Philippe Labro

Urzekająca, ciepła opowieść o matce autora, której historia była dla jej synów zagadką, gdyż nigdy nie chciała wspominać swego dzieciństwa. Będąc szczęśliwa tu i teraz niechętnie powracała do dni minionych, naznaczonych smutkiem, poczuciem porzucenia, braku miłości matczynej i czasów, gdy dziecko z nieprawego łoża było piętnem. Autor powoli snuje opowieść o swej pięknej matce - córce polskiego hrabiego i guwernantki, starając się ze strzępków jej wspomnień i rezultatów swych poszukiwań utkać przeszłość, która okazuje się bardzo ciekawa i wciągająca. Poznajemy brata matki, z którym była mocno związana; jej męża, który mimo iż dwadzieścia lat starszy, dał jej miłość i poczucie bezpieczeństwa. Ich wspólne życie przypadło na ciężkie czasy drugiej wojny światowej, razem ukrywają i ratują Żydów, za co po wojnie dostali tytuł Sprawiedliwych wśród Narodów Świata. Philippe Labro z wielkim wyczuciem pisze i stąpa po świecie matki, tekst wprawia nas w zadumę i każe zwolnić, by jak najdłużej delektować się tą krótką niestety powieścią. Polecam.