-
ArtykułyHobbit Bilbo, kot Garfield i inni leniwi bohaterowie – czyli czas na relaksMarcin Waincetel15
-
ArtykułyCzytasz książki? To na pewno…, czyli najgorsze stereotypy o czytelnikach i czytaniuEwa Cieślik254
-
ArtykułyPodróże, sekrety i refleksje – książki idealne na relaks, czyli majówka z literaturąMarcin Waincetel11
-
ArtykułyPisarze patronami nazw ulic. Polscy pisarze i poeci na początekRemigiusz Koziński42
Cytaty z tagiem "cierpliwosc" [186]
[ + Dodaj cytat]Nie musisz być specjalnie utalentowany ani mieć nadnaturalnych zdolności. Potrzeba jedynie cierpliwości, powstrzymania się od sceptycyzmu i wydania na to przyzwolenia. Podtrzymuj swoje poczucie humoru i upewnij się, że podchodzisz do wszystkich ćwiczeń na zasadzie zabawy. Ponura determinacja bowiem rzadko przynosi dobre rezultaty.
Byłeś niegdyś skrajnie niecierpliwy, wciąż się spieszyłeś i stale brak ci było czasu. Teraz masz go aż nadto, syt jesteś aż po dziurki w nosie tych miesięcy i lat – ubiegłych i przyszłych. I oto krążyć zaczyna w twoich żyłach błogi, uspokajający eliksir cierpliwości.
- Dojrzali umysłowo, dojrzali w czasie pracy - ciągnął - ale dzieci w sferze uczuć i pragnień.
- Pan Nasz Ford kochał dzieci.
- Pewnego dnia naszła mnie myśl - mówił dalej Bernard, ignorując słowa Leniny - że można by być dorosłym zawsze.
- Nie rozumiem - oświadczyła stanowczym tonem Lenina.
- Wiem o tym. I dlatego poszliśmy wczoraj do łóżka, właśnie jak dzieci, zamiast okazać dorosłość i czekać.
Jest tak pusto, że nawet nie czytałem Twojego ostatniego listu. Leży zmęczony jak sama cierpliwość. Męczę się pisaniem, więc wolę całować przez c na końcu.
Wbrew temu, co się powszechnie sądzi, prawda przychodzi, kiedy spokojnie czekamy, aż sama nas znajdzie.
Wuj Leon XII nigdy jednak nie podejrzewał, że ów hart bratanka nie wynikał z potrzeby przeżycia, ani z odziedziczonej po ojcu chamskiej cierpliwości, lecz z miłosnej ambicji, której żadna przeciwność losu na tym i tamtym świecie nie była w stanie złamać.
Powinno się wychodzić za mężczyzn, którzy zapiekankę odgrzewają w piekarniku, a nie w mikrofalówce. Taki mężczyzna jest cierpliwy i wie, że na dobre rzeczy powinno się czekać.
Otóż przyjemnie jest polować przez dłuższy czas na coś, czego się bardzo chce, bywać przechytrzonym i wymanewrowanym i nic nie zdziałać dzień po dniu, ale chodzić na polowanie i za każdym razem wiedzieć, że prędzej czy później szczęście się odmieni i przyjdzie ta sposobność, której się szuka. Natomiast nie jest przyjemnie mieć jakąś granicę czasu, do której trzeba dostać swojego kudu, bo inaczej może go się już nigdy nie dostanie ani nawet nie zobaczy. Nie powinno się tak polować. To zanadto przypomina tych chłopców, których dawniej posyłano na dwa lata do Paryża, żeby w tym czasie zrobili karierę jako pisarze albo malarze, po czym, jeżeli jej nie zrobili, mogli wracać do domu i pracować w interesie ojca. Polować trzeba, póki się żyje, na takie a takie zwierzę, dopóki ono jest; podobnie jak malować trzeba tak długo, jak istnieje się samemu i są farby i płótno, a pisać, dopóki można żyć i jest ołówek i papier albo atrament czy jakaś maszyna, którą można to robić, albo coś, o czym chce się pisać — i człowiek czuje się głupcem i jest głupcem, jeżeli robi to w jakikolwiek inny sposób.
(...) bo jak dobrze człowiek poczeka, to się wszystko, wszystko prędzej czy później rozleci.
Czy radosne chwile były nagrodą za dłuższe okresy smutku?
Czy opłacało się czekać całymi latami na piękne momenty?
A ona odwraca głowę, patrzy na niego i mówi:
-Tak, zawsze!