miała wybierać egzemplarz specjalnie na tę okazję, być może byłoby to „Pożegnanie z Afryką". Po takiej lekturze, zamykając drzwi gabinetu lekarskiego, magiczną siłą stanę się zdrowsza - nie ma lepszego lekarstwa niż dobra książka!

Za każdym razem, gdy idę do lekarza, muszę zaopatrzyć się w ciekawą książkę, która „przyspieszy” czas oczekiwania i odciągnie od przytłaczającej atmosfery chorych. Wszak trwanie w poczekalni nie należy do przyjemnych, a nie można sobie pozwolić na takie marnotrawstwo czasu, tak dla nas cennego. Gdy następnym razem będę zmuszona odwiedzić lekarza pierwszego kontaktu, z...

Najlepiej coś z gatunku fantasy-trzeba zagłębić się zupełnie w obcy świat,odpłynąć, nie myśleć o pachnącej bandażami i lekami poczekalni,a przenieść się na słoneczne łąki pełne pasących się jednorożców.

Najlepiej coś z gatunku fantasy-trzeba zagłębić się zupełnie w obcy świat,odpłynąć, nie myśleć o pachnącej bandażami i lekami poczekalni,a przenieść się na słoneczne łąki pełne pasących się jednorożców.