Michał Tempczyk

Autor próbował napisać coś pomiędzy książką naukową a popularno-naukową. Efekt jest taki, że właściwie nie wiadomo, do kogo książka jest skierowana - z jednej strony autor zakłada znajomość pojęć takich jak równanie różniczkowe czy wartości własne macierzy, z drugiej strony tłumaczy, co to są liczby zespolone. Dla osoby nieobeznanej z wyższą matematyką książka będzie więc niezrozumiała, a dla matematyka irytująco pobieżna - nie ma praktycznie żadnych dowodów, są za to mylące skróty myślowe i sporo drobnych błędów merytorycznych. Z założenia książka miała być przeznaczona dla specjalistów z innych dziedzin, np. fizyki, który chcieliby wykorzystywać teorię chaosu w swoich badaniach. Nie ma tu jednak żadnych przykładów zastosowań ani nawet twierdzeń podanych w sposób na tyle ścisły, żeby nadawały się do zacytowania w pracy naukowej. W zasadzie jest to tylko przedstawienie podstawowych pojęć teorii ergodycznej, nieliniowych układów dynamicznych i teorii fraktali. Brakuje nawet jakiejś myśli przewodniej, która tłumaczyłaby łączenie tych trzech dziedzin pod wspólną nazwą teorii chaosu. Krótko mówiąc, mając odpowiednią wiedzę matematyczną, można dowiedzieć się z tej książki, czym zajmuje się teoria chaosu, ale niewiele więcej. Nie polecam.