Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ale słowa... One wabią nas w ciemności, umysł zaś nadaje im kształt na własną modłę.

Kiedy przyciska mnie do siebie, czuję przyśpieszone bicie jej serca i odnoszę wrażenie, jakbym przejmowała je na własność.

Myśleliśmy o sekretach. Tych prawdziwych i lipnych. Zbyt wielu, by je zliczyć. Kiedy próbuję teraz ustalić, kto wiedział o czym, kto wiedział wszystko, a kto nic, i kto był oszustem, jestem zmuszona dać za wygraną, bo ta myśl przyprawia mnie o zawrót głowy.

Stanęłyśmy blisko siebie, przyciskając ramiona do drzwi, podczas gdy deszcz padał pionowo jak strzały. Tysiąc strzał i jedno nieszczęsne serce.

Czytam, po czym padam z powrotem na poduszkę, przyciskając kartkę do ust. Muskam ją wargami. Ostatecznie mógłby być moim kochankiem. On albo ona. Trudno, bym pragnęła kogoś bardziej niż jej.
Trudno, bym pragnęła czegoś bardziej niż wolności.

Tu nie ma książek. Jest tylko życie w całym swym obrzydliwym chaosie. A jedynym celem wszystkiego jest pieniądz.

Niepokój przemienia się w bezbrzeżną pogardę. Staję się tym, kim miałam się stać. Bibliotekarzem.

- Wiem, że ona by to zrobiła. I to bez chwili namysłu. Wiem też, co by czuła: strach, ale i dumę. I duma wzięłaby górę nad strachem.

Wartość przedmiotu jest wprost proporcjonalna do żądzy jego posiadania.

Prawdy mężczyzn różnią się od prawd kobiet.