Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jules Laforgue (ur. 16 sierpnia 1860 w Montevideo, zm. 20 sierpnia 1887 w Paryżu) – francuski poeta, symbolista.


Rodzice Laforgue'a poznali się w Urugwaju, gdzie jego ojciec studiował, a następnie był nauczycielem i urzędnikiem bankowym. Jules był drugim z ich jedenaściorga dzieci. W 1866 rodzina przeniosła się do francuskiego Tarbes, rodzinnego miasta ojca Laforgue'a. Od 1867 Jules i jego starszy brat Émile wychowywali się u dalszej rodziny, gdyż matka wróciła samotnie do Urugwaju.
W 1869 ojciec Jules'a sprowadził rodzinę do Paryża. W 1877 przy kolejnym porodzie zmarła matka Laforgue'a, a on sam nie zdał egzaminów maturalnych; nigdy nie był dobrym uczniem. Niepowodzenie powtórzyło się za drugim i trzecim razem. Jednak w tym czasie zaczął czytać wielkich autorów francuskich i zwiedzać muzea Paryża.
W 1879 ojciec Jules'a zachorował i przeniósł się z powrotem do Tarbes, ale Jules pozostał w Paryżu. W tym roku opublikował w Tuluzie swój pierwszy poemat, a wydane wkrótce poezje zostały dostrzeżone przez krytyków. W 1880 zapoznał się z paryskimi kręgami literackimi i został protegowanym Paula Bourgeta, wydawcy czasopisma „La vie moderne”. Od 1881 do 1886 mieszkał w Berlinie, gdzie pracował jako nieformalny doradca kulturalny cesarzowej Augusty. W 1885 opublikował jedno ze swoich ważniejszych dzieł, L'Imitation de Notre-Dame la Lune.
W 1886 powrócił do Francji i poślubił angielską poetkę Leah Lee. W następnym roku oboje zmarli na gruźlicę.
Poezja Laforgue'a wywarła silny wpływ na wczesne utwory Thomasa Stearnsa Eliota i pośrednio na dwudziestowieczny klasycyzm.

Zbiory poetyckie
Les Complaintes (1885)
L'Imitation de Notre-Dame de la Lune (1886)
Le Concile féerique (1886)
Wiersze wydane pośmiertnie
Des Fleurs de bonne volonté (1890)
Derniers Vers de Laforgue (1890)
Le sanglot de la terre (1901)
Proza
Les Moralités légendaires (1887)
Inne
Berlin, la cour et la ville (1922)
Stéphane Vassiliew (1943)http://www.laforgue.org/