Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Takie książki jak ta, tzn. Harlequiny bardzo rzadko doczekują się jakiejś recenzji, ale uważam, że akurat ta krótka opowieść zasługuje na komentarz i warto ją przeczytać. Brad i Diane poznają się, gdy córka mężczyzny ulega drobnemu wypadkowi. Brad praktycznie od początku zainteresowany jest Diane, ale ona wyraźnie go unika. Jak to bywa w romansach, w końcu oboje się w sobie zakochują, tyle tylko, że na drodze do szczęścia stoi choroba Diane… Książka opowiada oczywiście o miłości, ale porusza również bardzo ważny temat, jakim jest transplantacja. Główny bohater zakochuje się z kobiecie, dla której jedynym ratunkiem jest przeszczep. Gdy rok wcześniej, w wypadku stracił siostrę, nie zgodził się na pobranie od niej narządów do transplantacji, a teraz, gdy stoi po drugiej stronie barykady, czyjaś zgoda na przeszczep dla Diane jest jego największym marzeniem. O ironio! Poruszony tutaj problem, choć książka objętościowo nie jest bardzo duża, został przedstawiony z punktu widzenia dawców, ich rodzin, ale także osób oczekujących na przeszczep. Bohaterowie dzielą się swoimi rozterkami, obawami i pragnieniami. Każdy z nich ma swoje demony: Diane stara się żyć pełnią życia, korzystać z każdej chwili, ale nie chce pozwolić, by ktoś zbliżył się do niej zbyt mocno, bo to wywołałoby cierpienie po jej śmierci. Brad jest zauroczony Diane i chce o nią walczyć, ale jednocześnie dręczy go ogromne poczucie winy. Na uwagę zasługuje także drugoplanowy wątek Gwen i Jasona – przyjaciół Diane, który uzmysławia, jak ciężkie zadanie spoczywa na lekarzach (i ich rodzinach) w sytuacji, gdy chodzi o ludzkie życie. Podsumowując, książka jest krótka (do przeczytania w kilka godzin),ale w swojej kategorii godna polecenia, nie tylko ze względu na zgrabną historię miłosną, ale przede wszystkim na wątek medyczny, który daje do myślenia.