Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Miałam kiedyś chomika. Biegał w kółku, jadł napychając poliki, pił wodę i niemiłosiernie hałasował w nocy. Jednak nie zdawałam sobie sprawy, że swoim zachowaniem mógł chcieć mi coś przekazać, na przykład swoje buntownicze nastawienie do świata. „Dziennik Edwarda Chomika” to zapis myśli niezwykle rezolutnego gryzonia. Edward nie jest zwykłym chomikiem – to prawdziwy rewolucjonista! Choć może czasami niezbyt wytrwały w swoich postanowieniach buntu: „14.33 Strajk głodowy trwa od dwóch minut. Jestem silny i zdeterminowany. 14.36. Już pięć minut zaczynam się czuć słabo”*. „Dziennik Edwarda Chomika” to mała książeczka zawierająca krótkie myśli, nie brakuje w niej ilustracji, nie jest jednak przeznaczona dla dzieci, raczej dla młodzieży, albo starszych czytelników. Rodzeństwo Miriam Elia i Ezra Elia tworząc tę historię postanowiło upamiętnić swojego pupila – chomika o nieco dziwnym wyrazie pyska (a może on miał twarz?). Wpisy są zabawne, czyta się je szybko. Nie raz parsknęłam śmiechem zagłębiając się w filozoficzne przemyślenia Edwarda. Na 95 stronach oprócz wątku rewolucyjnego, pojawił się motyw kryminalny, a także miłosny. Całą historię oczywiście należy potraktować z przymrużeniem oka, co nie oznacza, że nie ma ona w sobie tego czegoś, po czym zastanawiamy się nad własnym życiem. Lekturę można traktować dwojako, jako luźną bajkę o chomiku, ale gdy poszukamy głębszego sensu i przełożymy to na własny pęd za jedzeniem, piciem i zabawą, a drucianą klatkę potraktujemy jako nasze własne ograniczenia, wtedy historia ta nabiera zupełnie innego znaczenia. Nie jest to może wielkie, niezapomniane dzieło, ale za to ładnie wydane z licznymi obrazkami. Warto mieć je na swojej półce. *Dziennik Edwarda Chomika 1990-1990, Miriam Elia, Ezra Elia, Wydawnictwo Feeria, Wyd. I, Łódź 2014, str. 31.