-
ArtykułyCzytamy w weekend. 10 maja 2024LubimyCzytać282
-
Artykuły„Lepiej skupić się na tym, żeby swoją historię dobrze opowiedzieć”: wywiad z Anną KańtochSonia Miniewicz1
-
Artykuły„Piszę to, co sama bym przeczytała”: wywiad z Mags GreenSonia Miniewicz1
-
ArtykułyOficjalnie: „Władca Pierścieni” powraca. I to z Peterem JacksonemKonrad Wrzesiński10
Cytaty z tagiem "talent" [227]
[ + Dodaj cytat]Odwieczna to mania Polaków upatrywać w byle literacinie cudzoziemskiej większy talent niż w młodym rodaku.
Nagle Johnny zdał sobie sprawę, że chciałby umrzeć. Jeśli jego talent był darem Bożym, to Bóg był niebezpiecznym szaleńcem, którego należy natychmiast powstrzymać.
Dziedziczymy talenty, które możemy rozwijać, albo zaprzepaścić. Tak samo jest z wadami. Zawsze mamy wybór.
Miłość nie jest uczuciem, które się rozprasza, gdy występuje w nadmiarze. Przeciwnie, ono, podobnie jak Mrok, gęstnieje, aż osiąga punkt krytyczny. Niektóre ludzkie Istoty umieją uniknąć punktu krytycznego. Po prostu zwracają ten nadmiar ku sobie: kochają nie tylko innych, lecz i siebie; własne ciało, umysł, talenty.
Nie ma wielkiej sztuki bez rzemiosła. Jeśli do niego dołącza się talent, zbliżamy się do artyzmu. Jeśli wielki talent - już do geniuszu.
Talent do przedmiotu jest w ogromnej części zasługą poświęconego mu czasu. Drugim składnikiem jest skupienie i zaangażowanie.
Tworzy się piórem, pędzlem, dłutem i cząstką samego siebie. Oddaje się ten kawałek ciała i duszy, serca i mózgu - dziełu. Geniusz i grafoman na równi, tylko, że z pierwszego to jest cząstka geniuszu i ona zostaje, a z drugiego farfocel - równie zapalczywie wydzierany z ciała - tego talentu, co go zabrakło. Ale żeby całym sobą, całego siebie, do zatracenia, do szaleństwa, oddać dziełu, na to trzeba być pijanym dzieckiem, na to trzeba być wariatem, zwierzęciem, bogiem.
Mówi się, że dzieło Picassa ukazuje przedwczesny brak złudzeń. Moim zdaniem jest wręcz przeciwnie. Wszystko, co malarz widzi, zachwyca go, i wydaje mi się, że swój bezsporny talent oddaje na służbę wyobraźni mieszającej rozkosz i grozę, upodlenie i delikatność. Jego naturalizm ze swą wielką dokładnością ma odpowiednik w mistycyzmie, który w Hiszpanii jest zakorzeniony głęboko w umysłach nawet w najmniej religijnych osób... Czuję się, że ci jego smukli akrobaci płoną wewnętrznym ogniem w swoich łachmanach, że są ludźmi z krwi i kości: przebiegli, sprytni, dotknięci biedą i kłamczuchy. - Apollinaire
,,Nie, to lęk przed utratą talentu. Bała się, że już nigdy niczego nie napisze".
Uważam, że to niemal przestępstwo, a już na pewno wielki grzech, nie rozwijac w sobie czegoś, czym obdarzył nas dobry Pan Bóg.
(...)
Nie wolno się bac, bo życie jest bardzo krótkie. Każdy jest w stanie ocenic, co dla niego jest dobre, a co nie, i iśc swoją ścieżką. Nie ma ludzinie niutalentowanych, są tylko tacy, którzy nie wierzą w swój dar. (Irena Karpa)