Dramatopisarz, prozaik, autor wspomnień, felietonista i recenzent teatralny.
Debiutował w 1904 w tygodniku „Ogniwo” utworem dramatycznym "Noc". W tym samym czasopiśmie publikował też nowele i artykuły związane z teatrem. W 1907 władze carskie wytoczyły mu proces z powodu noweli "Uczta Baltazara", którą uznały za agitację przeciw porządkowi społecznemu. W latach 1916-1918 przebywał w Rosji.
W 1931 został prezesem Związku Autorów Dramatycznych. W 1936 został odznaczony Złotym Wawrzynem Akademickim Polskiej Akademii Literatury.
W styczniu 1940 został aresztowany we Lwowie przez NKWD. Najważniejszą przyczyną represji: został skazany na karę śmierci, zamienioną na 10 lat łagru była opublikowana w 1921 roku komedia "Lenin". Uwolniony po zawarciu układu Sikorski-Majski, pracował w ambasadzie RP w Kujbyszewie, ewakuowany z ZSSR na Bliski Wschód. Wspomnienia z obozów koncentracyjnych Gułagu "Między młotem a sierpem" opublikował w Londynie w roku 1948.
W 1943 zamieszkał na stałe w Londynie. Po wojnie pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. W 1945 był współzałożycielem Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie, zaś w 1957 gazety „Rzeczpospolita Polska”.
Odznaczony Wielką Wstęgą (1965) i Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą (1956) Orderu Odrodzenia Polski.
Jako publicysta związany był z wieloma czasopismami, takimi jak „Książka” (1905-1908), „Świat” (1909-1914, od 1923), „Kurier Poranny” (1911-1914, 1919-1923), „Tygodnik Ilustrowany” (1913-1915), „Wiadomości Literackie” (1924-1925), „Kurier Warszawski” (od 1926). W latach 1928-1931 był redaktorem naczelnym pism „Teatr i życie wytworne” oraz „Echo Tygodnia”. Od 1957 był publicystą Wiadomości.
DYSKUSJE