Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo przyjemnie czytało mi się tę książkę. Autor opowiada o swoim żołnierskim życiu w nietypowy sposób. Nie ma tu natłoku heroizmu czy martyrologii. Jest za to opis życia żołnierzy niejako od podszewki czyli od strony niewojskowej, prywatnej. Autor pokazuje mnóstwo ludzi, których spotyka na swojej długiej drodze od września '39 aż po pierwsze lata po wojnie. To Polacy o przeróżnych korzeniach, Francuzi, Anglicy, mieszkańcy ZSRR, Iraku, Iranu, Palestyny i Włosi. Większość z tych ludzi opisał pan Kobecki w sposób ciepły, serdeczny i tak też był chyba przez nich odbierany. Dostało się trochę Anglikom i Francuzom – autor miał po temu powody. Uderza w książce romantyzm, uczuciowość. Nie brak tu wątków miłosnych i zachwytów nad pięknem natury. Bardzo ładnie i obrazowo opisuje pan Romuald miejsca, które go zachwyciły w trakcie tej kilkuletniej tułaczki. Dla miłośników zwierząt ważne będą przyjaźnie autora z psiakami – miał ich aż trzy. Pan Kobecki wrócił z Anglii do Polski, co wydaje się oczywistą decyzją – w żadnym innym kraju nie czuł się tak naprawdę u siebie, choć nie brak było osób mu przyjaznych nie tylko w Anglii ale i we Włoszech czy Francji. Ciekaw jestem jak wyglądały jego losy w PRL-u. Krótko o tym wspomina. Byłby to może ciekawy temat na kolejną książkę. Niestety, już jej nie napisze...