Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pamiętam doskonale ten wieczór przed pójściem spać, gdy zmusiłam Mamę, aby dokończyła czytanie mi książki. Mama wcześniej poznała zakończenie i nie chciała spełnić mojej prośby. W końcu uległa. Jak ja wtedy strasznie płakałam! Minęły dziesięciolecia, a we mnie tamten wieczór jest wciąż żywy. Do książki wróciłam po kilkunastu latach, bo wcześniej nie czułam się gotowa, i przeżyłam niemały szok. To co dzieje się w drugiej warstwie, sposób, w jaki jest opowiedziane i jakie robi wrażenie na czytelniku, powala na kolana. Polecam każdemu czytelnikowi, ale tak od dziesiątego roku życia. Ja byłam zdecydowanie za młoda na pierwszą lekturę Prosiaczka.