Najnowsze artykuły
- ArtykułyLiteracki kanon i niezmienny stres na egzaminie dojrzałości – o czym warto pamiętać przed maturą?Marcin Waincetel16
- ArtykułyTrendy kwietnia 2024: młodzieżowy film, fantastyczny serial, „Chłopki” i Remigiusz MrózEwa Cieślik2
- ArtykułyKsiążka za ile chcesz? Czy to się może opłacić? Rozmowa z Jakubem ĆwiekiemLubimyCzytać2
- Artykuły„Fabryka szpiegów” – rosyjscy agenci i demony wojny. Polityczny thriller Piotra GajdzińskiegoMarcin Waincetel2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Mirosław Szumiło
Źródło: http://www.umcs.pl/pl/addres-book-employee,2729,pl.html
9
8,2/10
Urodzony: 29.06.1975
Polski historyk, doktor habilitowany nauk humanistycznych, nauczyciel akademicki Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie.
Pracuje w Zakładzie Historii Społecznej XX wieku w Instytucie Historii UMCS. Zajmuje się stosunkami polsko-ukraińskimi w XX wieku, elitami władzy w PRL, ustrojem komunistycznym w Polsce. Redaktor naczelny rocznika naukowego "Komunizm: system–ludzie–dokumentacja"http://www.umcs.pl/pl/addres-book-employee,2729,pl.html
Pracuje w Zakładzie Historii Społecznej XX wieku w Instytucie Historii UMCS. Zajmuje się stosunkami polsko-ukraińskimi w XX wieku, elitami władzy w PRL, ustrojem komunistycznym w Polsce. Redaktor naczelny rocznika naukowego "Komunizm: system–ludzie–dokumentacja"http://www.umcs.pl/pl/addres-book-employee,2729,pl.html
8,2/10średnia ocena książek autora
25 przeczytało książki autora
85 chce przeczytać książki autora
1fan autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Symon Petlura. Przywódca niepodległej Ukrainy
Mirosław Szumiło
8,0 z 1 ocen
4 czytelników 1 opinia
2021
Elity komunistyczne w Polsce
Mirosław Szumiło, Marcin Żukowski
10,0 z 1 ocen
5 czytelników 0 opinii
2015
Roman Zambrowski 1909-1977. Studium z dziejów elity komunistycznej w Polsce.
Mirosław Szumiło
7,4 z 5 ocen
22 czytelników 1 opinia
2014
NSZZ Solidarność Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w latach 1980-1981
Mirosław Szumiło, Zbigniew Zaporowski
0,0 z ocen
0 czytelników 0 opinii
2011
Antoni Wasyńczuk 1885-1935. Ukraiński działacz narodowy i polityk
Mirosław Szumiło
0,0 z ocen
1 czytelnik 0 opinii
2006
Najnowsze opinie o książkach autora
Gierek. Droga do władzy Mirosław Szumiło
8,2
Gdy zobaczyłem na Wrocławskich Targach Dobrej Książki książkę Szumiły, od razu ją zakupiłem, bardzo bowiem interesuje mnie osoba jej bohatera. To pierwsza poważna biografia Gierka, trudno bowiem za takie uznać hagiografię Rolickiego czy pamflet Gajdzińskiego, zresztą obie książki mają bardziej dziennikarski niż naukowy charakter. Od razu zastrzeżenie, omawiana pozycja kończy się na roku 1970, kiedy to Gierek dochodzi do władzy, ale autor zapowiada dalsze tomy biografii.
Rzecz zaczyna się po bożemu, od opisu trudnego dzieciństwa bohatera (gdy miał 2 lata, jego ojciec zginął w kopalni),emigracji do Francji, pracy w tamtejszej kopalni, wydalenia z Francji, powrotu do Polski. Jest wreszcie emigracja do Belgii, gdzie w czasie wojny Gierek pracował w kopalni, a potem wrócił do kraju. Przy okazji, legendy o wielkiej roli bohatera książki w tamtejszym ruchu komunistycznymi są tylko wymysłami.
W kraju Gierek, syn robotnika i sam robotnik zaczął robić szybką karierę partyjną. W roku 1949 wysłano go, wraz z wielu innymi działaczami, do Centralnej Szkoły Partyjnej, aby ich politycznie i ogólnie podszkolić. Zachowała się jego charakterystyka z tego okresu, zwróćmy uwagę na styl: „Przyszedł na szkołę ze słabym przygotowaniem. Mocny grzbiet partyjny i solidny stosunek do nauki sprawiły, że poczynił poważne postępy, jakkolwiek był poważnie obciążony pracą partyjną na Szkole. Nadaje się na odpowiedzialne stanowisko w KW.” (s.108)
Pracował potem w Warszawie, był dosyć blisko z Bierutem, którego dobrze wspominał jako kulturalnego, skromnego polityka. Potem w pracy politycznej sam zachowywał się trochę jak Bierut. Co ciekawe, w tych latach został inżynierem górnictwa, mając tylko ukończoną szkołę powszechną. Było to możliwe dzięki uchwale z 1948 r., która umożliwiała nadanie tytułu inżyniera robotnikom posiadającym co najmniej 10-letnią praktykę kierowniczą. Nie matura lecz chęć szczera...
W roku 1956 przeniósł się do Katowic, w czasach swoich rządów autentycznie dbał o region, walczył o wyższe płace i lepsze warunki pracy dla robotników, mocno rozwinął budownictwo, budował parki rozrywki. Ściśle wtedy współpracował z Jerzym Ziętkiem, który do dziś jest świetnie wspominany w regionie, zresztą postawiono mu pomnik w Katowicach. Obaj ogrywali władze centralne w Warszawie, zachowując w regionie dużą część wypracowanych środków, nieprzypadkowo mówiono w owych czasach o Śląsku i Zagłębiu: polska Katanga.
Jednocześnie bohater książki utrzymywał dobre stosunki z Sowietami – to był warunek podstawowy, by zrobić karierę partyjną w PRL-u – i powoli budował swoją pozycję w kraju jako dobrego gospodarza i sprawnego administratora. Cierpliwie czekał na upadek Gomułki i wreszcie się doczekał.
Książka jest napisana solennie, prawdę mówiąc nieco nudno, ale to rzetelne, poważne, oparte na źródłach dzieło. Zdecydowanie wolę Szumiłę od powierzchownego efekciarza Gajdzińskiego.
Roman Zambrowski 1909-1977. Studium z dziejów elity komunistycznej w Polsce. Mirosław Szumiło
7,4
Biografia czołowego działacza partyjnego PRLu to w gruncie rzeczy biografia całego pokolenia komunistów urodzonych na początku 20 wieku, którzy jakoś przeżyli czystki Stalina przed wojną (głównie siedząc w polskich więzieniach) a po wojnie dzierżyli władzę w Polsce do lat 70tych (potem przyszli młodsi).
Zambrowski to postać nieco mityczna, bo przewija się we wszystkich opracowaniach na temat historii PRLu. Jego nazwisko skandowano w czasie wydarzeń marcowych w 1968r. , a o samym człowieku bardzo niewiele wiadomo, zatem książka wypełnia dotkliwą lukę.
Z okładki patrzy na nas drobny człowieczek o mało ciekawej fizjonomii a w środku dostajemy świetną, opartą na bogatych źródłach, historię życia komunisty pochodzenia żydowskiego, który wierzył w tę ideologię jak w religię. Przed wojną szybko trafił do więzienia, potem przerzucono go do Rosji Sowieckiej, gdzie uczono konspiracji i indoktrynowano ideologicznie tak skutecznie, że potem był gotów do wykonywania wszelkich poleceń centrali. Dość powiedzieć, że aktywnie uczestniczył w rozwiązaniu KPP. Po wojnie zaś zrobił wielką karierę, bedąc we władzach partyjnych przez dziesiątki lat.
Książka jest b.ważnym źródłem zrozumienia mentalności rządzącej PRLem elity komunistycznej. Ci ludzie, który najpierw byli całkowitymi internacjonalistami, popierającymi okupację ziem wschodnich przez Sowietów we wrześniu 1939, i domagającymi się po wojnie, aby Polska stała się 17 republiką, z czasem stali się do pewnego stopnia patriotami, reformatorami, zaczęli się powoli uniezależniać od Sowietów. Autor bardzo ciekawie pokazuje ów proces.
Poza tym książka przedstawia życie prywatne partyjnej elity, z wyłącznym dostępem do dóbr luksusowych, z olbrzymimi rezydencjami, z urlopami w specjalnych ośrodkach wypoczynkowych. Prowadzili towarzysze bardzo wygodne życie, niedostępne dla reszty społeczeństwa.
Dostajemy jeszcze masę ciekawych materiałów z historii PRLu, na przykład szczegółowo opisano partyjne walki frakcyjne w czasach Gomułki. Towarzysze gryźli się ze sobą jak wściekłe psy i ochoczo donosili jeden na drugiego do moskiewskich mocodawców.
Intrygująco przedstawiono prowokację ubecką z 1968 w której z Bogu ducha winnego Zambrowskiego (wtedy już na politycznej emeryturze) zrobiono inspiratora wydarzeń marcowych; trzeba przyznać, że prowokacja była mistrzowsko zorganizowana i wykonana.
W sumie jest to b.ciekawa i solidna monografia z pewnością wzbogacającą naszą wiedzę o polskich komunistach i o historii PRLu.