-
ArtykułyCzytamy w weekend. 10 maja 2024LubimyCzytać282
-
Artykuły„Lepiej skupić się na tym, żeby swoją historię dobrze opowiedzieć”: wywiad z Anną KańtochSonia Miniewicz1
-
Artykuły„Piszę to, co sama bym przeczytała”: wywiad z Mags GreenSonia Miniewicz1
-
ArtykułyOficjalnie: „Władca Pierścieni” powraca. I to z Peterem JacksonemKonrad Wrzesiński10
Cytaty z tagiem "dzieje" [17]
[ + Dodaj cytat]Historia gospodarcza to w istocie dzieje przedsięwzięć rządów, które zakończyły się niepowodzeniem, gdyż zaplanowano je z całkowitym lekceważeniem praw ekonomii.
W obecnych stosunkach wierzyć w wieczny pokój może każdy, kto dziejów nie zna; lecz rozbrajać swój naród w imię tej wiary, może tylko zbrodniarz.
Wielość wymiarów, w jakich można ujmować dzieje, nie świadczy o porażce wiedzy, ale o bogactwie rzeczywistości. W pewien sposób, każdy fragment dziejów jest niewyczerpaną kopalnią. „W każdym człowieku zawarta jest cała treść człowieczej doli”. Być może jedna jakaś ludzka wspólnota – pod warunkiem, że zrozumiałoby się ją całkowicie – odsłoniłaby nam istotę wszystkich ludzkich wspólnot.
Periodyzacja (...) tj. podział na okresy, przyda się w każdym dziale historii, czy chodzi o ludzkość, czy o naród, o jego sztukę, ustrój czy literaturę, ale ma ona znaczenie tylko orientacyjne, pomagając do myślowego opanowania faktów.
Historia jest jak wielka fasada z kilkoma oknami - tylko w niektórych z tych okien kiedykolwiek zapali się światło, co wścibskich podglądaczy z archiwów stawia w sytuacji zgoła beznadziejnej.
W dziejach ludzkich nigdy nie ma całkowitej zagłady. Zawsze zostają bodaj drobne włókienka, które się wprzędą nieznacznie w pasmo nowych dni.
Jestem częścią narodu, który całe dzieje / Spędził na wyboistej drodze.
Im wyższy stopień widmowości, desubstancjalizacji, odrealnienia rzeczywistości, czyli masowego w stuleciu dwudziestym zaburzenia równowagi spowodowanego z jednej strony przez "diabelską sieć dialektyki", w jaką się uwikłały niepohamowane bunty radykałów, a z drugiej przez urojenia i uroszczenia ideologiczne wyznawców nieograniczonej niczym przyjemności, im zatem większy stopień zagrożenia rozpadem tożsamości, nieokreślonością, wydziedziczeniem, wynaturzeniem wszystkich razem i każdego z osobna, tym więcej zyskuje na wadze i znaczeniu wspólna jawa, którą naród, między innymi bytami, stanowi, ojczyzna, w jej regularnie jak morze powracającej, nieodpartej realności, przywiązanie do miejsca, czuwanie przy wspólnych dziejach i grobach, kult pamiątek.
Bieg dziejów wykazał, że można wprawdzie posunąć rozwój prędzej naprzód, lecz niemożliwem jest odbicie się w przyszłość bez fundamentalnej przeszłości.