Jesteśmy społecznością, która kocha książki

http://koominek.blogspot.com - osiemnaście tematycznych szufladek i zapewne na nich się nie skończy, zapraszam w odwiedziny do bloga, aby klimat Kominka oczarował Cię bez reszty... Z jednej strony historia młodej dziewczyny za sprawą małżeństwa rzuconej na obcą, nieznaną ziemię. Do kraju tego, gdzie o kruszynę chleba tak trudno było po zakończeniu wojny. Drugą stroną tego literackiego medalu jest właśnie Polska widziana oczami piętnastoletniej Włoszki w pierwszej, jakże dla nas trudnej dekadzie. Z pełnym podziwem i szacunkiem opisuje nas Polaków zmagających się z totalitarnym systemem, jednocześnie sama musi walczyć o przetrwanie, musi chronić syna, a później także córkę. Włoska żona polskiego sierżanta z armii Andersa, który z kochającego męża zbyt szybko przemienił się w tyrana, alkoholika, męża i ojca, który zapomniał, co znaczy kochać i dbać o swoją rodzinę: ‘Jesteśmy w stanie znieść wszystko, co nam niesie los. Wiem, ze istnieje złośliwość ludzka i uczymy się chronić przed nią, walczyć z nią, unikać jej. Ale rany moralne mogą zniszczyć człowieka najbardziej; zwłaszcza, gdy są zadane przez ludzi, których kochamy, od których nigdy byśmy się tego nie spodziewali. A ja byłam zupełnie bezbronna wobec uczuć.’ Ryszard, z zawodu mechanik, co pewien czas był przenoszony z miejsca na miejsce, więc Rozanka z nim, a później już bez męża, gdyż został aresztowany, poznała Pomorze, Mazury, Braniewo i Gdańsk. Mieszkając i pracując nad polskim morzem zagrała jedną z głównych ról w filmie Jana Rybkowskiego „Godziny nadziei”. W ostatnim okresie jej pobytu w Polsce mieszkała i pracowała w Warszawie, m.in. jako kasjerka w nieistniejącym już kinie Śląsk, a także w kinie Ochota,: ‘Gdy wszedł na ekrany kina Ochota (Godziny nadziei),waliły tłumy. Jedna z aktorek była tam kasjerką.’ Praca w filmie zaowocowała pewną znajomością, dzięki której dane jej było poznać cały artystyczny świat ówczesnej Warszawy. Stykała się z artystami, pisarzami, aktorami. Miała okazję poznać i zaprzyjaźnić się z nieżyjącymi już Markiem Hłasko, Jerzym Olkiewiczem oraz Adamem Pawlikowskim. Młoda dziewczyna zupełnie nieświadoma tego, co miało ją spotkać po przyjeździe do Polski w każdym nowym miejscu potrafiła się szybko aklimatyzować, potrafiła pomimo tyrani i pijaństwa jej męża, wyjść obronną ręką ze wszystkich opresji. Jednak nie dane by jej to było, gdyby nie bezinteresowna pomoc, spotykanych w każdym miejscu Polaków, pomoc, dzięki której mogła żyć i pracować, mogła troszczyć się o swoje dzieci. Choć jest Włoszką, po dziesięciu latach pobytu w Polsce stała się bardziej Polką, niż osobą, która urodziła się u wrót Wenecji. Artur G. Kamiński https://www.facebook.com/Koominek