Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przeczytać, w przypadku rzeczywistego zainteresowania. Szalenie trudno jest napisać krótką historię. Zwłaszcza bużliwą historię rozwoju nauki jak archeologia, pełną błędów i wypaczeń. Fagan wybrał sposób najprostszy - użył to tego celu krótkich żywotów archeologicznych świętych i na tym tle snuje mozolne dochodzenie ludzkości od samego kolekcjonerstwa do wyciskania wszelkiej możliwej wiedzy z każdego pozyskanego w badaniach drobiazgu. Historia opowiedziana przez autora jest pobieżna i lakoniczna, w gawędziarskim stylu lecz monotonnie, ocierającym się o miejscami o beletrystykę - wygląda jak przelane na papier wykłady dla studentów I roku studiów interdyscyplinarnych. Docelowym targetem czytelniczym zapewne mają być kompletnie nie zorientowani w archeologii laicy, ale tłumaczenie typu czym się zajmuje geologia, zoologia czy patolog zakrawa na żart. Z ciekawszych rzeczy zawartych w książce jest zarys - zazwyczaj pomijanej - archeologii północnoamerykańskiej (usa),która dla Europejczyka pozostaje prawie całkowicie nieznana, a w kilku końcowych rozdziałach kompleksowe opisy, analizy i wnioski wybranych znalezisk jako przykłady możliwości, jakie dają współczesne metody badawcze. I rzecz zadziwiająca, a wręcz szokująca, jak na książkę o archeologii, zajmującej się w głównej mierze sztukami wizualnymi i namacalnymi - brak jakichkolwiek ilustracji związanych z textem!!! Chcę wierzyć, iż błądząc wśród miliardów rysunków, map i zdjęć Fagan po prostu nie mógł zdecydować, które zamieścić... Jest to tym bardziej bolesne, że wspomina o wielu ważnych zabytkach, kamieniach milowych archeologii i wiedzy kulturowej. Irytujące są również odnośniki do innych rozdziałów w tejże książce, zamiast których przydałyby się solidne indeksy geograficzny i osobowy. Generalnie 'Krótka historia...' pozostawia spory niedosyt, w wiekszych fragmentach męcząca i oby potrafiła wzbudzić u przeciętnego czytelnika chęć głębszego wniknięcia w temat archeologii.