Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Trzeba żyć tym, co się ma, nie tym, co się straciło.

Pamięć to okrutna dama, z która wszyscy musimy nauczyć się tańczyć.

Baśnie kończą się zbyt wcześnie i gdy książę i księżniczka znikają ze stron książki, nigdy nie wiesz, co tak naprawdę się z nimi dzieje.

Aby żyć, człowiek potrzebuje celu.

Pracowici ludzie są najszczęśliwsi, ponieważ nie mają czasu się nad sobą użalać

Silna wola sprawia,że nawet najsłabsi mają w sobie wielką siłę.

Oto, co czyni bohaterów interesującymi. Ich tajemnice.

Nadzieja jest jak podstępne nasienie, które ktoś zasadził w ludzkiej duszy.Wystarczy poświęcić jej odrobinę uwagi, a przetrwa najgorszy czas i rozkwitnie, ciesząc ludzkie oko.To ona sprawia,że człowiek za nic ma przeszłość i doświadczenie.

Odkąd Eliza odkryła w sklepie pani Swindell książkę z bajkami i zatopiła się w jej wyblakłych stronach, zrozumiała potęgę opowieści. Ich magiczną zdolność do wypełniania pustki w ludzkich sercach i zranionych umysłach.

- Życie byłoby znacznie prostsze, gdyby przypominało baśnie. Gdyby ludzie przypominali szablonowych bohaterów powieści.
- Ależ przypominają. Tylko myślą, że jest inaczej. Ktoś, kto twierdzi, że takie rzeczy się nie zdarzają, jest banalny, ponury pedant, który obstaje przy własnej wyjątkowości!

Silna wola sprawia,że nawet najsłabsi mają w sobie wielką siłę.

Wkrótce książę i księżniczka zaręczyli się i żyli długo i szczęśliwie w maleńkiej chatce na skraju lasu. A zamknięte w słoiku oczy wiedźmy obserwowały ich z kominka.

To, co widzą inni, może być złudne i nie zawsze oznacza, że człowiek ma się dobrze.

Jak dużo w życiu zależy od właściwego czasu.

... człowiek potrzebuje wspomnień, żeby nie zapomnieć o przeszłości .

Odkrycie, że za czarnymi znaczkami na białych kartkach kryją się światy pełne lęku, radości i nieopisanych wrażeń, to kolejny cudowny dar od życia.

Pracowici ludzie są najszczęśliwsi ponieważ nie mają czasu się nad sobą użalać.

To co widzą inni może być złudne i nie zawsze oznacza, że człowiek ma się dobrze.

(...) świadomość, że człowiek jest bardziej bezpieczny, gdy ma mniej do stracenia.

[...] lepiej zmienić coś w swoim życiu, niż łatać dziury zrobione przez decyzje innych.

[Rysowanie] to tylko kwestia upewnienia się, że widzisz to, co naprawdę istnieje. Nie to, co wydaje ci się, że istnieje.

Pamięć to okrutna dama, z którą wszyscy musimy nauczyć się tańczyć.

Pracowici ludzie są najszczęśliwsi, ponieważ nie mają czasu się nad sobą użalać.

- Kochałeś się w niej?
Opuścił ramiona.
- Oczywiście, że się w niej kochałem - przyznał. - Jak każdy mężczyzna, który kiedykolwiek na nią spojrzał. Mówiłem ci, że była inna niż wszyscy. To, co kieruje życiem przeciętnych ludzi, nie miało dla niej żadnego znaczenia. Postępowała tak, jak czuła, a czuła naprawdę wiele.

Ludzie różnie reagują na perspektywę przedwczesnej śmierci. W niektórych wyzwala ona dojrzałość niewspółmierną do wieku i doświadczeń: cicha akceptacja przydaje ludziom piękna i kruchości. U innych sprawia, że ich serce pokrywa się kryształkami lodu. Lodu, który mimo upływającego czasu nigdy nie topnieje.

Ludzi kształtują rzeczy, na które nie mają wpływu, cechy odziedziczone i te nabyte.

To, co usłyszała, doskonale pasowało do jej wyobrażeń o Australii.
- Mary mówi, że mają tam naprawdę duże króliki. Nazywają je kangurami.

Przedziwne uczucie, że oto istnieje naprawdę, że jest człowiekiem, który krążąc po orbitach innych ludzi, zbliża się do nich i oddala. Nieważne, że często miała wrażenie, iż żyje w półmroku jakby na pół gwizdka.

Silna wola sprawia, że nawet najsłabsi mają w sobie wielką siłę.

Człowiek potrzebuje wspomnień, żeby nie zapomnieć o przeszłości.