Jesteśmy społecznością, która kocha książki

jedno z niewielu dzieł literatury hiszpańskiej (słowo "dzieło" proszę traktować trochę w cudzysłowie),gdzie występują w formie niemarginalnej wątki polskiej. I to właściwie jedyny powód, żeby powieść przeczytać. Data wydania podana tutaj jest błędna, nie rok 2012 tylko 1997. Ogólnie: powieść w ćwierci psychologiczna, w ćwierci sensacyjna, w ćwierci obyczajowa a w ćwierci romansowa. Akcje dzieje się współcześnie w Getafe (to taki większy Pruszków pod Madrytem). Polski emigrant i jego hiszpańska dziewczyna. Różnie im się wiedzie, on często wspomina o Polsce. Jakby chcieć być uprzejmym to można powiedzieć, że powieściowa Polska to taki symbol, trochę innego losu który jednak pozostanie w potencjalności, trochę mitu o własnej przeszłości, trochę ambicji. Jakby nie chcieć, to można powiedzieć, że powieściowa Polska ma dodać trochę egzotyki. Uwaga: powieść wydana w 1997, a więc przed przystąpieniem Polski do UE i masowym napływem Polaków do Hiszpanii. Wtedy Polak mógł się jeszcze powieściowo sprzedać jako egzotyczny gość przedstawiony z sympatią. Dziś to już chyba nie przejdzie.