-
ArtykułyCzytasz książki? To na pewno…, czyli najgorsze stereotypy o czytelnikach i czytaniuEwa Cieślik230
-
ArtykułyPodróże, sekrety i refleksje – książki idealne na relaks, czyli majówka z literaturąMarcin Waincetel11
-
ArtykułyPisarze patronami nazw ulic. Polscy pisarze i poeci na początekRemigiusz Koziński40
-
ArtykułyOgromny dom pełen książek wystawiony na sprzedaż w Anglii. Trzeba za niego zapłacić fortunęAnna Sierant13
Cytaty z tagiem "wychowanie" [479]
[ + Dodaj cytat]Warto też na koniec podkreślić, że celem wychowania w RB nie jest grzeczne i posłuszne dziecko, lecz spełniony, dojrzały i szczęśliwy dorosły.
Na tym polega wychowanie: na dorastaniu do wolności, do samodzielności, do odpowiedzialności.
Każdy przedmiot osiąga czasami w pewnych okolicznościach wartość wyższą niż nominalna i Eleonora, którą wprost zamęczano owymi natrętnymi wyrazami współczucia, zaczynała chwilami sądzić, że czasem dla ludzkiego spokoju dobre wychowanie więcej znaczy niż dobre serce.
Agresywne zachowania u dzieci - tak samo jak u dorosłych - biorą się z braku poczucia, że jest się kimś wartościowym dla innych ludzi, w szczególności dla bliskich.
Teraz już chyba wszyscy rozumieją , dlaczego oburza mnie nowe tabu - agresja!
Oburza mnie, ponieważ zabrania dzieciom wołania o pomoc - w jedynym języku, jaki jest im dostępny, kiedy znajdują się w biedzie. Potępiając ich zachowanie z moralnego punktu widzenia, mierząc je abstrakcyjnymi kryteriami, tylko wzmacniamy w nich poczucie, że są bezwartościowe i winne.
[...] zmuszanie kogokolwiek do czegokolwiek, wbrew jego woli, to nie wychowywanie czy zachowywanie pozorów, tylko czysta przemoc.
Dzieci traktują dawanie jak obowiązek dorosłych, bo nikt im jeszcze nie powiedział, że tak nie jest. Najgorsze co się może dzieciom przytrafić, to ten zasrany dzień, w którym odkrywają, że świat nie da im złamanego grosza za darmo. To się przytrafiło nam wszystkim, więc dlaczego nie mielibyśmy przedłużyć im nieco tego okresu słodkiej naiwności? Nie ma w tym nic złego; nasi rodzice tak samo nie chcieli, byśmy my poznali tę prawdę zbyt wcześnie.
Ale całe życie hołdowała zasadzie, że jej dzieci swoje
własne błędy muszą popełnić osobiście.
Na zaufanie zasługuje samo pragnienie dziecka do bycia dobrym, a nie zdolność do spełniania naszych oczekiwań.
Tata wymyśla dla nas jakąś grę, a potem, kiedy mówi, że tamta dziewczynka widzi gorzej niż ja, na chwilę robi mi się przykro. Zdaje mi się nagle, że z jakiegoś niezrozumiałego powodu mój tata polubił obcą dziewczynkę bardziej ode mnie.