Treść poniższej recenzji odnosi się do trzeciego wydania publikacji z roku 1981:
Ogromnych rozmiarów książka której treścią jest historia miasta stołecznego Warszawy od zarania dziejów do roku 1980. Historia która niknie w natłoku wiadomości ogólnopolskich mających niewiele wspólnego z samym miastem i jego historią. Historią traktowaną często po macoszemu, gdzie uwypukla się pewne rzeczy, a zarazem pomija inne równie ważne lub nawet ważniejsze. Pomijając rozkład akcentów, obowiązujących w epoce słusznie minionej, jest to słaba praca nie oferująca czytelnikowi tego co oczekuje zważywszy na rozmiar książki.
Mimo że Paderewski nie jest już dla współczesnych pokoleń Polaków postacią tak ważną, jak dla ich dziadków, to jednak mówi się o nim dość ogólnikowo, bez konkretów. Pianista, pomnik grunwaldzki w Krakowie, Bazar Poznański, potem roczne sprawowanie funkcji premiera w roku 1919. I w zasadzie tyle. W książce M. M. Drozdowskiego można właśnie znaleźć więcej konkretów. I to jest duża zaleta tej pracy. Nie jest to klasyczna biografia (tę Autor skądinąd też napisał),raczej szkic biograficzny ukazujący najważniejsze osiągnięcia Paderewskiego i jego wielki wkład w odzyskanie przez Polskę niepodległości. Demokrata, człowiek wielu kontaktów, dobrze dogadujący się z przedstawicielami innych państw. Taki polityk był nam potrzebny w trudnych latach okresu międzywojennego, tymczasem po roku 1919 został odsunięty na boczny tor i nie można było wykorzystać jego silnej pozycji, umiarkowania oraz wielkiego oddania idei niepodległościowej dla wzmocnienia II Rzeczypospolitej. Wielka szkoda.
Tomasz Babnis
P.S.
Dziś rocznica wybuchu powstania wielkopolskiego, o którym powinno się mówić znacznie więcej, a jest niesłusznie marginalizowane. Akurat dobrze się to wiąże z Paderewskim, więc może warto w tym kontekście przypomnieć i o pianiście-polityku i o ważnym zrywie niepodległościowym.