Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka Klaudii Drożdż trzyma się linii wyznaczonej przez Kętrzyńskiego. Pomimo, iż wydanie obu książek dzieli prawie 100 lat, praca ta nie wnosi wiele do tematu, powielając już to co wiadomo. Niestety nie jest to ani analiza tekstów, których przecież od wydania pracy Kętrzyńskiego ukazało się całe mnóstwo, ani też jakaś nowa teoria. Autorka w przeciwieństwie do Kętrzyńskiego, nie stawia twardych tez, lecz raczej zgadza się z teoriami wcześniejszymi, a jeżeli próbuje jakąś tezę postawić, rozmydla wnioski w najlepsze. Za przykład niech posłuży określenie powrotu Kazimierza do kraju: Kętrzyński – koniec 1038 roku, Drożdż rozciąga możliwość powrotu na 11 miesięcy. Za duży plus uważam bardzo śmiało napisany rozdział o rodzinie Kazimierza i wprost opisane zabiegi na dworze niemieckim w celu poparcia Kazimierza, jego dążenia do odzyskania tronu, a także jego pracy w odbudowie kraju i instytucji kościelnych. Na koniec pozostaje pytanie, dla kogo jest ta książka. Jeżeli ktoś chciałby zapoznać się z czasami tego poniekąd wybitnego Piasta, znajdzie na pewno wiele informacji. Autorka mimo wszystko przeanalizowała źródła i dość dużo ich cytuje. Ja jednak postawiłbym na Kętrzyńskiego. Przede wszystkim ze względu na język oraz przekonanie do tego o czym pisze.