Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Najprościej będzie chyba stwierdzić, że szkoda mi niewykorzystanego potencjału tej historii. Wyobrażam sobie ile mogłoby być w tym napięcia, ile gryzącego niepokoju, ile niepewności wobec tego, co będzie. A jednak ja tego wszystkiego nie czułam. Zapowiadało się świetnie, ale w pewnym momencie poziom mojego zainteresowania zdecydowanie zmalał. Wtedy, kiedy zaczęłam rozumieć, że tu nie będzie drugiego dna, że tak ta historia ma właśnie wyglądać, że autorzy dokładnie w taki sposób to sobie wymyślili. Czy całkowicie źle? Nie i z tego co wiem, na wielu czytelnikach ta powieść robi większe wrażenie. Ja jednak liczyłam na więcej, dużo więcej. I gdzieś się z Pattersonem i Barkerem zwyczajnie rozminęliśmy. W jakimś sensie (ale nie dosłownym) nie uwierzyłam w tę historię, nie przekonała mnie do siebie. Na każdym z etapów niby dzieje się całkiem sporo i obraz uzupełnia się o nowe szczegóły, ale zabrakło mi w tym wszystkim napięcia. Od pewnego momentu obserwowałam wszystko raczej bezwiednie, sprawnie przewracając kolejne strony, bo styl autorów pozwala bez oporów płynąc przez książkę, ale bez emocji, które powinna wywoływać. Niektóre elementy i opisy rzeczywiście działają na wyobraźnię, ale dla mnie ta opowieść to taki paradoks - jest w niej za dużo i za mało jednocześnie. Trochę tak, jakby rozbudowana historia w istocie okazała się tylko wydmuszką. Może gdybym nie miała tak dużych oczekiwań ze względu na J.D. Barkera, to byłabym mniej zawiedziona? Całkiem możliwe, ale nie zmienia to faktu, że "Śmierć czarnej wdowy" zostawiła mnie z dużym niedosytem. Szkoda. Pełna opinia na K-czyta.pl: https://www.k-czyta.pl/2023/12/james-patterson-jd-barker-smierc.html Za książkę dziękuję Wydawnictwu Czarna Owca. [współpraca reklamowa]