-
ArtykułyCzytasz książki? To na pewno…, czyli najgorsze stereotypy o czytelnikach i czytaniuEwa Cieślik235
-
ArtykułyPodróże, sekrety i refleksje – książki idealne na relaks, czyli majówka z literaturąMarcin Waincetel11
-
ArtykułyPisarze patronami nazw ulic. Polscy pisarze i poeci na początekRemigiusz Koziński40
-
ArtykułyOgromny dom pełen książek wystawiony na sprzedaż w Anglii. Trzeba za niego zapłacić fortunęAnna Sierant17
Cytaty z tagiem "osamotnienie" [44]
[ + Dodaj cytat]Niczego nie znalazłem w skrzynce na listy, nikt nie zostawił wiadomości na automatycznej sekretarce. Zdaje się, że nikogo już nie obchodzę. Bardzo dobrze. Ja tez nie mam do nikogo żadnej sprawy.
Mój rachunek sumienia. Mój akt skruchy. Żal za grzechy. Moja biografia w kolorze przeciętności. Najpierw tej przeciętności nienawidziłem, pogardzałem nią, a na koniec w niej się zadomowiłem. Wielkość w przeciętności. Przeciętność jako najwyższa forma arystokratyzmu. Przeciętność jako asceza, jako dumne osamotnienie w pospolitości, szary habit pysznego mnicha. Przeciętność ostatnim stadium wywyższenia.
Znany, wykuty na pamięć smutek osamotnienia z nową siłą ściął moją istotę. Odartą ze wszystkiego, biedną. Godną pożałowania. Nikomu nie potrzebną.
Jadnak osamotnienie jest faktem i dzień po dniu niszczy to, co w nas najcenniejsze. Tracimy energie udając szczęście, ale siebie nie oszukamy. Każdego ranka pokazujemy światu pak róży a skrzętnie ukrywamy ciernie, które nas niszczą i jątrzą krwawe rany
Deszcze Nowego Jorku. Nieprzerwane, wymiatające wszystko. A w szarej mgle wznoszą się białawe drapacze chmur, niczym ogromne grobowce w tym mieście zamieszkałym przez umarłych. (...) Okropne uczucie osamotnienia. Nawet gdybym przycisnął do piersi wszystkich ludzi na świecie, nie obroniłoby mnie to przed niczym.
Nie ma bowiem ciaśniejszego więzienia jak to, które sobie sami zbudowaliśmy.
Being born in the winter made me a child of the winter. I was truly happy only when the days were short, the nights were long, and my teeth were chattering. I love the winter. Every year I long for it, look forward to it, even though I always feel as if it's turning me inside out. The beauty and loneliness of it hurts my heart and carries with it all the memories of every winter before. Even now, after having been locked in a cell for years, at the coming of winter I can still close my eyes and feel myself walking the streets as everyone else lies in bed asleep. I remember how the ice sounded as it cracked in the trees every time the wind blew. The air could be so cold that it scoured my throat with each breath, but I would not want to go indoors and miss the magick of it. I have two definitions for the word "magick". The first is knowing that I can effect change through my own will, even behind these bars; and the other meaning is more experiential - seeing beauty for a moment in the midst of the mundane. For a split second, I realize completely and absolutely that the season of winter is sentient, that there is an intelligence behind it. There's a tremendous amount of emotional pain that comes with the magick of winter, but I still mourn when the season ends, like I'm losing my best friend.
How can I be glad about anything without having you beside me? - Jak mogę cieszyć się czymkolwiek, nie mając ciebie przy sobie?
Nic się tu nie zmieniło. Mój czyn, za który karano stryczkiem, okazał się zbędny i nieważny. Ta sama przeraźliwa sala, ciemny korytarz i samotność, która nigdy nie odstępowała mnie wśród tych ludzi niepotrzebnych mi, nie mogących w niczym mi pomóc, a nawet zaszkodzić.
Odczuwam tak silną potrzebę znalezienia kogoś, kto by mnie chociaż dotknął przyjaźnie, że wczoraj poszedłem z dziwką do hotelu. Za stara już na melancholię, tylko jej przykro, chociaż się nie dziwi, że dla prostytutek nie jesteśmy tak mili jak dla kochanek. Nie pocieszyłem jej, bo i ona mnie nie pocieszyła.
(Z listu Kafki do Maxa Broda).