Jestem świeżo po przeczytaniu "Zapomnianego Ogrodu" i muszę powiedzieć, że przedstawiona historia bardzo mnie wciągnęła. Historia, która zostaje przedstawiona na trzech płaszczyznach czasowych. Jak trafnie określiła autorka na końcu, każda rodzina ma swoje sekrety. Tak jest w tym przypadku, jednakże odkrycie go zajmuje bohaterom prawie wiek. Niezwykły sposób pisania autorki przenosi nas nie tylko do epoki wiktoriańskiej, ale również do świata wyobraźni. Ta część książki podobała mi się najbardziej, porównania i metafory. Oczywiście, nie można nie wspomnieć o tytułowym "zapomnianym ogrodzie", który odgrywa większą rolę niż mogłoby się wydawać.

Jestem świeżo po przeczytaniu "Zapomnianego Ogrodu" i muszę powiedzieć, że przedstawiona historia bardzo mnie wciągnęła. Historia, która zostaje przedstawiona na trzech płaszczyznach czasowych. Jak trafnie określiła autorka na końcu, każda rodzina ma swoje sekrety. Tak jest w tym przypadku, jednakże odkrycie go zajmuje bohaterom prawie wiek. Niezwykły sposób pisania autorki...

Pierwsze moje spotkanie z Kate Morton. Sięgam po książki by poczuć się dobrze i przeżyć przygodę. Nie lubię traum. Ta książka jest łagodnym kołysaniem dla duszy. Przepiękny język, poczucie humoru, normalne życie pełne zagadek. Tragedie też są. Ogród. Jabłoń zasadzona dawno temu. Dużo przyjaźni. Dużo zmian i tajemnic. Ale w tym wszystkim jest pewna subtelna delikatność formy i przepiękny klimat, może nawet magia. Polecam na długie jesienne wieczory.

Pierwsze moje spotkanie z Kate Morton. Sięgam po książki by poczuć się dobrze i przeżyć przygodę. Nie lubię traum. Ta książka jest łagodnym kołysaniem dla duszy. Przepiękny język, poczucie humoru, normalne życie pełne zagadek. Tragedie też są. Ogród. Jabłoń zasadzona dawno temu. Dużo przyjaźni. Dużo zmian i tajemnic. Ale w tym wszystkim jest pewna subtelna delikatność formy...

Miałam okazję wysłuchać w postaci audiobooka. Historia opowiadana w trzech przestrzeniach czasowych momentami urzekająca, baśniowa i magiczna, momentami lekko przydluga i nudnawa, jednak mimo tego bardzo mnie zaintrygowała i wciągnęła. Najlepiej według mnie wypadły czasy początku XX wieku, najsłabiej czasy współczesne. Małe niedociągnięcia wybaczam, bo autorce udało się przenieść mnie w inną rzeczywistość, co jest największym atutem tej powieści. Polecam!

Miałam okazję wysłuchać w postaci audiobooka. Historia opowiadana w trzech przestrzeniach czasowych momentami urzekająca, baśniowa i magiczna, momentami lekko przydluga i nudnawa, jednak mimo tego bardzo mnie zaintrygowała i wciągnęła. Najlepiej według mnie wypadły czasy początku XX wieku, najsłabiej czasy współczesne. Małe niedociągnięcia wybaczam, bo autorce udało się...

Dla mnie najlepsza książkatej autorki.

Dla mnie najlepsza książkatej autorki.

Lubię jak książka wzbudza we mnie emocje. A ta naprawdę dała mi ich wiele. Nie mogłam się od niej oderwać.

Lubię jak książka wzbudza we mnie emocje. A ta naprawdę dała mi ich wiele. Nie mogłam się od niej oderwać.

Przepiękny sposób pisania. Niesamowity kunszt literacji, ale i bardzo ciekawa historia.

Przepiękny sposób pisania. Niesamowity kunszt literacji, ale i bardzo ciekawa historia.

To jest to co lubię, przeszłość i teraźniejszość. Przepiękna historia. Polecam

To jest to co lubię, przeszłość i teraźniejszość. Przepiękna historia. Polecam

Jak to jest, że książki, które z jakiegoś powodu zawsze odkłada się na później i zwleka z ich przeczytaniem, okazują się wspaniałymi historiami? Żałuję, że sięgnęłam po Zapomniany ogród tak późno. Chyba że tak właśnie miało być. Musiałam trafić na tę książkę właśnie teraz, by wywarła na mnie tak ogromne wrażenie.
Chyba nie było rzeczy, która by mi tutaj nie pasowała. Kornwalia, Anglia - miejsca, o których zwiedzeniu marzę. Choć nigdy tam nie byłam, czuję, jak ciągnie mnie tam moja dusza. Zwłaszcza do tej deszczowej, marudnej pogody, do tych tajemniczych, potężnych posiadłości, a jeszcze bardziej do urokliwych, starych chatek, gdzie otoczenie otula już od samego progu.
Jestem zachwycona losami Elizy, Rose, Nell i Cassandry. Z tej czwórki najbardziej zbliżyłam się do pierwszej i ostatniej z wyżej wymienionych.
Ich historia, tak zagmatwana, poplątana, w końcu wyklarowana i podsumowana. Spięta w całość.
To niezwykla historia. Poruszająca, tajemnicza. Podobała mi się w każdym calu. I choć nie znosiłam matki Rose, jej ojca i Pani Swindell, to nawet ich charakter, cała ich istota, była tak bardzo zrozumiała dla tej powieści.
Nie mogę nie wspomnieć o Christianie oraz Nathanielu... Było coś niezwykłego w nich, intrygowali mnie.
No i, wreszcie, Zapomniany Ogród. Opisy tego miejsca sprawiały, że czułam jakbym tam była. Przechadzała się po chłodnej trawie labiryntu.

Jak to jest, że książki, które z jakiegoś powodu zawsze odkłada się na później i zwleka z ich przeczytaniem, okazują się wspaniałymi historiami? Żałuję, że sięgnęłam po Zapomniany ogród tak późno. Chyba że tak właśnie miało być. Musiałam trafić na tę książkę właśnie teraz, by wywarła na mnie tak ogromne wrażenie.
Chyba nie było rzeczy, która by mi tutaj nie pasowała....

Początkowo nie byłam w stanie wciągnąć się w fabule ponieważ każdy rozdział jest poświęcony innej postaci. Dopiero po 100 stronie wszystko zaczyna się łączyć i potem ciężko już jest się oderwać od lektury. Bardzo dobrze napisana książka, wielowatkowa, opisujaca wiele uczuc jakie targają człowiekiem. Polecam :)

Początkowo nie byłam w stanie wciągnąć się w fabule ponieważ każdy rozdział jest poświęcony innej postaci. Dopiero po 100 stronie wszystko zaczyna się łączyć i potem ciężko już jest się oderwać od lektury. Bardzo dobrze napisana książka, wielowatkowa, opisujaca wiele uczuc jakie targają człowiekiem. Polecam :)

Zawiodłam się. Ktoś tu świetnie napisał, że gdyby skrócić ją o jakieś 150 stron to tak by nie zmęczyła. Nic nie wnosi, szkoda bo pięknie wydana. Tylko co z tego ? To tak jak krem do twarzy, który pięknie pachnie ale czy o to chodzi ?

Zawiodłam się. Ktoś tu świetnie napisał, że gdyby skrócić ją o jakieś 150 stron to tak by nie zmęczyła. Nic nie wnosi, szkoda bo pięknie wydana. Tylko co z tego ? To tak jak krem do twarzy, który pięknie pachnie ale czy o to chodzi ?