Najnowsze artykuły
Artykuły„Pomyśl dwa razy”: Myron i Win kontratakują
1
Artykuły„Kongres książki”, warsztaty i spacery na Festiwalu Conrada
1
ArtykułyAdam Kay w Polsce! Autor Spotkaj się z autorem bestsellera „Będzie bolało” w Warszawie i w Krakowie!1
Artykuły„Podążaj za księżycem” – książka, która zabiera nas w najważniejszą podróż życia!
2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Całun z Oviedo Leonard Foglia 
Szczerze mówiąc spodziewałam się czegoś na miarę Kodu Leonarda da Vinci. Temat świetny, wykonanie słabe.
Książka opowiada historię 19-letniej Hanna Manning, kelnerki z przydrożnego baru, która pewnego dnia znajduje w gazecie ogłoszenie. Pewna agencja szuka matek zastępczych dla par, które nie mogą mieć dzieci. Wiedziona impulsem udaje się do Lecycji Green, założycielki "Partnerstwa dla Rodzicielstwa" i omawia z nią szczegóły całego tego przedsięwzięcia. Po krótkim czasie zjawia się bezdzietna para, Jolene i Marshall Withfieldowie, którzy bardzo nalegają, by to właśnie Hannah była matką zastępczą ich dziecka. I tak mniej więcej przez 250 stron czytamy o tym, jak to Hannah mieszka sobie z Wietfieldami, jak z każdym dniem oswaja się z ciążą, jak powraca na łono Kościoła. Dopiero pod koniec zaczyna podejrzewać, że ci ludzie nie są tymi, za kogo się podają. Razem z księdzem Jamesem próbuje odkryć, co się wokół niej dzieje. Wychodzi na jaw prawda o agencji dla matek zastępczych, która okazuje się być organizacją założoną przez wielbicieli całunu z Oviedo, szaty, którą przykryto twarz konającego Chrystusa. Z krwi znajdującej się na szacie pobrano próbkę DNA, wierząc, że była to krew Chrystusa. Gdy wszystko wychodzi na jaw Hannah próbuje uciec od Withfiledów, pomaga jej w tym ksiądz James, który, jak się można spodziewać zakochał się w dziewczynie i odszedł z Kościoła.
Jak już pisałam, temat całkiem niezły. Zabrakło intryg, tajemnic i napięcia. Zakończenie dziwne, cała książka przewidywalna i raczej nudna. Ale dam jej 3 gwiazdki za pomysł.
Całun z Oviedo Leonard Foglia
Autorzy ewidentnie chcieli powtórzyć sukces Browna. Cóż, wyszło jak wyszło. Musze przyznać, że sam pomysł na powieść jest intrygujący, ale został bezceremonialnie popsuty. Panowie chyba wyszli z założenia, że oryginalna myśl będzie w stanie ponieść całą fabułę i się przejechali.
Moim pierwszym zarzutem jest maksymalne okrojenie książki z wszelkich cech, które znamionują dobry thriller. Nie ma złożonej fabuły - wątki poboczne są marginalne. Postaci skontrowano w sposób prymitywny, akcja została spowolniona do tego stopnia, że można ją opisać jako ślimacze tempo. Zero elementu zaskoczenia - wszystko do bólu przewidywalne, a czytelnik czuje się podczas lektury oszukany. Styl również tej pozycji nie ratuje - panowie autorzy nie mają doskonałego warsztatu i skupili się na tzw. "laniu wody" niż próbie stworzenia dobrego thrillera.
Absolutnie nie polecam: ani to dobre, ani ciekawe. Sukcesu Browna powtórzyć się nie udało, a jeśli miała być to pozycja kontrowersyjna (a Kościół Katolicki nie ustosunkował się do tej pozycji i w konsekwencji przeszła bez większego echa),to i na tym polu odniosła sromotną klęskę. Jedyne wrażenie i pytanie, jakie towarzyszyło mi po skończonej lekturze brzmiało: "Co, u licha, ta książka robi w mojej ręce?".
