Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niewielka, acz całkiem interesująca książka. Na pograniczu autobiografii, życia w ZSRR, szachów i... rosnącej paranoi. Korchnoi w słowach nie przebiera, ale i nikt tego się po nim nie spodziewał. Pisze tak szczerze, jak tylko potrafi i o czym tylko w danej chwili zdecyduje się pisać. Warte uwagi nie tylko dla szachowych entuzjastów, bo trudno o paranoję związaną z tym środowiskiem ładniej na tacy wyłożoną.