-
ArtykułyKsiążki o przyrodzie: daj się ponieść pięknu i sile natury podczas lektury!Anna Sierant4
-
ArtykułyTu streszczenia nie wystarczą. Sprawdź swoją znajomość lektur [QUIZ]Konrad Wrzesiński34
-
ArtykułyCzytamy w weekend. 10 maja 2024LubimyCzytać409
-
Artykuły„Lepiej skupić się na tym, żeby swoją historię dobrze opowiedzieć”: wywiad z Anną KańtochSonia Miniewicz2
Cytaty z tagiem "ziołolecznictwo" [6]
[ + Dodaj cytat]Leczenie ziołami w Karkonoszach i Górach Izerskich było przez wieki podstawowym sposobem radzenia sobie z problemami zdrowotnymi tutejszej ludności oddalonej od położonych w dolinach większych miast. Oprócz zbierania czy przygotowywania ziół laboranci zwykle sami zajmowali się ziołolecznictwem, stosując odpowiednie kuracje, które miały pomagać w chorobie i nieść pomoc cierpiącym. Diagnozy stanu zdrowia stawiane były przez laborantów za pomocą bezpośredniego wywiadu z pacjentem, a leki dostosowywane indywidualnie, w zależności od poszczególnych przypadków, co znacznie podnosiło skuteczność procesu leczenia.
Nic nie trzymało Mani w miejscu, które nazywała swoim.Wykluta na granicy przedwiośnia myśl zakiełkowała na tyle mocno, że doczekała się szczegółowego planu, który przednówkiem, dzięki pomocy wtajemniczonych, Mania zrealizowała. Słowo „jakoś” postanowiła zamienić na „jakość” i paradoksalnie potrzebne było do tego ograniczenie i rezygnowanie.
Noni może być podwójnie toksyczne dla atakujących patogenów. Daje to szansę chorym do wspomagania leczenia surowym sokiem noni (najkorzystniej liofilizowanym) groźnych infekcji bakteryjnych, tzw. sepsy.
Wyciąg z dębu pije się na odwagę, z sosny na wytrwałość, klematis jest przeciw ucieczce w marzenia, a gorczyca przeciw beznadziei. (s.83).
ROKITNIK ZWYCZAJNY
Na Wschodzie uważany za ,,cytrynę wschodnią”, na Syberii nosi nazwę ,,oblepicha”. Każdy Sybirak ma ją w swoich zapasach na zimę.
Rokitnik zwyczajny, to prawdziwy skarbiec witamin. Poza wysoką zawartością kwasów tłuszczowych (omega-3, 6 i 9), w owocach rokitnika występuje rzadko spotykany kwas tłuszczowy omega-7 o działaniu utleniającym.
W sklepach zielarskich rokitnik możemy spotkać w dwóch postaciach – oleju rokitnikowego i soku z owoców rokitnika. Picie oleju i soku działa przede wszystkim leczniczo przy schorzeniach, których przebieg zależy od stężenia witaminy C – przeziębieniach, grypie, stanach zapalnych oskrzeli i górnych dróg oddechowych oraz innych narządów.
Wymienione właściwości decydują o kolejnym zastosowaniu owoców lub oleju z rokitnika, które z dużym skutkiem zaleca się przy wypadaniu włosów i łysieniu. Z kolei zawartość witaminy E – chroni organizm przed zmianami zwyrodnieniowymi, skurczami i zakrzepami, a obecność nienasyconych kwasów tłuszczowych przyspiesza gojenie ran, błon śluzowych i wszelkiego rodzaju uszkodzeń i zmian skóry, w tym łuszczycy, grzybicy, trądziku, egzem i liszai. W tradycyjnej medycynie chińskiej i mongolskiej z dużym powodzeniem używano rokitnika do leczenia chorób żołądka, dolegliwości reumatycznych oraz chorób skórnych. Ceniono go również, jako środek przeciwkrwotoczny i przeciwszkorbutowy. Również i dziś poleca się rokitnik na te dolegliwości.
Wyciągi olejowe z owoców są stosowane w leczeniu stanów zapalnych układu pokarmowego i chorobie wrzodowej żołądka oraz dwunastnicy. Wskazane są również w chorobach wywołanych przez wirusy lub bakterie i przy dolegliwościach gośćcowych. Zewnętrznie wyciągi zaleca się stosować w oparzeniach, odleżynach, odmrożeniach, poparzeniach słonecznych, stanach zapalnych skóry. Ich zadaniem jest łagodzenie i pielęgnacja uszkodzonej skóry. Z kolei napary z liści są środkiem dostarczającym sił witalnych, wzmacniającym siły obronne organizmu i wspomagającym odporność.
ROKITNIK ZWYCZAJNY
Na Wschodzie uważany za ,,cytrynę wschodnią”, na Syberii nosi nazwę ,,oblepicha”. Każdy Sybirak ma ją w swoich zapasach na zimę.
Rokitnik zwyczajny, to prawdziwy skarbiec witamin. Poza wysoką zawartością kwasów tłuszczowych (omega-3, 6 i 9), w owocach rokitnika występuje rzadko spotykany kwas tłuszczowy omega-7 o działaniu utleniającym.
W sklepach zielarskich rokitnik możemy spotkać w dwóch postaciach – oleju rokitnikowego i soku z owoców rokitnika. Picie oleju i soku działa przede wszystkim leczniczo przy schorzeniach, których przebieg zależy od stężenia witaminy C – przeziębieniach, grypie, stanach zapalnych oskrzeli i górnych dróg oddechowych oraz innych narządów.
Wymienione właściwości decydują o kolejnym zastosowaniu owoców lub oleju z rokitnika, które z dużym skutkiem zaleca się przy wypadaniu włosów i łysieniu. Z kolei zawartość witaminy E – chroni organizm przed zmianami zwyrodnieniowymi, skurczami i zakrzepami, a obecność nienasyconych kwasów tłuszczowych przyspiesza gojenie ran, błon śluzowych i wszelkiego rodzaju uszkodzeń i zmian skóry, w tym łuszczycy, grzybicy, trądziku, egzem i liszai. W tradycyjnej medycynie chińskiej i mongolskiej z dużym powodzeniem używano rokitnika do leczenia chorób żołądka, dolegliwości reumatycznych oraz chorób skórnych. Ceniono go również, jako środek przeciwkrwotoczny i przeciwszkorbutowy. Również i dziś poleca się rokitnik na te dolegliwości.
Wyciągi olejowe z owoców są stosowane w leczeniu stanów zapalnych układu pokarmowego i chorobie wrzodowej żołądka oraz dwunastnicy. Wskazane są również w chorobach wywołanych przez wirusy lub bakterie i przy dolegliwościach gośćcowych. Zewnętrznie wyciągi zaleca się stosować w oparzeniach, odleżynach, odmrożeniach, poparzeniach słonecznych, stanach zapalnych skóry. Ich zadaniem jest łagodzenie i pielęgnacja uszkodzonej skóry. Z kolei napary z liści są środkiem dostarczającym sił witalnych, wzmacniającym siły obronne organizmu i wspomagającym odporność.