-
ArtykułyCzytasz książki? To na pewno…, czyli najgorsze stereotypy o czytelnikach i czytaniuEwa Cieślik243
-
ArtykułyPodróże, sekrety i refleksje – książki idealne na relaks, czyli majówka z literaturąMarcin Waincetel11
-
ArtykułyPisarze patronami nazw ulic. Polscy pisarze i poeci na początekRemigiusz Koziński42
-
ArtykułyOgromny dom pełen książek wystawiony na sprzedaż w Anglii. Trzeba za niego zapłacić fortunęAnna Sierant17
Cytaty z tagiem "wola życia" [10]
[ + Dodaj cytat]Różnica między wspomnieniami a nadzieją nie jest duża: jedno z nich to 'dokonanie czegoś', a drugie to, 'to co jest do dokonania'. Żadne nie jest działaniem. Jesteś tym, co robisz; w ten sposób jeśli nic nie robisz, jesteś nikim. Jeśli kiedyś dokonywałeś wielkich rzeczy, myślisz, że jesteś wielki. Kroczysz przed siebie, stąpając po zwiędłych i zasuszonych laurach, pozbawiony woli życia, marnując dany ci czas...
Ludzie zakochują się i marzą, pomimo całego tego piekła, przez które musieliśmy przejść. Nawet żyjąc tak, jak żyjemy, możemy czuć się wystarczająco szczęśliwi. To wydaje się niewiarygodne, ale tak jest. Wola życia zwycięża.
Kot jest wyłącznie SOBĄ. To dlatego nie odpuści nieszczęsnemu ptakowi, jak go już dopadnie. Reprezentuje potężne siły ŻYCIA, które nie odpuszczają.
To się nazywa pragnienie, mówi Annie, instynkt. Pragnienie to wiedza, dokąd iść, bez wahania. Nawet bez myślenia o tym. Jestem pewna, że wiesz, o co chodzi. Urodziłaś się, musiałaś przyjść na świat. To nie byłoby możliwe bez pragnienia. Dzieci to wiedzą, trzeba iść, jest strach, ale nie chce się niczego innego, a więc naprzód. I to jest pragnienie. W środku ciebie.
Bo trzeba mieć straszliwą siłę charakteru na to, by przegrywając z czegoś zrezygnować, a oni się cofali tak wolno już rok; więc teraz nie zostało im nic, nawet wola – tylko zakorzeniony mocno nawyk życia pomagał im przetrwać. (…) Bierny nawyk życia, co zastąpił wolną wolę przetrwania.
Ale nawet banalna choroba może okazać się nieuleczalna, jeśli nie ma w kimś woli życia. Rozumiesz? To jest sprawa duszy.
Wola jest także irracjonalna; być może ma swoje racje, lecz w żaden sposób nie jest nimi związana. Wola życia i wola prokreacji są irracjonalne – nie przestrzegają żadnych zasad i wymykają się logice.
Schopenhauer wyjaśnia to na makabrycznym przykładzie mrówki australijskiej, która straciwszy głowę, zmienia się w dwie groteskowe maszyny do zabijania. Głowa kąsa tułów, który z kolei próbuje uśmiercić drugą połowę żądłem.
Najbardziej bezpośredni fakt świadomości człowieka oznajmia: "Jestem życiem, które chce żyć pośród życia, które chce żyć". Wolę życia pośród woli życia uświadamia sobie człowiek w każdym momencie, w którym rozmyśla o sobie samym i o świecie wokół siebie.
Później zastanawiałam się często, czy człowiek bity i deptany butami powinien krzyczeć. Może lepiej zastygnąć w masce diablej dumy i odpowiedzieć dręczycielom wzgardliwym milczeniem? I doszłam do wniosku, że krzyczeć trzeba. W tym żałosnym wyciu, które czasami, nie wiedzić skąd dobiega do niemal dzwiękoszczelnych cel, słychać resztki ludzkiej godności i wiary w życie. Tym wyciem człowiek pozostawia na świecie swój ślad i ogłasza innym ludziom jak żył i umarł. (...) Jeśli nic więcej nie pozostało- trzeba wyć; milczenie jest przestępstwem wobec ludzkości.