Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sobór Watykański II oczyma uczestnika soboru - amerykańskiego werbisty, a zatem duchownego posiadającego powołanie zakonne do ujmowania wydarzeń w karby literackie. "Ren wpada do Tybru" to rzecz faktograficzna z punktu widzenia oczywistej rywalizacji liberalistów (skupionych w ramach tzw. przymierza europejskiego, no czyli wiadomo, że episkopat niemiecki na czele) z konserwatystami (reszta świata). Podział ten jest umowny, oczywistym jest bowiem, że w zależności od zagadnienia omawianego na soborze linie podziału się przesuwały. Książka skonstruowana jest według schematu - sesje soborowe, w tym rozdziały dotyczące zagadnień soborowych i nośne tematy medialne w czasie soboru (np. rozdział "Czarny tydzień"),same zaś rozdziały wypełnione cytatami Ojców Soboru, papieży, innych uczestników, komentatorów, do tego mnóstwo faktów, i to z punktu widzenia znawcy spraw teologicznych. Czyta się ciężko, autor nie ułatwia sprawy przez 400 stron konsekwentnie skupiając się na podkreśleniu roli przymierza europejskiego w ostatecznym kształcie dekretów soborowych. Sięgnąłem po tę pozycję, bo jako agnostyk jestem jednak człowiekiem kultury chrześcijańskiej i w trosce mam to, co się dzieje z moją kulturą w ostatnim czasie, a źródeł tego dopatrywałem się m.in. w Soborze Watykańskim II. Poniekąd znalazłem to źródło, azaliż jako jedno z wielu. Pozycja ciekawa, trudna w odbiorze, wyłącznie dla osób zainteresowanych tematem.