Michał Wilczyński

Uprzedzam już na samym początku – fani tego, co współcześnie zwykliśmy określać mianem szeroko pojętej muzyki elektronicznej, mogą być zawiedzeni. I to nawet bardzo. House, techno, drum’n’bass, ambient lub footwork – tych i innych gatunków, które swoją popularność nad Wisłą zdobyły już w latach 90. lub w XXI wieku, próżno szukać w prezentowanej książce. Powód? Już na wstępie klarownie przybliża go redaktor tomu, Marek Horodniczy: „zajęliśmy się obszernym zbiorem, który można – za Jerzym Kordowiczem – nazwać >>el-muzyką<<, a także twórczością wyrosłą z jazzu, rocka, popu i tworzoną (…) na instrumentach elektronicznych w ciągu dwóch dekad (lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych)” (s 8). Więcej w recenzji na moim blogu: http://wp.me/ph4gw-dPh.